Η ταλαντούχα μουσικός, ερμηνεύτρια, τραγουδοποιός και οργανοπαίκτρια σαντουριού μίλησε στο stellasview.gr και στον Ευθύμιο Ιωαννίδη με αφορμή τη συμμετοχή της, στην παιδική παράσταση «Το αγόρι με τη βαλίτσα» το οποίο ανεβαίνει στο θέατρο Αμαλία.
Παρακολουθώντας σε στη σκηνή, ο τρόπος που ερμηνεύεις θα έλεγε κανείς πως εκπέμπει ακραιφνή θεατρικότητα, αλλά και μια υποδόρια νοσταλγία. Στην ερώτηση τι είναι η μουσική για σένα τι θα απαντούσες;
Η μουσική για μένα είναι τα πάντα: η ζωή μου, ο τρόπος που ζω, οι έρωτες, οι μυρωδιές, οι φιλίες, τα ταξίδια, η κούραση και η ξεκούραση.
Έχεις τραγουδήσει με μεγάλη επιτυχία τα παραδοσιακά μας τραγούδια, που είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας μας με το σαντούρι σου. Θα ήθελα να μου πεις, όταν τραγουδάς τα συγκεκριμένα τραγούδια, ποια είναι τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν, όταν τα ερμηνεύεις;
Παλιά σκεφτόμουν πολύ τη φύση και τους ανθρώπους που ζούσαν παλιά, τώρα βλέπω και σκέφτομαι τους ανθρώπους τους νέους στην ηλικία μου που τα χορεύουν και είναι μερακλήδες.
Ούσα πρωτοπόρος σε ένα όργανο κατά βάση ανδροκρατούμενο κατάφερες και επέβαλες το δικό σου ηχόχρωμα και το δικό σου ύφος. Πώς αισθάνεσαι που αποτελείς πρότυπο για δεκάδες εκκολαπτόμενες μουσικούς του γυναικείου φύλου;
Αρχικά σας ευχαριστώ που μου δίνετε αυτή τη χαρά να διακρίνετε κάτι τέτοιο σ΄ εμένα είναι πολύ τιμητικό και όμορφο. Η αλήθεια είναι πως όταν έγινα γνωστή πολύ μικρή δεν είχα την αίσθηση αυτή και δεν καταλάβαινα το μέγεθος αυτού του πράγματος. Μέχρι και λίγο πριν τη γενιά μου το σαντούρι ήταν κυρίως έτσι, αισθάνομαι λοιπόν πως έσπασα ένα κατεστημένο, χαχα! Σε κάθε περίπτωση βοήθησε και η φωνή που μαζί με το σαντούρι ήταν ένα. Συγκινούμαι πολύ κάθε που παίζω στην Ελλάδα και στην Κύπρο και έρχονται όλα τα κορίτσια μικρά, και μεγαλύτερα και μου λένε ‘’εγώ ξεκίνησα να μαθαίνω σαντούρι όταν σε είδα, όταν σε άκουσα“. Πολλές φορές κλαίω, η υπόθεση μουσική είναι αντικειμενικά δύσκολη και όταν βλέπεις μάλιστα πως ο κόπος σου πιάνει τόπο, τότε είναι ευχή, οι νέες μουσικοί να παίξουν καλύτερα από μένα.
Αυτήν την περίοδο σε απολαμβάνουμε στο παιδικό θέατρο «Το αγόρι με τη βαλίτσα», όπου με τα τραγούδια σου λειτουργείς εν γένει παρηγορητικά και καταλυτικά. Πιστεύεις πως με το τραγούδι τα μηνύματα του έργου γίνονται πιο εύληπτα από τα παιδιά;
Τα παιδιά νιώθουν και καταλαβαίνουν τα πάντα καθώς έχουν μία νοημοσύνη πιο αγνή από τη δική μας. Καταλαβαίνουν λοιπόν τον ρόλο της μουσικής π.χ. όταν παίζουμε το “Τζιβαέρι” βλέπεις πως μπορεί μέχρι εκείνη την στιγμή να είναι κάπως ανάστατα όμως ηρεμούν γιατί ο λόγος μπλέκεται με τη μουσική. Επίσης, τα παιδιά στη μουσική συμμετέχουν με παλαμάκια μιας και το έργο έχει και αστεία στιγμιότυπα. Είμαστε τυχεροί ως ομάδα που έχουμε δέσει και περνάει γενικά το έργο μας στα παιδιά.
Τι μηνύματα θα ήθελες να έχουν αποκομίσει οι μικροί αλλά και οι μεγάλοι θεατές φεύγοντας από την παράσταση;
Σκέψεις για ανθρωπιά, καλοσύνη, εκτίμηση και σεβασμό πανανθρώπινες αξίες που αρχικά μπαίνουν σε βάση από μικρή ηλικία.
Τι πιστεύεις ότι είναι πιο σημαντικό για έναν καλλιτέχνη σήμερα: το ταλέντο, η τύχη ή οι δημόσιες σχέσεις;
Χωρίς ταλέντο και τύχη, αλλά και εκτίμηση προς το άτομό σου και προς τους συναδέλφους και δημόσιες σχέσεις να έχεις για μένα, δε λένε τίποτα και αργά ή γρήγορα ό,τι είναι να γίνει συμβαίνει.
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη τι έχουμε να περιμένουμε από την πολυτάλαντη Αρετή Κετιμέ;
Ω! ευχαριστώ ειλικρινά, το καλοκαίρι που μας έρχεται θα παίξω με τους τακίμ, και με τις τρεις φωνές, από χειμώνα θα είμαι στο Μέγαρο Μουσικής με τον Ηλία Καρελλά και θα κάνουμε καραγκιόζη. Επίσης, ξεκίνησα να οργανώνω την ομάδα μου και από χειμώνα θα είμαστε παρέα σε ένα χώρο στην Αθήνα.
Ευχαριστώ πολύ για τις όμορφες ερωτήσεις.
Συνέντευξη: Eυθύμιος Ιωαννίδης
Ευχαριστώ από καρδιάς την Αρετή Κετιμέ για την πολύ όμορφη συνομιλία μας και της εύχομαι καλή συνέχεια στην καλλιτεχνική της πορεία!
photos by Nickos IV Photography
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ
Κάντε το πρώτο σχόλιο