O γνωστός ηθοποιός Κωνσταντίνος Γιωτόπουλος μίλησε στο stellasview.gr και στον Ευθύμιο Ιωαννίδη με αφορμή τη συμμετοχή του, στη νέα παράσταση του Στέργιου Σαραγιώτη “Σώστε τον μπαμπά”. Ας δούμε τι απάντησε στις ερωτήσεις που του θέσαμε!
Πότε πρωτοήλθες σε επαφή με το θέατρο, τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να ακολουθήσεις τη συγκεκριμένη πορεία στον χώρο της τέχνης;
Στην πρώτη μου κοπάνα από το σχολείο… που ακολούθησαν βέβαια πολλές… Τρίτη Δημοτικού πήγαινα και θυμάμαι πως μας πήγαν να δούμε μια παράσταση…Από εκεί και πέρα, κάθε μέρα το έσκαγα για να πάω να την ξαναδώ… Έφαγα, όπως καταλαβαίνετε πολύ ξύλο όταν μαθεύτηκε… Κι όταν περήφανος λέω στους γονείς μου.. Μα είναι μαγικά εκεί… Νομίζω πως από εκείνη ακριβώς τη στιγμή, βρήκα και τους γονείς μου συμμέτοχους στην υλοποίηση του «θα γίνω μια μέρα κι εγώ ηθοποιός»
Κωνσταντίνε, πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Σώστε τον μπαμπά» σε κείμενο και σκηνοθεσία του Στέργιου Σαραγιώτη. Ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά της γραφής του Στέργιου, τα οποία σε κέντρισαν και κατ΄επέκταση σε έπεισαν να δεχτείς να υποδυθείς στη σκηνή τον ήρωά του;
Ας αρχίσουμε με την φράση «σε έπεισαν να δεχτείς»… Έλειπα τρία ολόκληρα χρόνια από το θέατρο. Συνειδητά. Δε μου έλειψε ποτέ καν να πάω να δω μια παράσταση. Χτυπούσαν τα τηλέφωνα, πήγαινα από ευγένεια… Πάντα έβρισκα μια αφορμή να μην είμαι στη δουλειά… Και μια μέρα βλέπω μια δημοσίευση του Στέργιου Σαραγιώτη και δίχως δεύτερη σκέψη του στέλνω μήνυμα αν μπορώ να πάρω μέρος στην ακρόαση. Απ’ την αρχή ξανά, χωρίς το βάρος του βιογραφικού μου. Δεν είχα ιδέα τι ανέβαζε. Όταν ήρθε το κείμενο στα χέρια μου… Γέλασα τόσο πολύ…Από την πρώτη σελίδα κιόλας, με φαντάστηκα να παίζω κι η επιστροφή μου στο θέατρο να είναι πλημμυρισμένη από γέλια…
Πώς θα χαρακτήριζες αλήθεια τον ήρωα από τη δική σου σκοπιά; Αν σου δινόταν ωσαύτως η ευκαιρία να γνωρίσεις τον ήρωα που υποδύεσαι, τον Ανδρέα τι θα του εξέφραζες;
Είναι αξιαγάπητο τυπάκι. Έρμαιο της τύχης του… Και μες στη δίνη του άγχους του δεν κατανοεί ότι στάθηκε πραγματικά τυχερός και δυνατός σε όλες τις κακουχίες. Αν τον γνώριζα είμαι σίγουρος πως θα ήταν σ’ ένα παγκάκι της παραλίας. Ο Κωνσταντίνος πάντα κοιτάζει τη θάλασσα και ταξιδεύει μαζί της. Ο Ανδρέας θα κοιτούσε το ρολόι του. (προφανώς γιατί αργεί να σχολάσει η κόρη του από κάποιο φροντιστήριο). Εκεί ήταν που θα του έπιανα την κουβέντα. Όχι για να τον συμβουλέψω για κάτι… Έτσι για να του αποσπάσω την προσοχή από τα άγχη του, να του πω κάτι να γελάσει μέσα από την ψυχή του…
Σε μια εποχή όπου η ενασχόληση με την τέχνη είναι ένας τομέας που δεν μπορεί να υποσχεθεί σταθερότητα και ικανοποιητικές οικονομικές απολαβές, ως καλλιτέχνης από πού πιστεύεις ότι πηγάζει αυτή η στροφή των νέων σε σπουδές, όπως το θέατρο για παράδειγμα;
Το έχω πει πολλές φορές… Καλλιτέχνη, δε σε ευλογεί το μυαλό σου κι η ψυχή σου, για να βγάλει λεφτά… Είναι άμεση ανάγκη έκφρασης. Σχεδόν στροβιλίζει το μυαλό σου ο πόνος της ευαισθησίας. Πιο πολύ από τον πόνο που δημιουργεί η πείνα τα βράδια…Η τέχνη είναι επανάσταση. Με μοναδικό της όπλο το όνειρο! Αυτό το κόκκινο που οι γιαγιάδες μας έλεγαν… «Είδες κόκκινο, κάτι θα γίνει γρήγορα». Αυτό ευελπιστεί ο κάθε καλλιτέχνης… Ακόμα κι αυτοί οι καλλιτέχνες, που είναι πιο σκοτεινοί, ευελπιστούν το έργο τους να γεμίσει φως..! Δεν ξέρω αν όλοι οι σπουδαστές ξεκινούν έτσι, ή ονειρεύονται εξ αρχής τη δόξα… Αλλά πραγματικά θέλω, να μην ξέρω και να συνεχίζω στη δική μου ουτοπική θεωρεία…
Τι συμβουλές θα έδινες σε κάποιον νέο που θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική;
ΖΗΣΕ κι αν η ζωή δε σου αρκεί μπες μες στον φανταστικό μας, διαφορετικό κόσμο!
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη στην ερώτηση τι σου έχει διδάξει το θέατρο στην προσωπική σου ζωή, τι θα απαντούσες;
Δεν τα ξεχώρισα ποτέ… Ζούσα τη ζωή με τα δικά μου χρώματα. Η αδερφή μου πολλές φορές με μάλωνε…. «Σταμάτα να σκηνοθετείς τον κόσμο γύρω σου» Κάτι όμως μέσα μου ήθελε να κάνει χαρούμενο και τον πιο λυπημένο… Τον πιο αλαζόνα… ταπεινό! Αλλά αν έπρεπε να απαντήσω κυριολεκτικά στην ερώτησή σας, θα δανειζόμουν την φράση που μου έλεγε πάντα ο Δημήτρης Ποταμίτης «Ένας ηθοποιός πρέπει να ζει σαν έφηβος και να σκέφτεται σαν γέρος».
Συνέντευξη: Ευθύμιος Ιωαννίδης
Ευχαριστώ πολύ τον Κωνσταντίνο Γιωτόπουλο για τη συνομιλία μας και του εύχομαι καλή συνέχεια στην καλλιτεχνική του πορεία.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “Σώστε τον μπαμπά” μπορείτε να βρείτε εδώ
Κάντε το πρώτο σχόλιο