Η χαρισματική και εγνωσμένου κύρους ερμηνεύτρια της Jazz μουσικής και όχι μόνο, Εύη Σιαμαντά μίλησε στο stellasview.gr και στον Ευθύμιο Ιωαννίδη για τη μεγάλη της αγάπη, το τραγούδι.
H Θεσσαλονικιά Εύη Σιαμαντά, η οποία έχει χαριτωθεί με ένα σπάνιο φωνητικό εύρος υπηρετεί εδώ και χρόνια επάξια το τραγούδι. Η ερμηνεία της διακρίνεται δε, από αξιοθαύμαστη θεατρικότητα, ενώ έχει ερμηνεύσει με αξιοθαύμαστο τρόπο τραγούδια σε ρυθμούς: Jazz, Swing, Latin, Soul, Tango, Fado, Bossa Nova, αλλά και διασκευές από το παγκόσμιο και ελληνικό ρεπερτόριο που έχουν αγαπηθεί ιδιαίτερα από το κοινό. Πάνω απ΄ όλα όμως είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος που την ίδια αντιμετώπιση που έχει στη μουσική σκηνή, έχει και στην ίδια της τη ζωή. Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα.
Με ένα τόσο πλούσιο βιογραφικό, με διεθνείς αναγνωρίσεις, με πλούσιο ρεπερτόριο, με μεγάλο αριθμό συναυλιών, θα ήταν δύσκολο να σου ζητήσω να μου μιλήσεις για τις σπουδές και την καριέρα σου. Θα ήθελα όμως να μου αναφέρεις κάποιες στιγμές «σταθμούς».
Είναι πράγματι λίγο δύσκολο να αναφερθώ σε όλα όσα έχω κάνει, παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να ξεχωρίσω κάποιες στιγμές-ορόσημα σαν σημαντικά σταυροδρόμια της πορείας μου μέχρι τώρα, ξεκινώντας από την αρχή. Ούσα λοιπόν μαθήτρια τη χρονιά που ετοιμαζόμουν για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Ιόνιο πανεπιστήμιο στο τμήμα διερμηνέων μεταφραστών βρέθηκα να τραγουδώ στο Cotton Club στη γειτονιά μου…Κάπως έτσι παραιτήθηκα, όπως καταλαβαίνετε από την ιδέα να γίνω μεταφράστρια και διερμηνέας και αφοσιώθηκα στο όνειρό μου. Δεύτερος σημαντικός σταθμός στάθηκε το δίχως άλλο η μετακόμισή μου στην Αθήνα και οι πρώτες εμφανίσεις μου στο θρυλικό «Διογένης Palace». Έκτοτε βέβαια ακολούθησαν συνεργασίες μου σε διάφορα μουσικά κέντρα της πρωτεύουσας καθώς και σε θέατρα και σε χώρους πολιτιστικού ενδιαφέροντος στην Ελλάδα και το εξωτερικό με μεγάλα ονόματα της εποχής. Tρίτος σπουδαίος σταθμός αποδείχτηκε η συνεργασία μου με τον Μίμη Πλέσσα και τον καταξιωμένο βιμπραφωνίστα της Latin jazz Χρήστο Ραφαηλίδη στη δισκογραφία με την κυκλοφορία του album με τίτλο «ηχώ». Μία συνεργασία που οδήγησε στη συμμετοχή μας ως τρίο στο 5th annual women in jazz festival at dizzy’s Club του Lincoln Center όπου τραγουδήσαμε μεταξύ των μεγαλυτέρων Jazz singers του κόσμου εκπροσωπώντας την Ελλάδα…
Έχεις συνεργαστεί με εγνωσμένου κύρους μουσικούς. Ποιες συνεργασίες σου νιώθεις ότι σε έχουν στιγματίσει, σε έχουν επηρεάσει καλλιτεχνικά, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα;
Οπωσδήποτε η συνεργασία μου με τον Χρήστο Ραφαηλίδη «Manhattan vibes N.York» καθώς και με τους Donny mc Caslin sax Grammy awarded, Ernesto Simpson drums, Sergio Salvatore piano Steinway Artist κλπ. Η συνεργασία μου μαζί τους μου έδωσε μεγάλη χαρά έμπνευση και θάρρος να μην τα παρατάω και να εργάζομαι πάντα με συνέπεια στην τέχνη μου…Με τίμησαν θα έλεγα και με το παραπάνω!
Είσαι μία καλλιτέχνις που βρίσκεται ήδη αρκετά χρόνια στον χώρο και έχεις τω όντι κοπιάσει για να βρίσκεσαι εκεί που είσαι. Ποια είναι η γνώμη σου για τα άτομα τα οποία βγήκαν από κάποιο από τα πολλά μουσικά talent show και έχουν αποκτήσει απότομα ευρεία δημοσιότητα;
Σε κάθε εποχή υπάρχουν και διαφορετικές δυνατότητες-ευκαιρίες… Κάποτε ήμασταν τρεις -τέσσερις τραγουδίστριες και μας έδειχναν με το δάχτυλο και ας υπηρετούσαμε άλλα είδη μουσικής και δη δύσκολα που απαιτούσαν γνώση και ικανότητα. Τώρα αν δεν πας σε ένα talent show δε σου μιλάνε οι συγγενείς… Νομίζω πως αυτή η τρελή τάση που επικρατεί με το τραγούδι είναι ένα φαινόμενο της αλαζονείας και της συνακόλουθης ματαιοδοξίας των παιδιών και πρωτίστως των γονέων τους… ίσως πιο πολύ να είναι μια αδυναμία των ανθρώπων που παλεύουν με τη ματαιοδοξία τους χρησιμοποιώντας το τραγούδι ως μέσο επίτευξης των στόχων τους… Απ’ όπου, ωστόσο, και αν ξεκινήσει κάποιος πρέπει να αποδείξει σε βάθος χρόνου την αξία, το ταλέντο του και την αγάπη του για αυτό που κάνει… Μπορεί η αφετηρία να είναι διαφορετική όμως σε κάποιο σημείο της διαδρομής ο χρόνος δε θα αφήσει κανέναν ανεξεταστέο.Πράγματι δεν ήταν και δεν είναι καθόλου εύκολος ο δρόμος που βαδίζω. Δεν είχα ποτέ την εύνοια κάποιου μέσου ενημέρωσης που θα με καθιστούσε σε λίγο χρονικό διάστημα πανελλαδικά γνωστή! Παρόλα αυτά όμως μπορώ να πω πως απολαμβάνω τις εκάστοτε συνεργασίες μου με αξιόλογους καλλιτέχνες μουσικούς σε προσωπικές μου εμφανίσεις , κάτι που ίσως να μην μπορούσα να καταφέρω αν ήμουν το «χαϊδεμένο παιδί» η το «αστέρι» ενός τηλεοπτικού καναλιού… Βέβαια μην ξεχνάμε πως το ρεπερτόριο που υπηρετώ τόσα χρόνια δεν είναι ιδιαίτερα εμπορεύσιμο στην Ελλάδα παρόλο που ο κόσμος τελικά έχει από ό,τι φαίνεται διαφορετική άποψη αν κρίνω από την αγάπη που εισπράττω τόσα χρόνια από το κοινό που με παρακολουθεί. Ο χρόνος βέβαια θα δείξει….
Σε μια εποχή όπου η ενασχόληση με την τέχνη είναι ένας τομέας που δεν μπορεί να υποσχεθεί σταθερότητα και ικανοποιητικές οικονομικές απολαβές, ως καλλιτέχνης από πού πιστεύεις ότι πηγάζει αυτή η στροφή των νέων σε σπουδές, όπως η μουσική και το θέατρο για παράδειγμα;
Το να σπουδάζει κάποιος την τέχνη που αγαπά και να την υπηρετεί μέσα από ακαδημαϊκά μονοπάτια είναι πολύ παρήγορο και συνάμα ελπιδοφόρο… Σημαίνει πως καλλιεργείται παραπάνω, ενημερώνεται εξειδικεύεται…! Χαίρομαι πολύ για αυτό. Υπάρχουν αξιόλογες σχολές με άξιους καθηγητές στα πανεπιστήμια μας και σε πολλές σχολές ωδεία κλπ. Πολλοί φοιτητές, ωστόσο, δεν μπαίνουν καν στη σκέψη της επαγγελματικής αποκατάστασης μετά το πέρας των σπουδών τους… Είναι ένα όνειρο που το ακολουθούν απλά και μόνο. Νομίζω πως στην εποχή που ζούμε πια τίποτα δεν μπορεί να σου εγγυηθεί επαγγελματική αποκατάσταση…ακολουθείς το όνειρό σου και κρίνεις ποιο θα είναι το επόμενο βήμα… Είναι μεγάλος αγώνας….
Πέρα από εξαίρετη μουσικός έχεις παραδώσει και μαθήματα φωνητικής σε ωδεία της πόλης μας. Αλήθεια, τι γεύση σου έχει αφήσει η εμπειρία σου ως δασκάλα μουσικής;
Η διδασκαλία είναι ο άλλος μου εαυτός… Μου αρέσει να μεταλαμπαδεύω τις γνώσεις μου τις εμπειρίες μου και να συναναστρέφομαι με ομοϊδεάτες. Το τραγούδι είναι μια τέχνη δύσκολη αλλά και εύκολη… οξύμωρο ναι. Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια διδασκαλίας σε ωδεία Αθήνας και Θεσσαλονίκης έχω έρθει αντιμέτωπη με μεγάλο αριθμό ανθρώπων και προσωπικές ιστορίες του καθενός που ζήτησαν τη βοήθειά μου. Πιο πολύ έχω να κάνω με τις προσωπικότητες τις πεποιθήσεις τα θέλω και τα πρέπει τους που κάποιες φορές λειτουργούν ανασταλτικά στην κατανόηση του τραγουδιού… υπάρχουν για παράδειγμα άνθρωποι που αγαπούν το τραγούδι και ας είναι άλλο το επάγγελμα τους… άλλοι που δεν έχουν ταλέντο και όμως το παλεύουν με πίστη και αφοσίωση… άλλοι που ξεκινούν και όταν τα βρουν σκούρα τα παρατάνε…. τι να πρωτοπώ! Είναι δύσκολο πράγμα η διδασκαλία, έχεις να κάνεις με αυτό που λένε “Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…!!!'”
Τι πιστεύεις ότι είναι πιο σημαντικό για έναν καλλιτέχνη σήμερα: το ταλέντο, η τύχη ή οι δημόσιες σχέσεις;
Όποιος μπορεί να απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση σαν τίτλο με τα ουσιαστικά αυτά σε σειρά προτεραιότητας τι να πω…ΜΠΡΑΒΟ!
Σε ένα παιδί που όνειρό του είναι να γίνει επαγγελματίας τραγουδιστής, τι συμβουλές έχεις να του δώσεις;
Να ξεκινήσει. Να δουλεύει με ό,τι αυτό συνεπάγεται, να οραματίζεται να μην ονειροβατεί, να κρατάει χαμηλά την μπάλα, να έχει σχέδιο Β, να μην αφήνει τη ματαιοδοξία του να τον κατακλύζει (δεν ανακάλυψε δα και την πενικιλίνη) να εξελίσσεται μουσικά και να μην ξεχνάει την προσωπική του ζωή…!!! Η καθημερινότητα, οι απογοητεύσεις, οι λύπες, οι σχέσεις, οι χαρές, οι θυσίες και ο μόχθος χρωματίζουν την ερμηνεία μας… Να μην είναι μόνο επαγγελματίες τραγουδιστές, να είναι πάνω απ όλα Άνθρωποι!!!
Περνώντας τα χρόνια τι θα ήθελες να σκέφτεται ο κόσμος, όταν ακούει το όνομά σου;
Δεν ξέρω, δεν μπορώ να απαντήσω. Όλο και κάτι θα βρουν να πουν…Ελπίζω μόνο να είναι καλό!!!
Συνέντευξη: Eυθύμιος Ιωαννίδης
Ευχαριστώ πολύ την Εύη Σιαμαντά για την ενδιαφέρουσα συνομιλία μας και της εύχομαι ολόψυχα καλή συνέχεια στην ήδη σπουδαία καλλιτεχνική της πορεία.
Περισσότερα βίντεο από συναυλίες θα βρείτε στο κανάλι μας στο youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera
Κάντε το πρώτο σχόλιο