Ήμασταν εκεί για εσάς. To stellasview.gr βρέθηκε στο Θέατρο Ταξίδι Ονείρου, την Κυριακή 3 Μαρτίου 2019 και παρακολούθησε την παράσταση «Φρανκεστάιν Τζούνιορ». Μια σπουδαία κωμική παράσταση δίκην παρωδίας, να εντυπωσιάζει, σκηνοθετημένη από τον Βαγγέλη Ηλιάδη, σε μια πρωτότυπη και το δίχως άλλο ευφάνταστη διασκευή του Φώτη Σπύρου, της πασίγνωστης ομώνυμης ταινίας του Mel Brooks, η οποία βασίζεται με τη σειρά της στο γοτθικό μυθιστόρημα της Mary Shelley.
Στον πύργο των Φρανκεστάιν στην Τρανσυλβανία που κληρονόμησε από τον προπάππου του, ζει ο Δρ. Βίκτορ Φράνκεστάιν (Δημήτρης Κόττας) μαζί με τη γυναίκα του Ελίζαμπεθ (Μαρία Πρέκα). Καθημερινά δε, προσπαθεί αρειμανίως να αποδείξει μαζί με τον πιστό υπηρέτη του, τον καμπούρη Ίγκορ (Βαγγελης Ηλιάδης) πως είναι η μεγαλύτερη ιδιοφυΐα που γέννησε ποτέ η ανθρωπότητα. Εμφορείται λοιπόν από αυτήν την ιδέα, η οποία τον έχει κάνει το δίχως άλλο εμμονικό. Προσπαθεί να μοιάσει ως εκ τούτου, στον προπάππου του και πειραματίζεται έτσι πάνω σ’ ένα ανθρωπόμορφο Τέρας (Αστέριος Γκουτζούδης), μέχρι που καταφέρνει να του δώσει επιτέλους ζωή. Τα πράγματα όμως δεν έρχονται όπως ακριβώς τα περιμένει. Πιο συγκεκριμένα, το Τέρας, διαψεύδοντας τις προσδοκίες του δημιουργού του συμπεριφέρεται σαν μικρό παιδί, γεγονός που ωθεί τον δόκτορα Φρανκενστάιν να αναρωτηθεί αναφορικά με την προέλευση του εγκεφάλου που του προμήθευσε για τα πειράματά του, ο υπηρέτης του Ιγκόρ…
Το να δώσεις όμως ζωή σε άψυχη ύλη, δεν αποτελεί το δίχως άλλο αμελητέα υπόθεση, αντιθέτως πρόκειται για μια σπουδαία επιστημονική επίτευξη! Το πετυχημένο μάλιστα εγχείρημα του Δρ. Φράνκεστάιν, όπως είναι λογικό λαμβάνει παγκόσμιες διαστάσεις, καθώς γίνεται ευρέως γνωστό, με άμεσο αποτέλεσμα να αρχίσει να δέχεται επισκέψεις από διάφορες ιδιαίτερες προσωπικότητες. Έτσι, καταφθάνει στον πύργο του το Δρακουλάκι (Κώστας Πόποβιτς), ο γιος του Κόμη Δράκουλα, η λυρική σοπράνο Κριστίν Νταεέ (Εύα Στέφα) με την οποία είναι ερωτευμένος ο Έρικ ή όπως είναι ευρύτερα γνωστός το φάντασμα της όπερας (Χρήστος Τσαλκιτζής), ζητώντας ο καθένας ξεχωριστά από τον δόκτορα προσωπικές εκδουλεύσεις.
Όλα αυτά βέβαια διαδραματίζονται στο λιτό, αλλά διαρρήδην λειτουργικό σκηνικό της παράστασης, το ιατρικό εργαστήριο ουσιαστικά του Δρ. Φρανκεστάιν. Οι ηθοποιοί της παράστασης, υπηρετούν συλλήβδην να τονίσουμε θαυμαστά την αντίληψη της παράστασης και το ύφος του έργου, κομίζοντας ανυπερθέτως τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Οι ηθοποιοί πιο αναλυτικά, ακολουθώντας πιστά τις σκηνοθετικές οδηγίες υπογραμμίζουν τα πάντα, τεντώνοντας χέρια, υιοθετώντας εναλλασόμενο ηχόχρωμα, κάνοντας νευρικές, κωμικές γκριμάτσες, ενώ επιδιδόμενοι σε πάσης φύσεως κωμικές δράσεις που μεταδίδουν αναφανδόν μια γοητευτική αίσθηση ιλαρότητας, κατορθώνουν να οικοδομήσουν ένα πρωτότυπο στίγμα για κάθε ήρωα. Η οπτική δε, καθώς και η εξαίσια κινησιολογική πιο συγκεκριμένα αποτύπωση των χαρακτήρων ιδίως του Τέρατος και του Ιγκόρ αισθητοποιούν με ενάργεια τη σκηνοθετική γραμμή, καταφέρνοντας επιτυχώς να αιφνιδιάσουν και να ερεθίσουν τα μάλα τη φαντασία μας. Στο ίδιο μήκος κύματος, τα φροντισμένα κοστούμια, οι μουσικές επιλογές καθώς και οι υποβλητικοί φωτισμοί εναρμονίζονται πλήρως με το υποδόριο κωμικό πνεύμα της παράστασης.
Η εξοντωτική, άλλωστε προετοιμασία τους είναι πράγματι πασιφανής, όπως και το ομαδικό πνεύμα που τους διαπνέει, χαρίζοντας απλόχερα μια αίσθηση ομοψυχίας στο όλο εγχείρημα. Η παράσταση σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Ηλιάδη μας παίρνει εν ολίγοις από το χέρι και μας βυθίζει στον σαγηνευτικό κόσμο του Δρ. Φράνκεστάιν και του έργου. Υπηρετώντας ειδικότερα ένα δυνατό κείμενο δίχως περιττούς σκηνοθετισμούς, αλλά με πετυχημένους και αξιοθαύμαστους αυτοσχεδιασμούς κάθε φορά, καταφέρνει από την πρώτη στιγμή να εναρμονίσει τους χαρακτήρες με τον ιδιαίτερο σκηνικό χώρο του θεάτρου.
Ο έμπειρος και αναμφίλεκτα ταλαντούχος σκηνοθέτης, κατάφερε να δημιουργήσει έτσι μια παράσταση με ρυθμό, με διάχυτες και άκρως ενδιαφέρουσες ποιοτικές αλλαγές στη δράση, αλλά ως επί το πλείστον στα συναισθήματα των πρωταγωνιστών. Με αξιοθαύμαστη μάλιστα αμεσότητα και απλότητα στον λόγο, με απολαυστικές ωσαύτως εναλλαγές και με ευθύβολες κωμικές δράσεις που υιοθετήθηκαν από το σύνολο των ηθοποιών, με σοβαρή τέλος και πρωτίστως διαφαινόμενη επεξεργασία, έστησε επί της ουσίας ένα φαντασμαγορικό απολαυστικό, παρωδιακό και άκρως πετυχημένο κωμικό κρεσέντο.
Κριτική: Eυθύμιος Ιωαννίδης
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ
Φωτογραφίες & video: Στέλλα Πέρπερα
1 Trackback / Pingback