Κωστής Ζαφειράκης : «Είμαι η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι, κι αυτό είναι βαρύ πράγμα ώρες και φορές»

Ο πολυτάλαντος και ανήσυχος Κωστής Ζαφειράκης μίλησε στο StellasView.gr και στον Ευθύμιο Ιωαννίδη για την «Κρουαζιέρα» του που παρουσιάζεται στο Alte Fablon.

Κωστή, είσαι αναμφίβολα πολυσχιδής, αεικίνητος και πολυπράγμων, ενώ φέτος σε απολαμβάνουμε και ως performer- αφηγητή επί σκηνής με την «Κρουαζιέρα» σου. Tι ήταν αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς με τον χώρο του θεάματος και της τέχνης;

Ως αφηγητής ιστοριών, είμαι χρόνια στο «επάγγελμα» που λένε, ως τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός παρουσιαστής- παραγωγός. Η μαγιά, η πρώτη ύλη της «Κρουαζιέρας» ήταν οι ιστορίες που άρχισα να σκαρώνω. Πάντα γράφω, από μικρός. Και πάντα αφηγούμαι στους δικούς μου, μ’ έναν παραστατικό, πολλές φορές και σπαρταριστό- ξεκαρδιστικό τρόπο, όλες, ακόμα και τις πιο άγριες στιγμές του ημερολογίου μου. Και να που γράφοντας και παίζοντας και ταξιδεύοντας έφτασα ως το Alte Fablon, επιβάτης στο «Πλοίο της Αγάπης».

Ο Άμος Οζ γράφει στην «Ιστορία αγάπης και σκότους πως «μέσα από τα βιβλία μαθαίνεις την ποικιλομορφία και την πολυπλοκότητα της ζωής… Τα βιβλία σου ξεκλειδώνουν τα μυστικά του κόσμου… Σε ταξιδεύουν… Σου δείχνουν εναλλακτικές…». Η αφήγησή σου πού θα μας ταξιδέψει;

Κάθε άνθρωπος που συναντάμε στη ζωή μας, από τον Άμο Οζ μέχρι τον ανιψιό μου τον Γιώργη, είναι μια πόρτα σ’ έναν κόσμο ανεξερεύνητο, σαν να ξεκλειδώνεις κλειδαριές και να προχωράς ανακαλύπτοντας μυστικά και ψέματα και αλήθειες… Η «Κρουαζιέρα» είναι ένα παιδικό κι ελαφρώς σκοτεινό παραμύθι, πάνω στο άγνωστο που μας περιμένει όλους μετά… Είναι ένα σιρκουί από μνήμες, παιδικές κι εφηβικές, μονταρισμένες σ’ έναν κωμικό μονόλογο, λες και θέλω να ξορκίσω κάτι, να συμφιλιωθώ με κάτι… Από τη δασκάλα που με φώναζε «Καρυωτάκη» ως τη μαμά που επιμένει πως ο «θάνατος είναι μια Κρουαζιέρα» και απ’ τον Ναζίμ Χικμέτ, που διατείνεται πως «την πιο όμορφη θάλασσα δεν την έχουμε ακόμα ταξιδέψει» ως την κατάρα της Μαρινέλας, μιας χελώνας που βρήκαμε κάποτε στην θάλασσα της Γερακινής…

Με την «Κρουαζιέρα» σου, ξεδιπλώνεις ως εκ τούτου, ενώπιον του κοινού σκέψεις σου δίκην ημερολογίου. Ποια είναι θα έλεγες τα πρωτογενή οφέλη του καλλιτέχνη που μοιράζεται ενώπιον του κοινού προσωπικές του ιστορίες;

Είμαι η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι, κι αυτό είναι βαρύ πράγμα ώρες και φορές. Η «Κρουαζιέρα» είναι το κόλπο μου, για να ελαφρύνει κάπως ο βαρύς κι ασήκωτος εαυτός. Θαυμάζω τους πουπουλένιους ανθρώπους.

Ποιες επιφανείς εν ζωή ή μη, προσωπικότητες θα έπαιρνες μαζί σου ως συνταξιδώτες σου στο πλοίο και γιατί;

Τον Σωκράτη, γιατί θέλω Απαντήσεις κι ένα καλό ρεπορτάζ από κείνα τα θρυλικά Συμπόσια. Τον Δημήτρη Αποστολάκη από τους Χαΐνηδες, να μιλήσουμε για τον «Ακροβάτη». Τον Γιάννη Χαρούλη, να περάσουμε ένα υπερβατικό καλοκαίρι στην Κρήτη. Τον Στίβεν Χόκινγκ, γιατί ξέρει Φυσική και με μαγεύει. Τον Γιάννη Μακριδάκη- με συγκινούν το βλέμμα του και τα βιβλία του. Τον Χάρισον Φορντ, γιατί ακόμα θέλω να γίνω Ιντιάνα Τζόουνς. Τον Ρικ Τζερβές, σαν το βρετανικό του χιούμορ πουθενά αλλού. Τον Γούντι Άλεν και τους Μόντι Πάιθον για να μου λένε ιστορίες και να μου ανατρέπουν την πραγματικότητα, την Κέιτ Μπλάνσετ για να μου απαγγέλλει ποιήματα και ό,τι άλλο γουστάρει αυτή. Τον Φοίβο Δεληβοριά για να φωτογραφίζει τις ζωές μας με τραγούδια. Αυτοί μου ήρθανε πρώτοι στο μυαλό.

Η «κρουαζιέρα» σου είναι συνώνυμη με το «τελευταίο ταξίδι». Σε αυτό το τελευταίο ταξίδι έχοντας στις αποσκευές σου συσσωρευμένη γνώση, τι θα έλεγες πως έχεις ξορκίσει και δε λειτουργεί για σένα πλέον;

Για τον φόβο έχω πολλά να σου πω… Άσε με όμως λίγο καιρό να τα επεξεργαστώ κι έλα να τα ξανασυζητήσουμε το 2034, το απόγευμα.

Αναρωτιέμαι, αν κατά τη διάρκεια του «τελευταίου ταξιδιού» κάποιο εξωλογικό ον σου πρόσφερε τη δυνατότητα να ξαναζήσεις τη ζωή σου, θα έκανες τις ίδιες επιλογές;

Νομίζω πως όποιος δει την «Κρουαζιέρα», θα καταλάβει ποιες σκηνές της ζωής μου θα ξαναζούσα από την αρχή, με άλλο εντελώς σενάριο. Είμαι τέτοιος χαρακτήρας, θέλω σε κάθε ζωή, άλλη πλοκή.

Αδιαφιλονίκητη σταθερά και κεντρομόλος σταθμός στο ταξίδι σου είναι η Θεσσαλονίκη. Ποια είναι εκείνα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Θεσσαλονίκης που σε έχουν δέσει μαζί της ώστε ακόμη και αν φύγεις πάντα επιστρέφεις;

Και κεντρομόλος και φυγόκεντρος, σίγουρα πάντως δύναμη. Έχει περάσει από σαράντα κύματα η σχέση μας, για να φτάσω να λέω πως την αγαπώ. Είναι πολλά τα υλικά αυτής της συνταγής: Εύοσμος, αγελάδες, η γιαγιά- Χρύσα, ποδήλατο στην παραλία, η πλατεία Ναβαρίνου, ο Όλυμπος απέναντι, ο βρώμικος Θερμαϊκός και η προσδοκία ότι κάποτε θα ξαναβουτήξουμε στα νερά του, τα γεμιστά της μαμάς, «η φωτιά στο λιμάνι» και ο Παύλος, ο Θωμάς Κοροβίνης, το παιδικό μου δωμάτιο, οι πιο δικοί μου άνθρωποι, οι μεταμεσονύκτιες βόλτες στο κέντρο, η Καλαμαριά του μπαμπά, η Μεγάλη Πέμπτη στον Άγιο Δημήτριο, η οδός Ολύμπου, η αβαθής μνήμη της πόλης στα ορατά κι αόρατα μνημεία της, το ανάκτορο του Γαλέριου, ο Αγγελάκας, ο χρόνος που εδώ, στη Θεσσαλονίκη, είναι ένα εντελώς μεταβλητό μέγεθος, και γι’ αυτό, άκρως πολύτιμο.

Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη, περνώντας τα χρόνια τι θα ήθελες να σκέφτεται ο κόσμος, όταν ακούει το όνομά σου;

Ξέρεις τι είναι συναρπαστικό; Που με θεωρούν δικό τους άνθρωπο, ακόμα κι αν δε με γνωρίζουν- το διαβάζω στα βλέμματα τους, στο δρόμο… παντού. Κι αυτό είναι σίγουρα παράσημο.

Συνέντευξη: Ευθύμιος Ιωαννίδης

Ευχαριστώ θερμά τον Κωστή Ζαφειράκη για τη συνομιλία μας και του εύχομαι από καρδιάς καλή συνέχεια στην  κρουαζιέρα της ζωής του…

Περισσότερες πληροφορίες για την performance του Κωστή Ζαφειράκη θα βρείτε εδώ

Βρείτε μας στα social media του StellasView:

Facebook: https://www.facebook.com/Stellasview-1549199718743717/

Instagram: https://www.instagram.com/stellasview.gr/

Youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera

Twitter: https://twitter.com/StellaPerpera