Αντώνης Καλομοιράκης
O Αντώνης Καλομοιράκης, μίλησε στο StellasView.gr και στην δημοσιογράφο Στέλλα Πέρπερα για τη νέα του κωμωδία με τίτλο “Ένας Καταπληκτικός Καταθλιπτικός”, σε σκηνοθεσία της Έφης Δράκου, που περιοδεύει και ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη, στον Θέατρο Αθήναιον για δυο παραστάσεις, το Σάββατο 3 και την Κυριακή 4 Μαΐου.
Η παράσταση, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Αθήνα, συνεχίζει το ταξίδι της με στόχο να αγγίξει το κοινό σε όλη τη χώρα. Πρόκειται για ένα έργο με χιούμορ και συναίσθημα, που προσεγγίζει με ευαισθησία το ζήτημα της ψυχικής υγείας, κερδίζοντας τις εντυπώσεις τόσο του κοινού όσο και των κριτικών.
Αντώνη, τι σε ώθησε να δημιουργήσεις και να συμμετάσχεις σε μια παράσταση που προσεγγίζει το θέμα της ψυχικής υγείας με χιούμορ και συναίσθημα;
Με ώθησε η ανάγκη να ανοίξουμε έναν διάλογο γύρω από την ψυχική υγεία χωρίς βαρύγδουπες και αποστειρωμένες προσεγγίσεις. Το χιούμορ, όταν χρησιμοποιείται με σεβασμό, έχει την τεράστια δύναμη να αποφορτίζει και να φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά σε δύσκολα θέματα. Ήθελα η παράσταση να είναι μια εμπειρία που να συγκινεί, να λυτρώνει και ταυτόχρονα να αφήνει χώρο για ενσυναίσθηση και συζήτηση. Άλλωστε, όλοι λίγο πολύ κουβαλάμε μέσα μας ιστορίες ψυχικής δοκιμασίας, και το να τις φωτίζουμε με ειλικρίνεια και ανθρωπιά είναι, για μένα, μια μορφή αντίστασης και φροντίδας.
Πώς προέκυψε η ιδέα για το έργο «Ένας Καταπληκτικός Καταθλιπτικός» και ποιο ήταν το μήνυμά σου που ήθελες να περάσεις στο κοινό;
Η ιδέα για το έργο “Ένας Καταπληκτικός Καταθλιπτικός” γεννήθηκε μέσα από προσωπικές εμπειρίες και παρατηρήσεις. Πόσο συχνά κρύβουμε τον πόνο μας πίσω από ένα χαμόγελο, πόσο ενοχικά αντιμετωπίζουμε τις στιγμές αδυναμίας μας. Ήθελα να αφηγηθώ μια ιστορία που να δείχνει ότι η κατάθλιψη δεν είναι ταμπού, ούτε συνώνυμο της αποτυχίας. Είναι μια ανθρώπινη εμπειρία, συχνά γεμάτη αντιφάσεις. Μπορείς να είσαι ταυτόχρονα ικανός, ταλαντούχος, να γελάς και να δημιουργείς, και παράλληλα να παλεύεις μέσα σου. Το μήνυμα που ήθελα να περάσω στο κοινό είναι πως δεν είμαστε μόνοι σε αυτή τη μάχη και ότι το να μιλήσουμε για την ψυχική υγεία με ειλικρίνεια και χιούμορ μπορεί να είναι η αρχή για λίγη περισσότερη κατανόηση, αποδοχή και τελικά ελευθερία.
Το χιούμορ, όταν χρησιμοποιείται με σεβασμό, έχει την τεράστια δύναμη να αποφορτίζει και να φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά σε δύσκολα θέματα. Ήθελα η παράσταση να είναι μια εμπειρία που να συγκινεί, να λυτρώνει και ταυτόχρονα να αφήνει χώρο για ενσυναίσθηση και συζήτηση.
Ποια είναι η σημασία της θεατρικής τέχνης στην ευαισθητοποίηση και την απομυθοποίηση των θεμάτων ψυχικής υγείας;
Η θεατρική τέχνη έχει μια μοναδική δύναμη: μπορεί να κάνει το αόρατο ορατό. Μέσα από τις ιστορίες, τις εικόνες και το βίωμα που προσφέρει στο εδώ και τώρα της σκηνής, το θέατρο μπορεί να απογυμνώσει τον φόβο, το στίγμα και την προκατάληψη γύρω από την ψυχική υγεία. Μπορεί να αγγίξει τον θεατή στην καρδιά, να του πει “κοίτα, δεν είσαι μόνος”, ή “κοίτα, υπάρχει τρόπος να καταλάβεις κάτι που ίσως ποτέ δεν έζησες προσωπικά”. Δεν πρόκειται για διδακτισμό ή διάλεξη· είναι μια πράξη ενσυναίσθησης. Το θέατρο μας καλεί να δούμε ο ένας τον άλλον με μεγαλύτερη κατανόηση και, καμιά φορά, να δούμε και τον ίδιο μας τον εαυτό με πιο συμπονετικό βλέμμα.
Με ποιο τρόπο η δημιουργική διαδικασία και το θέατρο σε βοήθησαν να διαχειριστείς ή να κατανοήσεις πτυχές της ψυχικής υγείας;
Η δημιουργική διαδικασία και το θέατρο λειτούργησαν για μένα σαν ένα είδος καθρέφτη και θεραπείας μαζί. Το γράψιμο με ανάγκασε να σταθώ απέναντι στα συναισθήματα και τις σκέψεις μου χωρίς φίλτρα, να τα αναγνωρίσω, να τα ονομάσω και να τα εκφράσω. Η ερμηνεία, από την άλλη, με έβαλε στη θέση του παρατηρητή και του βιωματικού αφηγητή ταυτόχρονα: να ξαναζώ στιγμές δύσκολες αλλά από μια απόσταση που μου έδινε κατανόηση και αποδοχή. Μέσα από τη διαδικασία αυτή κατάλαβα ότι τα τραύματα δεν “εξαφανίζονται”, αλλά μπορούμε να τα κουβαλάμε πιο ελαφριά, όταν τα μοιραζόμαστε. Το θέατρο έγινε για μένα ένας τρόπος να μετατρέπω τη σκοτεινιά σε κάτι που φωτίζει έστω και για λίγο και εμένα και τους άλλους.
Πώς ανταποκρίθηκε το κοινό στην περιοδεία σου μέχρι τώρα, και ποια ήταν η πιο συγκινητική αντίδραση που έλαβες;
Η ανταπόκριση του κόσμου στην περιοδεία ήταν πραγματικά συγκλονιστική. Δεν είναι μόνο το χειροκρότημα στο τέλος, είναι κυρίως αυτό που συμβαίνει μετά: άνθρωποι που έρχονται συγκινημένοι, που μου πιάνουν το χέρι και μου λένε “είδα τον εαυτό μου εκεί πάνω” ή “ένιωσα λιγότερο μόνος απόψε”. Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές ήταν όταν, στο Ηράκλειο, μια κυρία γύρω στα εξήντα ήρθε με δάκρυα στα μάτια και μου είπε: “Περίμενα μια ζωή να ακούσω κάποιον να μιλάει έτσι για την κατάθλιψη χωρίς ντροπή. Σ’ ευχαριστώ που το έκανες να φαίνεται ανθρώπινο και όχι ντροπιαστικό.” Εκείνη η στιγμή μου έδωσε λόγο να συνεχίζω, όσες δυσκολίες κι αν έχει αυτή η διαδρομή.
Το θέατρο μας καλεί να δούμε ο ένας τον άλλον με μεγαλύτερη κατανόηση και, καμιά φορά, να δούμε και τον ίδιο μας τον εαυτό με πιο συμπονετικό βλέμμα.
Ποια είναι η δική σου προσωπική οπτική σχετικά με τη σημασία της ψυχικής υγείας και πώς πιστεύεις ότι το θέατρο μπορεί να συμβάλει στη στήριξή της;
Για μένα η ψυχική υγεία είναι τόσο θεμελιώδης όσο και η σωματική, απλώς δεν τη βλέπουμε πάντα με την ίδια φυσικότητα. Είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζουμε τις σχέσεις μας, τα όνειρά μας, τον τρόπο που υπάρχουμε στον κόσμο. Αν δεν τη φροντίζουμε, όλα γύρω μας κλονίζονται. Πιστεύω ότι το θέατρο μπορεί να συμβάλει στη στήριξη της ψυχικής υγείας γιατί δημιουργεί έναν ασφαλή χώρο όπου μιλάμε για το αόρατο: για τη θλίψη, τον φόβο, την ελπίδα, την επιβίωση. Το θέατρο ενώνει. Μας υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε μόνοι στα συναισθήματά μας και μας δίνει το κουράγιο να δούμε τον εαυτό μας και τους άλλους με μεγαλύτερη κατανόηση και τρυφερότητα. Καμιά φορά, μια παράσταση μπορεί να λειτουργήσει σαν μια μικρή πράξη θεραπείας.
Ποιες δυσκολίες συναντήσατε κατά την προετοιμασία και παρουσίαση της παράστασης, και πώς τις ξεπεράσατε;
Η αλήθεια είναι ότι η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν η ίδια η θεματολογία. Το να δουλεύεις πάνω σε κάτι τόσο ευαίσθητο απαιτεί τεράστια ψυχική διαθεσιμότητα και ειλικρίνεια. Υπήρχαν στιγμές που η διαδικασία του γραψίματος ή των προβών με έφερνε αντιμέτωπο με δικές μου πληγές, και αυτό δεν ήταν πάντα εύκολο. Παράλληλα, υπήρχε η πρόκληση να βρούμε τη σωστή ισορροπία: πώς να μιλήσουμε για την κατάθλιψη με τρόπο αληθινό, αλλά όχι καταθλιπτικό για τον θεατή· πώς να ενσωματώσουμε το χιούμορ χωρίς να προδώσουμε τη σοβαρότητα του θέματος. Το ξεπεράσαμε μέσα από πολλή δουλειά, ανοιχτές συζητήσεις στην ομάδα και εμπιστοσύνη. Ότι αν μείνουμε αυθεντικοί, το κοινό θα το νιώσει. Και ευτυχώς το ένιωσε.
Το θέατρο δεν με δίδαξε μόνο τεχνικές ή τρόπους να στέκομαι στη σκηνή. Με διαμόρφωσε σε βάθος, γιατί με έμαθε να ακούω πραγματικά, να παρατηρώ, να συνδέομαι με την ανθρώπινη εμπειρία.
Πώς βλέπεις τη θεατρική σου διαδρομή και πώς αυτή σε έχει διαμορφώσει ως άνθρωπο και καλλιτέχνη;
Η θεατρική μου διαδρομή ήταν και είναι ένα συνεχές ταξίδι αυτογνωσίας. Το θέατρο δεν με δίδαξε μόνο τεχνικές ή τρόπους να στέκομαι στη σκηνή. Με διαμόρφωσε σε βάθος, γιατί με έμαθε να ακούω πραγματικά, να παρατηρώ, να συνδέομαι με την ανθρώπινη εμπειρία. Κάθε ρόλος, κάθε κείμενο, κάθε πρόβα ήταν κι ένας μικρός καθρέφτης. Με έφερνε πιο κοντά στα κομμάτια του εαυτού μου που ίσως δεν τολμούσα αλλιώς να δω. Ως καλλιτέχνης, το θέατρο μου έδωσε τη δύναμη να εκφράζω όσα με βαραίνουν αλλά και όσα με εμπνέουν. Ως άνθρωπο, μου έμαθε την αξία της τρυφερότητας, της ευαλωτότητας και της αυθεντικότητας. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό το ταξίδι.
Για το τέλος τι μήνυμα θα ήθελες να αφήσεις στους νέους καλλιτέχνες και το κοινό σχετικά με τη δύναμη της τέχνης να επηρεάζει και να αλλάζει αντιλήψεις για την ψυχική υγεία;
Η τέχνη έχει μια μοναδική ικανότητα να ανοίγει δρόμους εκεί που συχνά στέκονται εμπόδια. Στους νέους καλλιτέχνες θα ήθελα να πω: μην φοβάστε να εξερευνήσετε τα σκοτεινά σημεία του ανθρώπινου ψυχισμού. Η δύναμη του θεάτρου, της μουσικής, της εικόνας ή οποιασδήποτε τέχνης είναι ότι μπορεί να προκαλέσει αναταραχή, να ρίξει φως σε αόρατα μέρη και να φέρει στην επιφάνεια τις πιο βαθιές αλήθειες. Όσο για το κοινό, η τέχνη δεν είναι μόνο μια πηγή ψυχαγωγίας. Είναι ένα εργαλείο κατανόησης, σύνδεσης και θεραπείας. Το θέατρο, ειδικά, μπορεί να σπάσει τα ταμπού, να απομυθοποιήσει τις προκαταλήψεις και να μας υπενθυμίσει ότι όλοι, σε κάποιες στιγμές, έχουμε ανάγκη από βοήθεια και κατανόηση. Η τέχνη είναι δύναμη και η δύναμη της τέχνης είναι να μας κάνει να νιώθουμε λιγότερο μόνοι και περισσότερο ανθρώπινοι.
Συνέντευξη: Στέλλα Πέρπερα
Δείτε το trailer της παράστασης εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=qJS-UA6ApPg
Πληροφορίες Παράστασης
«‘Ενας καταπληκτικός καταθλιπτικός» η κωμωδία του Αντώνη Καλομοιράκη ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη στο Κινηματοθέατρο Αθήναιον για 2 μόνο παραστάσεις!.
Θέατρο Αθήναιον
2313.253.373
Υπόθεση
Κείμενο: Αντώνης Καλομοιράκης Σκηνοθεσία: Εφη Δράκου
Παίζουν: Αντώνης Καλομοιράκης, Τερέζα Καζιτόρη, Εύη Κολιούλη, Ορέστης Τουλιάτος, Βασίλης Θελούρας
Διάρκεια: 90′ λεπτά χωρίς διάλειμμα
Τιμές εισιτηρίων:
Προπώληση εισιτηρίων:….
Βρείτε μας στα social media του StellasView:
Facebook: https://www.facebook.com/Stellasview/
Instagram: https://www.instagram.com/stellasview.gr/
Youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera/
Tiktok: https://www.tiktok.com/@stellaperpera/
Viber: StellasView.gr
Twitter X: https://twitter.com/StellaPerpera/
Κάντε το πρώτο σχόλιο