Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά το 1972 και αντικατόπτριζε την τότε Ελληνική πραγματικότητα και τον ευσεβή πόθο κάθε Έλληνα για να πιάσει την καλή!

Προφητικό και πάντοτε επίκαιρο το έργο, οι ρόλοι των πρωταγωνιστών έχουν ερμηνευθεί από διάφορους καλλιτέχνες, δίνοντας το δικό τους στίγμα στο νεοελληνικό όνειρο άλλοτε τραγικό, άλλοτε κωμικό  και άλλοτε τραγελαφικό. Γεγονός πάντως είναι ότι ο συγγραφέας περιέγραψε την ελληνική κοινωνία και την ελληνική νοοτροπία με απόλυτη οξυδέρκεια.

Το έργο:
Ο Φώντας (Γεράσιμος Σκιαδαρέσης) και ο Κόλιας (Ιεροκλής Μιχαηλίδης) δυο φίλοι και κουνιάδοι, κάθονται ένα ζεστό αυγουστιάτικο απόγευμα μετά από ένα μεσημεριανό ύπνο, την ώρα του ιερού απογευματινού καφέ στη βεράντα τους και συζητούν πως θα πιάσουν την καλή και θα γλυτώσουν από τη φτώχεια τους.

Το σχέδιο «όπως πάντα» καλά οργανωμένο και σίγουρο, μας δείχνει όλο το νεοελληνικό όνειρο που πλάθεται από ευτελή υλικά. Οι δυο ήρωες μας, ο Φώντας, άνθρωπος της πιάτσας και ο Κόλιας πρώην αντιστασιακός και νυν λαχειοπώλης, ονειρεύονται να στήσουν μαζί μια κομπίνα, με στόχο τα μεγάλα κέρδη και την είσοδο στην υψηλή κοινωνία.

Δύο χαρακτήρες αυθεντικοί, λαϊκοί, οικείοι, αναγνωρίσιμοι, τραγικοί και κωμικοί συνάμα, συνοψίζουν την ουσία της νεοελληνικής φιλοσοφίας.

Το “Τάβλι”, είναι έργο προφητικό και γι’ αυτό πάντα επίκαιρο, πρωτοανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης τον Φεβρουάριο του 1972, μεσούσης της δικτατορίας, σε σκηνοθεσία του Κάρολου Κουν, με πρωταγωνιστές τον Νικήτα Τσακίρογλου ως Φώντα και τον Γιάννη Μόρτζο ως Κόλια.