Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Κέντρο Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας προετοιμάζουν σε συμπαραγωγή μία από τις τέσσερις κεντρικές θεατρικές παράγωγες αρχαίου δράματος, που πραγματοποιούνται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού: Τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη.
Στο ρόλο της Εκάβης η Γιώτα Φέστα.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση: Γιάννης Τσαρούχης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Παρασκευόπουλος
Σκηνικά: Θανάσης Κολαλάς
Κοστούμια: Σοφία Παπαδοπούλου
Μουσική: Μάνος Μυλωνάκης
Κινησιολογία: Τάσος Παπαδόπουλος
Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Βαγγέλης Σκυλίτσης, Μαρία Νεφέλη Παρασκευοπούλου
Βοηθός σκηνογράφου: Δημήτρης Γεωργόπουλος
Φωτογράφιση: Τάσος Θώμογλου
Οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη
Επικοινωνία παράστασης για το ΔΗ. ΠΕ. ΘΕ. Βέροιας: Κατερίνα Γρηγοριάδου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Χρήστος Διαμαντούδης (Ποσειδών), Ελένη Θυμιοπούλου (Αθηνά), Μαρία Καραμήτρη (Κασσάνδρα), Νικόλας Μαραγκόπουλος (Μενέλαος), Νίκος Μήλιας (Στρατιώτης), Γιολάντα Μπαλαούρα (Ελένη), Ιωάννα Παγιατάκη (Ανδρομάχη), Χρίστος Στυλιανού (Ταλθύβιος), Βασίλης Τρυφουλτσάνης (Στρατιώτης), Γιώτα Φέστα (Εκάβη)
Γυναίκες της Τροίας: Μαριάννα Αβραμάκη, Νεφέλη Ανθοπούλου, Σταυρούλα Αραμπατζόγλου, Μομώ Βλάχου, Χρύσα Ζαφειριάδου, Ελένη Θυμιοπούλου, Μαρία Καραμήτρη, Άννα Κυριακίδου, Ιωάννα Παγιατάκη, Εύη Σαρμή, Ελευθερία Τέτουλα.
Η πρεμιέρα του έργου έχει προγραμματιστεί για την Πέμπτη 20 Αυγούστου, στο Θέατρο Δάσους, στη Θεσσαλονίκη, όπου θα φιλοξενηθούν άλλες δύο παραστάσεις στις 21 και 22 Αυγούστου. Την Τετάρτη 26/8, τη «σκυτάλη» παίρνει το Θέατρο Άλσους «Μελίνα Μερκούρη» στη Βέροια, ακολουθεί στις 27/8 παράσταση στο Αρχαίο Θέατρο Μίεζας, στη Νάουσα και από την Πέμπτη 17/9 έως και το Σάββατο 19/9, οι «Τρωάδες» επιστρέφουν για τρεις ακόμη παραστάσεις στο Θέατρο Δάσους, στη Θεσσαλονίκη.
Υπόθεση:
Με φόντο την κατεστραμμένη Τροία, οι γυναίκες Τρωαδίτισσες αναμένοντας την ανακοίνωση της τύχης τους, θρηνούν για την άλωση της πόλης. Ανάμεσά τους, παραδομένη στη μοίρα της, η γριά Εκάβη σέρνει το εξασθενημένο σώμα της, σηκώνοντας στις γέρικες πλάτες τα βάρη μιας ζωής από το ένδοξο παρελθόν στο τραγικό παρόν. Μέχρι το τέλος του έργου η μια συμφορά διαδέχεται την άλλη, με αποκορύφωμα τον θάνατο του εγγονού της, του Αστυάνακτα -τη μοναδική ελπίδα για την μελλοντική αναβίωση της Τροίας- τον οποίο οι Έλληνες αποφάσισαν να γκρεμίσουν από τα τείχη της πόλης. Οι δυνάμεις της καταστροφής μοιάζουν πλέον ανεξέλεγκτες, σχεδόν θεϊκές. Ακόμα και οι θεοί που έδειξαν εύνοια στους Έλληνες, στη θέα των ανόσιων πράξεων, αλλάζουν τη στάση τους και προοικονομούν την τραγική έκβαση, που θα έχει η επιστροφή των πολεμιστών στις πατρίδες τους. Αλλά στο έργο αυτό, η εκδίκηση δεν είναι ικανή να απαλύνει τα δεινά των ηττημένων.
Μέσα από τις έντονες αντιθέσεις των αφηγήσεων των περασμένων μεγαλείων και του παροντικού πένθους, ο Ευριπίδης ξεδιπλώνει την πλοκή σε μια σταδιακή πορεία προς την απόλυτη οδύνη. Ταυτόχρονα, ασκεί κριτική στους συγχρόνους του για την άγρια επίθεση των Αθηναίων στη Μήλο, αναδεικνύει τα επιχειρήματα των «βαρβάρων» αντιστρέφοντας ευρηματικά τον χαρακτηρισμό, και επιδιώκει τον αναστοχασμό πάνω στην Αθηναϊκή ασυδοσία. Οι Τρωάδες, το μόνο διασωθέν έργο της Ευριπίδειας τριλογίας, που παρουσιάστηκε το 415 π.Χ. στα Μεγάλα Διονύσια, αποτελούν ένα θρήνο για όσους βρίσκονται στο έλεος των κατακτητών και μια κραυγή ανθρωπισμού απέναντι στα θύματα του κάθε πολέμου. Στο έργο αυτό ο άνθρωπος, ανάμεσα σε ανθρώπους αλλά και πολύ μακριά από αυτούς, στέκεται ολομόναχος απέναντι στο τραγικό, προσπαθώντας να βρει καινούργιο τρόπο να επιβιώσει μέσα στην αδυσώπητη μοίρα του.
Κάντε το πρώτο σχόλιο