Άννα Αδριανού: “Το Θέατρο και η Τέχνη γενικότερα είναι το καλύτερο αντίδοτο σε κάθε κρίση”

Η ταλαντούχα ηθοποιός – σεναριογράφος – συγγραφέας, Άννα Αδριανού, μίλησε στο StellasView.gr και στην δημοσιογράφο Εύα Μαρά με αφορμή την παράσταση “Ανθισμένες Μανόλιες” του Ρόμπερτ Χάρλινγκ, σε μετάφραση και σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κυριακού, που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Χυτήριο.

Με αφορμή τη νέα σας θεατρική συνεργασία στο έργο “Ανθισμένες  Μανόλιες” του Ρόμπερτ Χάρλινγκ, θα θέλαμε να μας δώσετε – εν συνόψει – το προφίλ της, αλλά και το στίγμα του δικού σας πρωταγωνιστικού σας ρόλου (Μαλέν). Τι αυτή πραγματεύεται και ποια τα κοινωνικά και άλλα ζητήματα που θίγονται στο έργο;

H Μαλέν είναι μια παντρεμένη γυναίκα με τρία παιδιά και με έναν αλλόκοτο σύζυγο που μοιάζει να είναι το μεγαλύτερο… παιδί της οικογένειας, Η ίδια ωστόσο κρατάει το τιμόνι του σπιτιού της με δυναμισμό, τρυφερότητα αλλά και χιούμορ. Άλλωστε όπως λέει κάποια στιγμή, είναι… «ειδική στην επικοινωνία» μιας και διευθύνει το Κέντρο Ψυχικής Υγείας της πόλης. Αυτό που την δυσκολεύει είναι η επαφή της με την 25χρονη κόρη της, την Σέλμπυ, την οποία προσπαθεί να υπερπροστατεύσει, αφού η κοπέλα πάσχει από διαβήτη και η υγεία της είναι ιδιαίτερα εύθραυστη. Όταν η Σέλμπυ παίρνει μια απόφαση που θα βάλει την ζωή της σε κίνδυνο, η Μαλέν, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις της θα την στηρίξει, φτάνοντας σε σημείο αυτοθυσίας, αφού θα της προσφέρει το ένα της νεφρό. Είναι ένα άτομο που ξέρει να αγαπάει και να θυσιάζεται για τους δικούς της ανθρώπους, με χαρά χωρίς να τους το χρεώνει. Και να βλέπει ακόμα και τα δύσκολα με αισιοδοξία. Κάποια στιγμή το οικογενειακό της δράμα θα την καταβάλει αλλά θα προσπαθήσει να σταθεί όρθια ενώ οι άλλες γυναίκες του έργου θα συσπειρωθούν γύρω της και θα της δώσουν την δύναμη που μόνο η φιλία μπορεί να χαρίσει.

Η Μαλέν στο έργο αντιπροσωπεύει την μητρική αγάπη αλλά και την δύναμη που μόνο μια γυναίκα διαθέτει απέναντι στα δύσκολα και στις απώλειες. Είναι μια «μανόλια από ατσάλι» που στέκεται όρθια ακόμα κι όταν όλα γύρω της καταρρέουν.

Ποια μηνύματα πιστεύετε πως διαπερνά το έργο στο θεατή;

Το θαύμα της μητρικής αγάπης, την ευαισθησία στην διαχείριση των οικογενειακών και συζυγικών σχέσεων, το δικαίωμα της ελευθερίας στα παιδιά κόντρα στους φόβους των γονιών τους. Αλλά πάνω απ’ όλα το έργο καταδεικνύει και πραγματεύεται την αξία της γυναικείας φιλίας και γενικά την μεγάλη εσωτερική δύναμη των γυναικών, οι οποίες όχι μόνο χαρίζουν την ζωή αλλά και την βοηθούν να πάει παρακάτω και να ανθίσει μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες.  Το έργο γενικά είναι γενικά ένα μεγάλο «ναι» στην ζωή, που είναι πολύτιμη και σημαντική, ακόμα κι όταν μας πονάει.

Που συναντά η Μαλέν την Άννα Ανδριανού;

Σε πολλά. Ίσως από όλους τους ρόλους που ερμήνευσα, να είναι ο πιο κοντινός σε μένα, σαν χαρακτήρας αλλά και σαν ψυχισμός. Σαν κι εκείνην ασχολούμαι κι εγώ με τον τρόπο μου με την ανθρώπινη συμπεριφορά, έχω κομμάτια από το πείσμα και την επιμονή της, δίνομαι απόλυτα στους ανθρώπους και στα πλάσματα που αγαπάω,  και ακόμα και μέσα στις απώλειες, προσπαθώ να σταθώ όρθια και να πάω παρακάτω, ακόμα και πονώντας. Η ζωή είναι για μένα ένα θαύμα, σε κάθε φάση. Όσο για την μητέρα Μαλέν, εγώ μπορεί να μην είμαι… βιολογική μαμά, αλλά έχω νοιώσει και νοιώθω μητρικά για νέους ανθρώπους που είχαν ανάγκη στήριξης και βρέθηκαν στο δρόμο μου κι ακριβώς επειδή δεν ήμουν η μητέρα τους μπορούσα να δω πιο ψύχραιμα και καθαρά τα προβλήματά τους και να τους βοηθήσω σ’ αυτά.

Πρόκειται για μια κινηματογραφική και θεατρική επιτυχία. Που αποδίδετε την επιτυχία του, όπως και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον – δέλεαρ του εν λόγω έργου – κοινωνικού κωμικού δράματος;

Στο ότι είναι ένα έργο που αγκαλιάζει διαφορετικούς χαρακτήρες που έχουμε συναντήσει και φάσεις της ζωής που έχουμε όλοι λίγο ως πολύ ζήσει. Και τα καταδεικνύει με έναν τρόπο φυσικό και γλυκό, μιας και η συγκίνηση και τα προβλήματα εναλλάσσονται με το χιούμορ και τα κωμικά περιστατικά. Ακριβώς όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα. Οι ηρωίδες είναι πολύπλευρες και κάθε γυναίκα βρίσκει στο έργο την δική της εικόνα. Αλλά βλέπουμε και τους άντρες σαν χαρακτήρες, παρότι δεν υπάρχουν στην σκηνή, γιατί οι ηρωίδες τους περιγράφουν ανάγλυφα. Πάνω απ’ όλα το έργο πραγματεύεται την ανάγκη των ανθρώπων να ολοκληρωθούν και να βρουν την ευτυχία και την πορεία τους προς αυτά. Και τολμάει να πει ότι η ευτυχία βρίσκεται τελικά στις μικρές φωτεινές στιγμές της καθημερινότητας και στην  δύναμη και την ζεστασιά της αγάπης.

Στο έργο εναλλάσσεται επιτυχώς η συγκίνηση με το γέλιο. Πόσο δύσκολα επιτυγχάνεται αυτή η ισορροπία επί σκηνής;

Σίγουρα δεν είναι εύκολο. Κάναμε πολλή δουλειά και πρόβες για να πετύχουμε αυτό τον συνδυασμό χωρίς να προδίδουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Στο τέλος καταλάβαμε ότι το γέλιο και η συγκίνηση προκύπτουν αβίαστα όταν είσαι αληθινός. Γιατί στην ζωή περνάμε εύκολα από το ένα στο άλλο.

Το έργο αποτελεί ένα είδος φεμινιστικού μανιφέστου, μπορούμε να πούμε; Πώς θα το χαρακτηρίζατε προσωπικά;

Σαν ένα απόλυτα ανθρώπινο έργο. Για μένα άντρες και γυναίκες στο βάθος της ψυχής μας θέλουμε τα ίδια πράγματα. Μόνο που οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερες ψυχικές δυνατότητες να εξελιχτούν και να τα προσεγγίσουν. Γιατί σαν υποψήφιες μητέρες είναι από την φύση τους προικισμένες με μια δυνατότητα αγάπης που οι άντρες πρέπει να δουλέψουν με τον εαυτό τους για να την αναπτύξουν. Και με μια δύναμη εσωτερική. Αυτό πραγματεύεται άλλωστε και το έργο.

Πότε χρονικά και πως ξεκινά το ταξίδι σας στο χώρο της υποκριτικής τέχνης;

Μεγάλωσα στο θέατρο λόγω του πατέρα μου Νίκου Βασταρδή. Πέντε χρονών είδα Σαίξπηρ και Τέννεσυ Ουίλλιαμς. Δεν καταλάβαινα αλλά μαγεύτηκα. Κι επηρεάστηκα βαθιά από αυτόν τον μαγικό κόσμο πάνω στην σκηνή. Έτσι από παιδί κλεινόμουν στο δωμάτιό μου και δοκίμαζα ρόλους και καταστάσεις. Για μένα ήταν φυσικό να γίνω ηθοποιός. Παίζοντας ρόλους είναι σαν να ζω κι άλλες ζωές μαζί με την δική μου και να κλέβω τις εμπειρίες τους.

Που έγκειται, εκτιμάτε, η γοητεία του θεάτρου που υπηρετείτε με επιτυχία και συνέπεια επί σειρά ετών;

H ευκαιρία να χτίζεις ολοκληρωμένα έναν ρόλο, να φτιάχνεις έναν κόσμο μαζί με τους συνεργάτες σου και πάνω από όλα η μαγική επαφή με το ζωντανό κοινό, με το οποίο μοιράζεσαι μια μαγική βιωματική εμπειρία.

Πόσο άλλαξε η  “Λουίζα” των ” Ανήσυχων Νιάτων”  μέχρι τη σημερινή Μαλέν στις “Ανθισμένες Μανόλιες”;

Πάρα πολύ. Όσο μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος στην πορεία της ζωής του, ιδιαίτερα αν «ρουφάει» τις εμπειρίες που του συμβαίνουν, καλές και κακές και ψάχνει να κερδίσει από αυτές γνώση και να εξελίξει τον εαυτό του. Ξαναείπα ότι η ζωή για μένα είναι ένα θαύμα. Δεν προσπάθησα να προστατευτώ από τίποτα, αλλά ούτε υπήρξα και αυτοκαταστροφική. Μεγάλο δώρο για μένα ήταν πάντα η αγάπη. Όχι μόνο αυτή που έπαιρνα από τους άλλους, και πήρα πολλή (από οικογένεια, φίλους, συντρόφους, συνεργάτες, κοινό) αλλά κυρίως αυτή που ανακάλυψα και καλλιέργησα μέσα μου. Ευτυχισμένος είναι εκείνος που μπορεί να αγαπήσει. Ανθρώπους, ζώα, την φύση, την ομορφιά.

Σε μια σύντομη αποτίμηση της πολυετής διαδρομής σας στο χώρο της τέχνης με την πολυσύνθετη ιδιότητας σας ως ηθοποιού – σεναριογράφου – θεατρικού παραγωγού, τι αυτό σας πρόσφερε και τι σας στέρησε από τη ζωή σας;

Μου πρόσφερε αυτό που σου προσφέρει η Τέχνη: ένα ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο, την ζωή, τους ανθρώπους, τον προβληματισμό και την σοφία μεγάλων συγγραφέων που είχα την τύχη να διαβάσω και να ερμηνεύσω τα έργα τους. Δεν ξέρω τι μου στέρησε, γιατί πάντα κοιτάζω τι έχω και ποτέ τι χάνω. Ότι ήθελα στην ζωή μου το έκανα. Δεν έχω απωθημένα.

Τι σημαίνει για εσάς θέατρο και ποιος ο κοινωνικός ρόλος – αποστολή του και δη σε δίσεκτους καιρούς;

Το θέατρο είναι όπως λέει και ο ορισμός της τραγωδίας «πράξη σπουδαία και τελεία, δι ελέου και φόβου περαίνουσα» που πρέπει να δίνει μια κάθαρση στα όσα σοβαρά και μη έχει διαπραγματευτεί και παρουσιάσει. Είναι ένας καθρέφτης κάθε εποχής αλλά και όλων των εποχών, αφού καθρεφτίζει τις ίδιες τις ψυχές των ανθρώπων και μέσα από αυτόν τον καθρέφτη μαθαίνουν τον εαυτό τους και αν θέλουν, μπορούν να τον βελτιώσουν. Και πολύ απλά να ζήσουν καλύτερα σε μια καλύτερη κοινωνία. Όχι με την ωφελιμιστική αλλά και την ουσιαστική έννοια.

Πώς βιώνετε ως καλλιτέχνης τη γενικότερη κρίση της εποχής μας (οικονομική- υγειονομική);

Κάθε κρίση μας μαθαίνει κάτι. Γι’ αυτό αντί να την καταριόμαστε, ας κοιτάξουμε κάθε φορά να μάθουμε κάτι από αυτήν. Μόνο τότε μπορεί να ξεπεραστεί. Νομίζω ότι η τελευταία μας μαθαίνει την αξία της υγείας και των ουσιαστικών πραγμάτων και μας σπρώχνει σε μια πιο μαζική αντιμετώπιση. Αν και κλεισμένοι στα σπίτια μας είμαστε πιο κοντά ο ένας στον άλλον.

Εν κατακλείδι, μπορεί το θέατρο να αποτελέσει κατ ‘ αντίφαση αντίδοτο στην Κρίση της Εποχής;

Βεβαίως. Γιατί το θέατρο και γενικά η Τέχνη είναι το καλύτερο αντίδοτο σε κάθε κρίση. Που για μένα δεν είναι μόνο οικονομική ή ότι άλλο, αλλά κυρίως πνευματική και υπαρξιακή. Όταν είμαστε πνευματικά και ψυχικά καλά, η ζωή αξίζει, ότι άλλο κι αν συμβαίνει γύρω μας και εμείς την πάμε μπροστά.

Συνέντευξη: Εύα Μαρά

Ευχαριστώ θερμά την αγαπημένη ηθοποιό – σεναριογράφο – θεατρική συγγραφέα Άννα Αδριανού η αλλιώς την Μαλέν από τις “Ανθισμένες Μανόλιες” και της εύχομαι ολόψυχα Καλή συνέχεια στο πολυετές γοητευτικό και ουσιαστικό ταξίδι της, στην τέχνη του θεάτρου με συνεχείς πνευματικές αναζητήσεις, δυνατές συγκινήσεις, συναρπαστικούς σταθμούς και άλματα επιτυχίας σε ένα αέναο ταξίδι γνώσης και αποκάλυψης!

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “Ανθισμένες Μανόλιες” θα βρείτε εδώ

Βρείτε μας στα social media του StellasView:

Facebook: https://www.facebook.com/Stellasview 

Instagram: https://www.instagram.com/stellasview.gr/

Youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera

Twitter: https://twitter.com/StellaPerpera