Διαβάσαμε και προτείνουμε το βιβλίο του Άντονυ Ντορ “Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε” από τις Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ.
Η Μαρί Λορ Λεμπλάν ζει με τον πατέρα της στο Παρίσι, σε απόσταση αναπνοής από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, όπου εκείνος εργάζεται ως κλειθροποιός. Στα έξι της χρόνια τυφλώνεται κι ο πατέρας της φτιάχνει την τέλεια μινιατούρα της γειτονιάς τους για να της μάθει τον δρόμο για το σπίτι τους. Όταν εισβάλλουν οι Γερμανοί στη χώρα, τον Ιούνιο του 1940, πατέρας και κόρη φεύγουν για το Σαιν Μαλό, μεταφέροντας ένα επικίνδυνο μυστικό.
Ο Βέρνερ Πφέννιχ είναι ένα ορφανό αγόρι από τη Γερμανία που προορίζεται να δουλέψει στο ίδιο ανθρακωρυχείο που σκοτώθηκε ο πατέρας του. Όμως βρίσκει και επιδιορθώνει ένα χαλασμένο ραδιόφωνο και ξαφνικά η ζωή του γεμίζει καινούριες δυνατότητες. Χάρη στο ταλέντο του κερδίζει μια θέση σε μια από τις καλύτερες στρατιωτικές ακαδημίες, μπορεί όμως να κυνηγήσει το όνειρό του όποιο κι αν είναι το τίμημα; Εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, σε μια οχυρωμένη πόλη δίπλα στη θάλασσα, ένας γέρος ακούει μια φωνή χαμένη από καιρό και ανακαλύπτει νέους κόσμους χωρίς ποτέ να βγαίνει από το σπίτι του. Αλλά ο επικείμενος κίνδυνος δε θα του επιτρέψει να μείνει κλεισμένος μέσα για πάντα. Με φόντο μια Ευρώπη που την καταπίνει σιγά σιγά ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, στην οποία οι ζωές συγκρούονται απρόβλεπτα, το Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε φωτίζει το πώς, παρά τις αντιξοότητες, οι άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν το καλό.
Πρόκειται για μια συναρπαστική ιστορία θάρρους και θυσίας και για μια συγκλονιστική ελεγεία της αθωότητας.
Συγγραφέας: Άντονυ Ντορ
Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ
Το βιβλίο “Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε” του Άντονυ Ντορ είναι μία συγκινητική ιστορία δύο παιδιών, της Μαρί Λορ και του Βέρνερ, που βιώνουν με διαφορετικό τρόπο την τραγική περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η πλοκή εξελίσσεται με χρονικές εναλλαγές που προσδίδουν ένα επιπλέον ενδιαφέρον στην ιστορία. Οι εντυπωσιακές περιγραφές του συγγραφέα Άντονυ Ντορ δίνουν μία καλή εικόνα για το σκηνικό, όπου διαδραματίζονται οι “σκηνές” του βιβλίου, και δεν κουράζουν τον αναγνώστη. Αντίθετα, η εμπειρία της ανάγνωσης είναι ιδιαίτερα ευχάριστη. Όσο αφορά τους χαρακτήρες, τόσο οι κεντρικοί όσο και οι υπόλοιποι ήρωες, είναι ολοκληρωμένοι, πολυδιάστατοι και έχουν τουλάχιστον ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που τους κάνει να ξεχωρίζουν.
Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, προκαλούνται στον αναγνώστη διαφορετικού είδους συναισθήματα, με αυτό της θλίψης να κυριαρχεί. Βέβαια υπάρχει και μία νότα αισιοδοξίας στο τέλος του βιβλίου.
Γενικά, το “Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε” είναι ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που αξίζει να διαβάσει κανείς. Σίγουρα θα αρέσει σε όσους αγαπούν τα ιστορικά μυθιστορήματα.
Κριτική Βιβλίου από τη Γεωργία Παπαδοπούλου
Κάντε το πρώτο σχόλιο