Η δημοφιλής ηθοποιός Ζέτα Δούκα, μίλησε στο stellasview.gr και στον Ευθύμιο Ιωαννίδη για την παράσταση «Γράμμα σ’ ένα παιδί» σε σκηνοθεσία του Μάνου Πετούση στην οποία πρωταγωνιστεί, καταθέτοντας επί σκηνής μία εξαιρετική ερμηνεία.
Απόφοιτη της Δραματικής Σχολής Αθηνών “Ίασμος” αλλά και του “Studio υπό το μηδέν” όπου σπούδασε Δραματοθεραπεία και Αυτοσχεδιασμό, η γνωστή ηθοποιός Ζέτα Δούκα, πέρα από την υποκριτική έχει σπουδάσει και στο τμήμα Φυσικοθεραπείας του ΤΕΙ Αθηνών παίρνοντας ειδίκευση στην αποκατάσταση ασθενών με νευρολογικές παθήσεις. Έχει επίσης δίπλωμα από το Εθνικό Ωδείο για πιάνο ενώ έχει παρακολουθήσει και μαθήματα φωνητικής πλάι σε καταξιωμένες Ελληνίδες σοπράνο. Έχει κάνει συν τοις άλλοις κλασσικό μπαλέτο και έχει πάρει το δίπλωμά της από το Υπουργείο Πολιτισμού αλλά και από τη Βασιλική Ακαδημία Χορού του Λονδίνου. Ακόμα, έχει δίπλωμα από το Imperial Society of Teachers of Dancing of London στο Μοντέρνο Μπαλέτο. Είναι ιδρύτρια και πρόεδρος της “ΑΝΑΣΑ”, η οποία είναι η πρώτη αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, για την υποστήριξη και ενημέρωση ατόμων με διαταραχή πρόσληψης τροφής (www.anasa.com.gr). Ιδρύτρια και πρόεδρος επίσης του πρώτου Κέντρου Ημέρας για τη παροχή πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας στους πάσχοντες από προβλήματα πρόσληψης τροφής. (Σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας). Η πολυάσχολη λοιπόν και πολυτάλαντη ηθοποιός Ζέτα Δούκα, γνωστή από τη συμμετοχή της σε τηλεοπτικά σίριαλ, αλλά και σε κινηματογραφικές ταινίες μας μίλησε για την ηρωίδα που υποδύεται στο θεατρικό «Γράμμα σ’ ένα παιδί», αλλά και για το ομώνυμο βιβλίο της Οριάνας Φαλάτσι. Μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις της για το αν η κοινωνία έχει γίνει σκληρότερη από την εποχή που εκδόθηκε το βιβλίο και μας αφιερώνει ένα απόσπασμα από τον μονόλογο που έχει σπουδαία σημασία για την ίδια.
Κυρία, Δούκα, υποδύεστε με δεξιοτεχνία μια ηρωίδα, η οποία καταθέτει τις σκέψεις και τα συναισθήματά της, για το αγέννητο παιδί της. Πως νιώθετε για αυτόν τον ρόλο; Σαν μονόλογος σας δυσκόλεψε, καθώς έπρεπε να φανεί έντονα το στοιχείο αμφιθυμίας απέναντι στο δικαίωμα στην ύπαρξη;
Το βιβλίο της Οριάνας Φαλάτσι όπως και η θεατρική του διασκευή, είναι αμφότερα καταπληκτικά. Πρόκειται το δίχως άλλο για ένα έργο αληθινό, ακραίο, γροθιά στο στομάχι του κατεστημένου της κοινωνίας, της θρησκείας, της παιδείας, αλλά και της οικογένειας… Είναι κυριολεκτικά αληθινό διαμάντι! Ως μονόλογος, είχε σαφώς δυσκολίες που προκύπτουν από την ίδια της ιδιαιτερότητα αυτού του θεατρικού είδους. Ο μονόλογος άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως κινδυνεύει να γίνει βαρετός διότι δεν υπάρχει κυριολεκτικός διάλογος / απεύθυνση επί σκηνής, εφόσον υπάρχει μόνο ένας ηθοποιός. Αυτό ήταν μάλιστα και το μεγαλύτερο μέλημά μας, του σκηνοθέτη, αλλά και δικό μου· να μην αισθανθεί ο θεατής ότι το έργο δεν το αφορά, εφόσον δεν του απευθύνεται κι άρα να τον κάνει να βαρεθεί. Δουλέψαμε βέβαια πολύ τεχνικά πάνω σε αυτό και το αποτέλεσμα μας δικαίωσε!
Πώς αντιδράσατε, τι νιώσατε όταν πρωτοδιαβάσατε το έργο της Οριάνας Φαλάτσι;
Ήμουν περίπου 15-16 χρόνων όταν το πρωτοδιάβασα και το βρήκα ενδιαφέρον αν και η διάθεσή μου ήταν μάλλον σκωπτική. Το θεώρησα τραβηγμένο τότε! Η σημαντικότητα του βιβλίου αυτού φαίνεται άλλωστε στην ιδιαίτερη γνώμη που καταθέτει ο αναγνώστης ανάλογα με τη φάση που βρίσκεται (ηλικία, πιστεύω, μητρότητα ) και κάθε φορά πατάει σε διαφορετικές περιοχές μέσα του…
Οι προβληματισμοί που περιγράφει το έργο, μας φαίνονται πολύ οικείοι, δυστυχώς ακόμη και σήμερα. Θεωρείτε ότι η κοινωνία μας έχει γίνει σκληρότερη από τότε που εκδόθηκε το βιβλίο;
Οπωσδήποτε! Σήμερα υπάρχει πλήρης κατάργηση οποιασδήποτε αξίας και ήθους, πλήρης κατάργηση κάθε στοιχειώδους ανθρώπινου δικαιώματος. Βασιλεύει, άλλωστε η βλακεία και το χρήμα και όλα αυτά, με τις ευλογίες και την ανοχή όλων μας!
Η τέχνη και πιο συγκεκριμένα το θέατρο πιστεύετε πως μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, να αφυπνίσει συνειδήσεις;
Μπορεί σίγουρα να βοηθήσει. Επειδή στο θέατρο, οτιδήποτε παρουσιάζεται είναι ακραίο για να έχει ενδιαφέρον, ο θεατής μπορεί να μπει σε μια διαδικασία αυτογνωσίας, η οποία βεβαίως δεν αρκεί για να τον βελτιώσει. Ωστόσο, κάτι μπορεί να του ταρακουνήσει μέσα του και να τον ωθήσει να το ψάξει περαιτέρω. Είναι εξάλλου τόσο ωραίο ο θεατής βγαίνοντας από μια παράσταση, να θέλει να τη συζητήσει με την παρέα του. Το θεωρώ πολύ σημαντικό!
Τι μηνύματα θα θέλατε να αποκομίσει ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση «Γράμμα σε ένα παιδί»;
Δε θα μπορούσα ν´απομονώσω κάποιο/α από τα πολλά και βαθιά μηνύματα του έργου, δίχως ενδεχομένως να αδικήσω άθελά μου κάποιο/α από όλα . Θα ΄θελα για να είμαι ειλικρινής να προσπαθήσει ο θεατής της παράστασης να αναλύσει το έργο στα επιμέρους σημεία του και να σκεφτεί πάνω σε αυτά, βγάζοντας τα δικά του συμπεράσματα.
Αν σας δινόταν η ευκαιρία να γνωρίσετε την ηρωίδα που υποδύεστε τι θα της εκφράζατε;
Θα της αναγνώριζα αναμφίβολα την τόλμη να καταθέσει την αλήθεια της στον εαυτό της και την κοινωνία, αλλά και την ατολμία της επίσης να βιώσει την ύψιστη μορφή αγάπης μέσα από τη μητρότητα.
Τελειώνοντας τη συνέντευξη, θα ήθελα, αν δεν έχετε αντίρρηση να αφιερώσετε στους αναγνώστες μας ένα απόσπασμα από τον μονόλογο του έργου που έχει μεγάλη αξία για εσάς.
«…Και ξέρω πως έκανες προσπάθεια για να βγω και να ζήσω, αλλά εγώ στο μεταξύ απέκτησα σκέψη κι έτσι αποφάσισα πως αν η ζωή είναι το μαρτύριο που μου έλεγες, τότε γιατί να ζήσω…;»
Από τον μονόλογο του παιδιού προς το τέλος του έργου.
Θέλω να ευχαριστήσω και από εδώ τη Ζέτα Δούκα, για την όμορφή συνομιλία μας και να της ευχηθώ καλή επιτυχία στα επόμενα καλλιτεχνικά και κοινωφελή σχέδιά της.
Συνέντευξη: Eυθύμιος Ιωαννίδης
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Γράμμα σ’ ένα παιδί» θα βρείτε εδώ:
Κάντε το πρώτο σχόλιο