«Ιφιγένεια εν Αυλίδι», του Ευριπίδη.
Σύντομη κριτική, λόγω θέρους και καλοκαιρινών διακοπών!
Σκηνοθεσία:
Ο Θέμης Μουμουλίδης σκηνοθετεί μία παράσταση υπέροχη, που έρχεται σαν ευεργετική βροχή σε ένα άνυδρο θα λέγαμε θεατρικό καλοκαίρι. Η παράστασή του είναι σύγχρονη, ελεύθερη, γρήγορη και κινηματογραφική. Ο σκηνοθέτης αποδίδει όλη τη βία, αλλά και την τρυφερή ποιητικότητα του έργου και αφήνει την υπέροχη και μοντέρνα μετάφραση της Παναγιώτας Πανταζή να συνδιαλλαγεί απρόσκοπτα με το άχρονο και διαχρονικό κείμενο του Ευριπίδη.
Μετά την ωραία “Αντιγόνη” του 2020, αλλά και τον εξαιρετικό “Δον Ζουάν” του 2019 ο Μουμουλίδης αυτή τη φορά μας δίνει την καλύτερη παράστασή του (σε περιοδεία) των τελευταίων χρόνων, καθώς φαίνεται (τουλάχιστον στα μάτια μας) να του βγαίνει απόλυτα το εγχείρημα αυτό.
Τα σκηνικά του Γιώργου Γαβαλά τα βρήκαμε πανέξυπνα, καθώς αποδίδουν με μοντερνισμό, αλλά και ακρίβεια το μιλιταριστικό σκηνικό που είχαν στήσει οι Έλληνες στρατιώτες στην Αυλίδα. το ίδιο πολύ μας άρεσαν και τα κουστούμια της Νίκης Ψυχογιού, φτιαγμένα με φινέτσα και άποψη και επίσης ενταγμένα στο μιλιτέρ πνεύμα της παράστασης, με εξαίρεση τα κοστούμια του γυναικείου χορού που έμοιαζαν με νυφικά.
Ο χορός που έστησε ο σκηνοθέτης είναι γεμάτος ένταση, λυρισμό και ποίηση, σε αυτό βοήθησε εκτός από το ταλέντο των ηθοποιών, η εξαιρετική μουσική του Σταύρου Γασπαράτου, αλλά και η μελετημένη κινησιολογία της Σεσίλ Μικρούτσικου.
Ερμηνείες:
Η Μαρία Πετεβή αποδίδει μία εξαιρετική Ιφιγένεια και έχει τη σωστή ηλικία για να παίξει τον ρόλο. Η ηθοποιός ερμηνεύει επιτυχημένα τις μεταστροφές αυτού του σύνθετου χαρακτήρα από τη χαρά, στην έσχατη απελπισία και στην κατάφαση, δηλαδή την αποδοχή της θυσίας της.
Γενικά, θα λέγαμε πως όλοι οι χαρακτήρες αποδίδονται εξαίσια από τους ηθοποιούς. Έτσι τα τεράστια και τραγικά διλήμματα, με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι ήρωες, χρωματίζονται μοναδικά και φτάνουν ολοκάθαρα στους θεατές, συγκλονίζοντάς τους. Ως εκ τούτου, αν και συμπάσχουμε με την Ιφιγένεια και θαυμάζουμε το θάρρος της να βαδίσει προς το πεπρωμένο της, ωστόσο κατανοούμε πλήρως τις θέσεις και την τραγικότητα και των υπολοίπων ηρώων του έργου.
Τι μπορεί αλήθεια να πει κανείς για την ερμηνεία του Λάζαρου Γεωργακόπουλου ως Αγαμέμνονας; Ερμήνευσε τον ήρωα άλλοτε με εσωτερικότητα, κι άλλοτε με δυναμισμό και βία, καταθέτοντας ένα ρεσιτάλ ερμηνείας. Ο Αγαμέμνονας αυτός μας μάγεψε, μας έφερε αντιμέτωπους με όλη την τραγικότητά του. Τα διλήμματά του έγιναν και δικά μας διλήμματα και ο πόνος του έγινε και δικός μας πόνος.
Εξίσου καλός και ο Άκης Σακελλαρίου ως Μενέλαος. Ειδικά η κοινή σκηνή του Σακελλαρίου με τον Γεωργακόπουλο ήταν απλά ονειρική. Εγώ δεν μπορώ να ανακαλέσω στη δική μου μνήμη καλύτερο συνδυασμό Αγαμέμνονα και Μενέλαου από αυτόν.
Στο ίδιο μοτίβο των εξαιρετικών ερμηνειών κινήθηκε και η Ιωάννα Παππά ως Κλυταιμνήστρα, ο Γιώργος Χρυσοστόμου ως Αχιλλέας και ο Παντελής Δεντάκης ως Πρεσβύτης – Αγγελιαφόρος.
Όλοι οι ηθοποιοί απέδωσαν μοναδικά την τραγικότητα των ηρώων τους, που αδυνατούν να κατανοήσουν τον κόσμο που τους περιβάλλει και στο τέλος αποδέχονται τη μειωμένη αυτενέργειά τους σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω τους.
Ειδικά ο κομβικός ρόλος της Κλυτεμνύστρας και η ερμηνεία της Παππά, με τους υπέροχους μεταλλικούς φωνητικούς χρωματισμούς της, σπάει τους αναχρονισμούς και την πατριαρχική αντίληψη, που εκ των πραγμάτων έχει ένα τόσο αρχέγονων έργο και συνδιαλέγεται έμμεσα με το σήμερα, με τη σύγχρονη χειραφετημένη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και τον φλούιτ gender κόσμο που αναδύεται. Η τελευταία διαπίστωση οφείλεται σε μία γενικότερη αίσθηση διεμφυλικότητας που, κατά τη γνώμη μας, αποπνέει η αισθητική αντιμετώπιση των βασικών υποκριτών του έργου, με εξαίρεση της Ιφιγένειας, αλλά και του χορού.
Γενικότερα, οι φωνητικές τοποθετήσεις των ηθοποιών, σε κομβικά σημεία του κειμένου, από μόνη της, μας έδωσε την αίσθηση ενός επικαιροποιημένου πολιτικού σχόλιου της λεπτής γραμμής που πολλές φορές διαχωρίζει την αγάπη για την πατρίδα, με τη σοβινιστική θεώρηση του κόσμου.
Λοιπόν για να μην το κουράζουμε, γιατί μας περιμένουν οι θάλασσες και οι ακτές, πρόκειται για μία εξαιρετική παράσταση, σπεύσατε, σπεύσατε, σπεύσατε να τη δείτε…
Κριτική: Νέστορας Αναστάσιος
Λίγα λόγια για το έργο (Πηγή: ΚΘΒΕ) :
Η τραγωδία εστιάζει στην απόφαση του Αγαμέμνονα, αρχιστράτηγου των Αχαιών, να θυσιάσει την κόρη του την Ιφιγένεια, ώστε να μπορέσει να σαλπάρει για την Τροία ο ελληνικός στόλος, που έχει ακινητοποιηθεί λόγω άπνοιας στην Αυλίδα. Αυτό είναι το θέλημα της θεάς Άρτεμης, όπως αποκαλύπτει με τον χρησμό του ο μάντης Κάλχας. Έτσι, ο Αγαμέμνονας καλεί την Ιφιγένεια στην Αυλίδα, με το πρόσχημα του γάμου της με το πρωτοπαλίκαρο των Αχαιών, τον Αχιλλέα, προτού αναχωρήσουν για τον πόλεμο. Παρά το φρικτό δίλημμα που αντιμετωπίζει, αφού καλείται να επιλέξει μεταξύ της κόρης και της πατρίδας του, ο Αγαμέμνονας υπακούει στην «ανάγκη» και αποφασίζει να προχωρήσει στη θυσία, αγνοώντας τις ικεσίες της Κλυταιμήστρας, της Ιφιγένειας, του Αχιλλέα, ακόμα και του ίδιου του Μενέλαου. Η ευγενική Ιφιγένεια τελικά συμφιλιώνεται με την τραγική μοίρα της και αποδέχεται να θυσιαστεί υπέρ πατρίδας. Στο τέλος του έργου, ένας αγγελιοφόρος ανακοινώνει στην Κλυταιμήστρα ότι η Ιφιγένεια εξαφανίστηκε από τον βωμό προτού δεχτεί το θανάσιμο χτύπημα.
Ταυτότητα Παράστασης:
Μετάφραση Παναγιώτα Πανταζή
Σκηνοθεσία Θέμης Μουμουλίδης
Σκηνικό Γιώργος Γαβαλάς
Μουσική Σταύρος Γασπαράτος
Κοστούμια Νίκη Ψυχογιού
Κίνηση Σεσίλ Μικρούτσικου
Φωτισμοί Νίκος Σωτηρόπουλος
Make up artist Olga Falei
Hair stylist Κωνσταντίνος Κολιούσης
Κατασκευή σκηνικών Γιάννης Νίτσιος
Κατασκευή κοστουμιών ηρώων «Niki Psyhogiou Sur Mesure Act»
Α’ βοηθός σκηνοθέτη Γεωργία Πιερρουτσάκου
Β’ βοηθός σκηνοθέτη Νικολέττα Μακρυνόρη
Βοηθός συνθέτη – Μουσική διδασκαλία Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου
Βοηθός σκηνογράφου Μαριάννα Παπαγεωργίου
Βοηθός ενδυματολόγου Σοφία Μπαμπανιώτη
Βοηθός Hair stylist Νίκη Βασιλείου
Φωτογραφίες Ελίνα Γιουνανλή
Artwork Πέτρος Παράσχης
Επικοινωνία Ειρήνη Λαγουρού
Επικοινωνία περιοδείας Ρίτα Σίσιου
Διεύθυνση παραγωγής Σταμάτης Μουμουλίδης
Οργάνωση παραγωγής Χριστίνα Μπάλλα
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης) Λάζαρος Γεωργακόπουλος (Αγαμέμνων), Παντελής Δεντάκης (Πρεσβύτης – Αγγελιαφόρος), Άκης Σακελλαρίου (Μενέλαος), Ιωάννα Παππά (Κλυταιμνήστρα), Μαρία Πετεβή (Ιφιγένεια), Γιώργος Χρυσοστόμου (Αχιλλέας)
Χορός Ιουλία Γεωργίου, Σοφία Κουλέρα, Ειρήνη Λαφαζάνη, Ιωάννα Λέκκα, Λένα Μποζάκη, Αγγελική Νοέα, Δανάη Πολίτη, Βικτώρια Φώτα
Παραγωγή 5η Εποχή Τέχνης, Εταιρεία Τέχνης Ars Aeterna, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου, Φεστιβάλ Αρχαίας Ήλιδας
Βρείτε μας στα social media του StellasView:
Facebook: https://www.facebook.com/Stellasview/
Instagram: https://www.instagram.com/stellasview.gr/
Youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera/
Twitter: https://twitter.com/StellaPerpera/
Λοιπόν, διασκευή του κλασικού έργου σε αντιπολεμική, αντεθνική βερσιόν, με σύγχρονη αριστερή αντίληψη και μέτριες ερμηνείες. Με μια Ιφιγένεια που τσιτσιδοθηκε στο τέλος πριν θυσιαστεί, χωρίς να καταλάβω το γιατί.. 🙄
Και όλο αυτό, στου Παπάγου, γειτονιά στρατιωτικων, που με μεγάλη μου έκπληξη, την καταχειροκρότησαν…!!