Ο Κουρέας της Σεβίλλης
Ήμασταν εκεί για εσάς, το StellasView.gr και o Αναστάσιος Νέστορας, βρέθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, την Τρίτη 26 Απριλίου του 2022 και παρακολούθησαν την παράσταση «Ο Κουρέας της Σεβίλλης», σε σκηνοθεσία της Σοφίας Σπυράτου, από το Θέατρο Ακροπόλ της Αθήνας, με τους Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και Φάνη Μουρατίδη, στην πρώτη θεατρική πρεμιέρα στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, μετά από δύο ολόκληρα χρόνια!
Σκηνοθεσία: Δαμάζοντας ένα χείμαρρο χαράς
Η Σοφία Σπυράτου έχει χτίσει με μεθοδικότητα μία παράσταση ρυθμική μέσα στο πνεύμα και στην παράδοση της commedia dell’arte.
Η Σοφία Σπυράτου έχει χτίσει με μεθοδικότητα μία παράσταση ρυθμική μέσα στο πνεύμα και στην παράδοση της commedia dell’arte, με όλα τα γνωστά τοτέμ αυτού του είδους: ακροβατικά, σκετς κτλ. H σκηνοθεσία της αντανακλά όλη την ομορφιά της εποχής του συγγραφέα Πιερ Ωγκιστέν Καρόν Μπωμαρσαί, μεταφέροντας μας σε έναν ρομαντικό κόσμο, όπου τα πάντα είναι μία γιορτή, αλλά ωστόσο μέσα σε αυτό το ντελίριο χαράς διαφαίνεται να ξεπηδούν δυνάμεις που αμφισβητούν τις παραδοσιακές αρχές.
Η σκηνοθέτης καταφέρνει να διαχειριστεί με απόλυτη επιτυχία μία υπερπαραγωγή ενός δεκαπενταμελούς θιάσου, με ζωντανή μουσική, κοστούμια εποχής και υπέροχα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη που ανεβοκατεβαίνουν από ψηλά, ενταγμένα και αυτά μέσα στο ρυθμό της παράστασης, αλλά κυρίως καταφέρνει να διαχειριστεί και να εντάξει με εκκωφαντική επιτυχία, τον κρότο του ταλέντου και του εκτοπίσματος των δύο βασικών πρωταγωνιστών της παράστασης: του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου και του Φάνη Μουρατίδη.
Παρόλο που πρόκειται για μία απολύτως καλοκουρδισμένη και σφιχτά δομημένη παράσταση, ωστόσο η Σπυράτου, μέσα στο πνεύμα του θεατρικού αυτού είδους, δίνει εκ διαμέσου της πραγματικά καταπληκτικής διασκευής της Λουίζας Μιτσάκου (μετάφραση και διασκευή κειμένου) την πολύ χαρτωμένη θεατρική ψευδαίσθηση της χαλαρότητα της πλοκής, με την ενσωμάτωση επιθεωρησιακών στοιχείων. Με αυτόν τον τρόπου οι δύο πρωταγωνιστές της παράστασης Βασίλης Χαραλαμπόπουλος και Φάνης Μουρατίδης φαίνεται πως έχουν τα απαραίτητα χρονικά κενά, ώστε να απευθύνονται και να επικοινωνούν με το κοινό της πλατείας, καταφέρνοντας έτσι με μαεστρία να δομήσουν μία πιο προσωπική και ζεστή επαφή με τον κόσμο, σπάζοντας τα αυστηρά στεγανά που πολλές φορές θέτει ένα τόσο κλασικό έργο.
Ερμηνείες: Το θέατρο είναι μαγεία
“Τι είναι το ταλέντο;” Είναι άραγε αλήθεια κάτι απροσδιόριστο, το οποίο γεμίζει τη σκηνή επί τη εμφανίσει και μόνο του ηθοποιού, χωρίς καν να ανοίξει το στόμα του ή είναι κάτι που μπορεί να μετρηθεί με τη μεζούρα: πόσο καλά τα λες, πόσο καλά τραγουδάς, πόσο σωστή στάση σώματος έχεις, πόσο καλά χορεύεις, τι γκελ έχεις με τον κόσμο, πόσο γέλιο φέρνεις και πόσο δάκρυ προκαλείς; Είναι αυτό το μαγικό κάτι ή η σκληρή δουλειά; Είναι η αναγνώριση του κόσμου ή η αναγνώριση των συναδέλφων και των media;
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος πρόκειται για μία ξεχωριστή περίπτωση ηθοποιού. Με το μεγάλο ταλέντο ενός ηθοποιού “πολυεργαλείου” είναι καταπληκτικός σε όλα.
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος πρόκειται για μία ξεχωριστή περίπτωση ηθοποιού. Είναι χρόνια φτασμένος πρωταγωνιστής και λατρεμένος του κοινού, γεμίζει θέατρα και σπάει τα κοντέρ της AGB, όταν αποφασίζει να συμμετέχει σε κάποια τηλεοπτική σειρά. Ωστόσο, πρόκειται για έναν αντίStar, έναν άνθρωπο γεμάτο ευαισθησίες, ο οποίος δείχνει να κρατά αποστάσεις από το μιντιακό σύστημα και τα φώτα της δημοσιότητας.
Με αυτή ακριβώς την σκοτεινή ροκ γοητεία του αντιστάρ μπολιάζει και τον ήρωα του έργου, τον Φιγκαρό. Με το μεγάλο ταλέντο ενός ηθοποιού “πολυεργαλείου”, που είναι καταπληκτικός σε όλα: μαέστρος και του κωμικού και του τραγικού, εκπληκτικός τραγουδοποιός, με άριστη κινησιολογία και όπως ήδη είπα τη γοητεία του αντιστάρ, που ηλεκτρίζει και μαγεύει το κοινό με το που πατάει απλά το πόδι του επάνω στη σκηνή.
Ο Χαραλαμπόπουλος είναι ο απόλυτος Φίγκαρο, αυτός ο χαριτωμένος σκαμπρόζος απατεωνάκος που γοητεύει τους πάντες με την ανεμελιά και την καπατσοσύνη του, ένας ήρωας που μοιάζει φαινομενικά “αθώος”, αλλά που στην πραγματικότητα σπέρνει τον καρπό της ανατροπής των ηθών, μιας ανατροπής πού τονίζεται στην παράσταση τόσο ντελικάτα και έξυπνα από τον πρωταγωνιστή της, από αυτό που ονομάζεται τελικά ως ταλέντο και που είναι δύσκολο να περιγραφεί και να μετρηθεί.
Μαζί με τον Χαραλαμπόπουλο ο Φάνης Μουρατίδης στον υπερκωμικό ρόλο του γεροερωτιάρη, τσιγκουνάκου Μπαρτόλο να δίνει ένα ρεσιτάλ κωμωδίας, έναν χείμαρρο γέλιου με αρκετά επιθεωρησιακά στοιχεία. Στις κοινές τους σκηνές οι επικοινωνία των δύο πρωταγωνιστών είναι εξαιρετική, με τους ήρωες που ενσαρκώνουν κυριολεκτικά να στριφογυρίζουν σε ένα ασυναγώνιστο acting game, με ιδανικό matching και στον ρυθμό της πρωτότυπης μουσικής του Μιλτιάδη Παπαστάμου και της διάσημης οπερέτας του Ροσίνι.
Επίσης, πολύ καλός είναι και ο Γιώργος Συμεωνίδης στο ρόλο του Δον Μπαζιλιο, ο οποίος αποδίδει όμορφα τη σκοτεινή γοητεία ενός χαρακτήρα στον πόλο του κακού.
Τέλος, χαριτωμένο και δροσερό είναι και το νεαρό ερωτευμένο ζευγάρι που υποδύονται η Νίκη Βακάλη και ο Ρένος Ρώτας.
Λίγα λόγια για το έργο
Το 1775 στις παρυφές της Γαλλικής επανάστασης ο Καρόν ντε Μπωμαρσαί εμπνεόμενος από το διαφωτισμό και τα κηρύγματα του Βολταίρου, του Ρουσσώ κι επηρεασμένος εκτός των άλλων από τον Μολιέρο και τον Μαριβώ γράφει τον περίφημο «ΚΟΥΡΕΑ ΤΗΣ ΣΕΒΙΛΛΗΣ» που ανεβαίνει στο θέατρο με πρωτοφανή επιτυχία και στη συνέχεια μεταμορφώνεται από τον Τζοακίνο Ροσίνι σε μια από τις πιο διάσημες όπερες παγκοσμίως.
Ο περίφημος Φίγκαρο εμφανίζεται για πρώτη φορά στη θεατρική πινακοθήκη ως ένας μυθικός χαρακτήρας τυχοδιώκτη πονηρού καταφερτζή αλλά και ονειροπόλου ο οποίος ήταν προάγγελος μιας επανάστασης που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο.
Στην ιστορία του έργου μπαίνει ανάμεσα στη διαμάχη του γέρο Ντοτόρε Μπαρτόλο και του νεότερού του κόμη Αλμαβίβα που μάχονται για το ποιος θα καταφέρει να παντρευτεί την πανέμορφη Ροζίνα. Παρά τις μάταιες προφυλάξεις του Μπαρτόλο ο Φίγκαρο με τα πανέξυπνα τεχνάσματά του καταφέρνει να κερδίσει ο αριστοκράτης κόμης Αλμαβίβα την πανέμορφη Ροζίνα κι ως εκ τούτου στο τέλος να νικήσει ο έρωτας.
Αξιοσημείωτο είναι το πετυχημένο ανέβασμα του έργου από το Εθνικό Θέατρο από το 1948 έως το 1950 σε μετάφραση Δημήτρη Ροντήρη και σκηνοθεσία Κλ. Κλώνη όπου το ρόλο του Φίγκαρο υποδύθηκε ο νεαρός τότε Δημήτρης Χορν,της Ροζίνας η Έλλη Λαμπέτη, του κόμη Αλμαβίβα ο Ανδρέας Φιλιππίδης και του γιατρού Μπαρτόλο ο Χριστόφορος Νέζερ.
Εν κατακλείδι θα λέγαμε πως πρόκειται για μία πολύ όμορφη και χορταστική, οικογενειακή παράσταση με λαμπερούς πρωταγωνιστές, αυτό που λέμε “υπερθέαμα”. Μην το χάσετε!
Κριτική: Νέστορας Αναστάσιος
Πρωταγωνιστούν: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος & Φάνης Μουρατίδης
Γιώργος Συμεωνίδης, Ρένος Ρώτας, Νίκη Βακάλη, Μάριος Πετκίδης, Ιωάννης Κοντέλλης, Γιάννης Ζαράγκαλης
Χορεύουν: Adolfo Vega, Σοφία Μαρτίου, Γκάμπριελ Μιρτσέα, Φαίδρα Νταϊόγλου, Κώστας Παπαματθαιάκης, Γιάννης Σμέρος, Κωστής Τσιαμάγκας, Τατιανή Χατζημπίνου
Μουσικοί: Μιλτιάδης Παπαστάμου, Μαρίνος Γαλατσινός, Φοίβος Ζήτης, Αλέξανδρος Κασάρτζης
Προμηθευτείτε τα εισιτήριά σας από εδώ.
….
Βρείτε μας στα social media του StellasView:
Facebook: https://www.facebook.com/Stellasview/
Instagram: https://www.instagram.com/stellasview.gr/
Youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera/
Twitter: https://twitter.com/StellaPerpera/
Κάντε το πρώτο σχόλιο