Οι Μάγισσες του Σάλεμ
Ήμασταν εκεί για εσάς, το StellasView.gr και η Σιμόνη – Μαρία Γκολούμποβιτς βρέθηκαν στο θέατρο Ράδιο Σίτυ στη Θεσσαλονίκη, το Σάββατο 09 Απριλίου του 2022 και παρακολούθησαν την παράσταση «Οι Μάγισσες του Σάλεμ» σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη.
Οι «Μάγισσες του Σάλεμ» πρόκειται για ένα έργο του Άρθουρ Μίλερ, ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους και διαχρονικούς θεατρικούς συγγραφείς της Αμερικής με διεθνή επιρροή. Το έργο αναφέρεται στα πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στην ομώνυμη πόλη της Μασαχουσέτης το 1692, όταν εξαπολύθηκε ένα κυνήγι μαγισσών με αφορμή τα αδιάγνωστα συμπτώματα δυο νεαρών κοριτσιών τα οποία και εν τέλει ερμηνεύτηκαν ως σημάδια δαιμονισμού. Τα κορίτσια κατηγορήθηκαν για μαγεία και φυλακίστηκαν, ενώ αρκετοί κατόπιν αυτών κατέληξαν στο εδώλιο με την ίδια κατηγορία και θανατώθηκαν. Ο Μίλερ ξεκινάει τη δική του εκδοχή από μια ερωτική απόρριψη της Άμπιγκεϊλ, η οποία καταφεύγει σε ξόρκια, θέλοντας να ξαναφέρει κοντά της έναν παντρεμένο άνδρα με τον οποίο είχε συνευρεθεί ερωτικά. Αυτό το παιχνίδι ερωτικής μαγείας θα σημάνει την έναρξη μιας διαδοχής καταγγελιών, φυλακίσεων και εκτελέσεων αθώων ανθρώπων.
Ο Μίλερ ανέβασε το 1953 στο Μπρόντγουεϊ το έργο «The Crucible», κερδίζοντας βραβείο Tony. Μέσω του έργου του ο συγγραφέας καταγγέλλει την αντικομουνιστική υστερία που επικράτησε στις ΗΠΑ την εποχή του μακαρθισμού και οδήγησε στην φυσική και ηθική εξόντωση απλών πολιτών, ιδεολόγων και εκπροσώπων του πνευματικού κόσμου. Στην Ελλάδα το έργο του ανέβηκε για πρώτη φορά το 1955 από το Εθνικό Θέατρο σε μετάφραση και σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού. Επαναλήφθηκε το 1996 σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους, ενώ το 1976 παρουσιάστηκε από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σκηνοθετημένο από τον Νίκο Ραφτόπουλο. Από τον Οκτώβρη του 2021 η καλλιτεχνική εταιρεία Μυθωδία, σε συνεργασία με τα Αθηναϊκά Θέατρα και την People Entertainment Group παρουσίασαν την πολυσυζητημένη παράσταση σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη, η οποία «ανέβηκε» και στη Θεσσαλονίκη στο Ράδιο Σίτυ.
Η σκηνοθετική προσέγγιση του Χανιωτάκη ισορρόπησε μεταξύ της φαντασίας και της πραγματικότητας και οργάνωσε τη δράση με μέτρο γύρω από τους πυκνούς δραματικούς πυρήνες του πολυπρόσωπου έργου.
Η σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη κινείται περισσότερο προς την δημιουργία μιας μεταφυσικής και συμβολικής συνθήκης σε ένα μεσαιωνικό και «δαιμονικό» περιβάλλον δημιουργώντας το τρόπο τινά ένα θρίλερ, στο οποίο συνέβαλαν οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί (Χριστίνα Θανάσουλα), η πρωτότυπη μουσική (Γιάννης Μαθές) και η κυριαρχία του μαύρου χρώματος στα ωραία κοστούμια (Χριστίνα Πανοπούλου) και στα σκηνικά (Αρετή Μουστάκα). Με το άνοιγμα της αυλαίας αντικρίσαμε ένα σκηνικό χώρο αποτελούμενο από γυμνούς κορμούς δέντρων -που υπενθύμιζε την εγκατάλειψη της γης και των καλλιεργειών από τους αγρότες του Σάλεμ υπό τον φόβο των διώξεων-, στη μέση του οποίου δέσποζε ένα υπερυψωμένο σταυροειδές σκηνικό, όπου όλα τα γεγονότα διαδραματίζονται σε αυτό και λειτουργούσε άλλοτε ως δάπεδο, ως δάσος, ως δικαστήριο κι άλλοτε ως τραπεζαρία. Ωστόσο, το να διαδραματίζονται όλες οι δράσεις στο ίδιο σκηνικό περιβάλλον ήταν κάποιες στιγμές κουραστικό για τον θεατή και ζημίωσε την εσωτερικότητα των υποκριτικών ερμηνειών και την αλληλεπίδρασή τους, με αποτέλεσμα οι ηθοποιοί να καθίστανται ως αυτόνομες σκηνικές μονάδες.
Η σκηνοθεσία είχε συμπαραστάτη της έναν έμπειρο και πολυπρόσωπο θίασο αποτελούμενο από αξιόλογους εκπροσώπους ηθοποιών, οι οποίοι αν και υποκριτικά ακολούθησαν ένα διαφορετικό ύφος εν τέλει δημιούργησαν στέρεους άξονες στο έργο. Ο Άκης Σακελλαρίου ενσάρκωσε επιτυχώς και με χιουμοριστική διάθεση τον -αρχικά- δυνατό και κυριαρχικό Τζον Πρόκτορ, ο οποίος στη συνέχεια της πλοκής κλονίζεται χωρίς όμως να παραιτείται από την επικείμενη καταδίκη του. Η Ρένια Λουιζίδου προσέγγισε μονοδιάστατα τον ρόλο της Ελισάβετ Πρόκτορ και τον αντιμετώπισε με συναισθηματική εγκράτεια. Η Ιωάννα Παππά ως Άμπιγκεϊλ, αποτέλεσε την ιδανική πρωταγωνίστρια των Μαγισσών, η οποία -με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την υπέρμετρη κινησιολογία, τις σπασμωδικές κινήσεις, τη βαθιά και επιβλητική φωνή της- απέδωσε την ψυχοσύνθεση της ηρωίδας, η οποία πάλλεται μεταξύ της ηθικής και της ανηθικότητας, του έρωτα και της ζήλιας.
πρόκειται για μια παράσταση, η οποία αναδεικνύει τα πολλαπλά επίπεδα του έργου του Μίλλερ, και μεταφέρει την ατμόσφαιρα και την καταγγελτικότητα για την εποχή του 1692, η οποία τροφοδοτείται συνεχώς από τον παραλογισμό, τη βία και τον φανατισμό.
Ο Δημήτρης Πετρόπουλος, (που αντικατέστησε εκτάκτως τον Νικήτα Τσακίρογλου στον ρόλο του Δικαστή Ντάνφορθ), με την επιβλητική παρουσία του απέδωσε επιτυχώς τον ρόλο του από το πρώτο λεπτό της παράστασης μέχρι το τέλος. Η Μελίνα Βαμβακά (Ρεβέκκα Κόρει), υποδύθηκε την ηλικιωμένη γυναίκα με την γαλήνια ηρεμία της. Αξιόλογοι στην απόδοση των ρόλων τους ήταν ο Γιάννης Καλατζόπουλος (κληρικός Σαμουήλ Πάρις) και ο Γεράσιμος Σκαφίδας (αιδεσιμότατος Τζον Χέηλ), οι οποίοι αν και προέρχονται από τον ίδιο ενάρετο κόσμο τελικά αναδεικνύονται οι διαφορές της ιδιοσυγκρασίας, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με τη συνείδησή τους. Τέλος, η παρουσία του ζευγαριού Κατερίνα Νικολοπούλου (Άννα Πάτναμ) και ο Θωμά Γκαγκά (Τόμας Πάτναμ) θα ήταν αναμφίβολα πιο ολοκληρωμένη αν εντάσσονταν περισσότερο στην πλοκή.
Οι νεαρές μάγισσες Ισιδώρα Δωροπούλου (Μαίρη Γουόρεν), Μαρία Μοσχούρη (Μπέτυ Πάρις), Αντουανέτα Παπαδοπούλου (Μέρση Λιούις) και Δανάη Ομορεγκιέ Νεάνθ (Τιτούμπα) διακρίθηκαν για τον συντονισμό των ερμηνευτικών και κινησιολογικών τους ικανοτήτων -αν και ενίοτε έντονων και υπερφυσικά αμετρίαστων-, συμπληρώνοντας τον κύριο πυρήνα του έργου .
Συμπερασματικά, πρόκειται για μια παράσταση, η οποία αναδεικνύει τα πολλαπλά επίπεδα του έργου του Μίλλερ, και μεταφέρει την ατμόσφαιρα και την καταγγελτικότητα για την εποχή του 1692, η οποία τροφοδοτείται συνεχώς από τον παραλογισμό, τη βία και τον φανατισμό. Η σκηνοθετική προσέγγιση του Χανιωτάκη ισορρόπησε μεταξύ της φαντασίας και της πραγματικότητας και οργάνωσε τη δράση με μέτρο γύρω από τους πυκνούς δραματικούς πυρήνες του πολυπρόσωπου έργου.
Κριτική: Σιμόνη – Μαρία Γκολούμποβιτς
Υπ. Διδάκτωρ Θεατρολογίας
Συντελεστές
Συγγραφέας: Άρθουρ Μίλερ
Μετάφραση: Νικορέστης Χανιωτάκης
Σκηνοθέτης: Νικορέστης Χανιωτάκης
Σκηνογραφία: Αρετή Μουστάκα
Κοστούμια: Χριστίνα Πανοπούλου
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Μουσική σύνθεση: Γιάννης Μαθές
Κίνηση: Αντιγόνη Γύρα
Διανομή
Δικαστής Ντάνφορθ: Δημήτρης Πετρόπουλος
Τζον Πρόκτορ: Άκης Σακελλαρίου
Ελισάβετ Πρόκτορ: Ρένια Λουιζίδου
Άμπιγκεϊλ Γουίλλιαμς: Ιωάννα Παππά
Σαμουήλ Πάρις: Γιάννης Καλατζόπουλος
Ρεβέκκα Κόρει: Μελίνα Βαμβακά
Τζον Χέηλ: Γεράσιμος Σκαφίδας
Τόμας Πάτναμ: Θωμάς Γκαγκάς
Άννα Πάτναμ: Κατερίνα Νικολοπούλου
Μαίρη Γουόρεν: Ισιδώρα Δωροπούλου
Μπέτυ Πάρις: Μαρία Μοσχούρη
Μέρση Λιούις: Αντουανέτα Παπαδοπούλου
Τιτούμπα: Δανάη Ομορεγκιέ Νεάνθ
….
Βρείτε μας στα social media του StellasView:
Facebook: https://www.facebook.com/Stellasview/
Instagram: https://www.instagram.com/stellasview.gr/
Youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera/
Twitter: https://twitter.com/StellaPerpera/
Κάντε το πρώτο σχόλιο