Στέργιος Κωνσταντζίκης: “Το θέατρο με βοήθησε να βγω από το καβούκι μου, να εκφραστώ, να εκτεθώ. Μου έδωσε αυτοπεποίθηση.”

Ο πλέον δημοφιλής ηθοποιός της “Θεατρικής Αναζήτησης”,  ο ταλαντούχος καλλιτέχνης Στέργιος Κωνσταντζίκης μας εκπλήσσει εκ νέου ευχάριστα, με τη νέα του θεατρική συνεργασία – αυτήν τη φορά με το “Θέατρο του Άλλοτε” της Βαρβάρας Δουμανίδου ως “Ζήσης” (Αρχιτσέλιγκας) στο βουκολικό κλασικό ειδύλλιο “Γκόλφω” αποδεικνύοντας την ευρύτητα του υποκριτικού του ταλέντου από την κωμωδία μέχρι και το δράμα (δραματικό ειδύλλιο), ως ένας εκ των άξιων εκπροσώπων της σύγχρονης θεατρικής τέχνης. Με αφορμή τη νέα παράσταση που συμμετέχει, ο ηθοποιός μιλά στο StellasView.gr και στην δημοσιογράφο Εύα Μαρά.

Πως αισθάνεσθε ως καλλιτέχνης  που μετά από μια πολύμηνη διακοπή θεατρικής δραστηριότητας επανέρχεστε δυναμικά στη θεατρική σκηνή με μια νέα συνεργασία σας, αυτή με το “Θέατρο του Άλλοτε” της Βαρβάρας Δουμανίδου;

Αισθάνομαι σαν εραστής που βρίσκεται μετά από καιρό με την αγαπημένη του. Σαν έφηβος που ύστερα από μήνες ξαναπαίζει στην αλάνα με τους φίλους του το αγαπημένο του παιχνίδι. Την επομένη δεν μπορεί να περπατήσει από το πιάσιμο αλλά είναι ευτυχισμένος. Ας μη γελιόμαστε όμως. Η κανονικότητα δεν έχει ακόμη επέλθει και οι καιροί παραμένουν δύσκολοι.

Με αφορμή τη συμμετοχή σας στο βουκολικό δραματικό έργο – ειδύλλιο “Γκόλφω” του Περεσιάδη σε σκηνοθετική σύλληψη της Βαρβάρας Δουμανίδου, δώστε μας εν συνόψει το στίγμα του έργου και δη, του δικού σας ρόλου ως Ζήση – Αρχιτσέλιγκα.

Η Γκόλφω είναι ένα από τα γνωστότερα έργα που έχουν παιχτεί στην Ελλάδα. Είναι κατά τη γνώμη μου κάτι παραπάνω από ένα βουκολικό δράμα. Πρόκειται για ένα κλασικό πλέον έργο της Ελληνικής δραματουργίας. Και αυτό αποδεικνύεται από την επιδραστικότητά του. Πόσοι συγγραφείς δεν εμπνεύστηκαν γράφοντας πάνω στο καμβά του από άλλα δράματα μέχρι κωμωδίες και πόσοι σκηνοθέτες δεν το ανέβασαν με χίλιους δυο τρόπους. Το κείμενο του είναι ποιητικό και αναφέρεται στην αγάπη και την προδοσία, στη φτώχεια που συνθλίβει τους ανθρώπους αλλά κυρίως στη δύναμη μιας δεκαεπτάχρονης γυναίκας, που με μόνο όπλο την απόλυτη αγάπη της, δηλαδή την καρδιά της, πολεμά απέναντι στην εξουσία και τα τσιράκια της και με το τέλος της, αν και φαινομενικά ηττημένη, τους νικάει όλους. Τον Αρχιτσέλιγγα τον τρέμει ο τόπος. Είναι το αγρίμι, ο λύκος, ο βρυκόλακας των ψυχών, όπως κάθε εξουσία δηλαδή.

Ποιες ερμηνευτικές δυσκολίες ενείχε ο εν λόγω ρόλος σας και ποια η αποτίμηση αυτής της θεατρικής συνεργασίας σας; Ποια το πιο ευφάνταστο στοιχείο της θεατρικής σας παράστασης;

Δυσκολίες υπήρξαν όσο αφορά τη γλώσσα του κειμένου για να μην υπάρξουν παρερμηνείες αλλά με τις παρατηρήσεις της σκηνοθέτιδας ξεπεράστηκαν. Η μελέτη κάθε ρόλου είναι σπουδή του εαυτού σου και όταν συνεργάζεσαι με χαρισματικά άτομα προχωρείς παρακάτω.

Το πιο ευφάνταστο στοιχείο της παράστασης είναι νομίζω το ενδυματολογικό. Τονίζει τη διαχρονικότητα του έργου. Υπάρχουν στιγμές που θα εκπλαγείτε και σίγουρα θα θαυμάσετε τη φωνή και τη μουσική της Νατάσας Κοψαχείλη και την ερμηνεία της Βαρβάρας Δουμανίδου ως Γκόλφω.

Πού συναντά ο ρόλος τον Στέργιο Κωσταντζίκη; Πόσο δύσκολα επιτυγχάνεται η συνύπαρξη ρόλου και ηθοποιού επί σκηνής;

Θα αρχίσω από τη δεύτερη ερώτηση. Ένας δάσκαλος μου έλεγε ότι κανείς δεν γίνεται κάποιος άλλος. Ο ηθοποιός μιμείται συμπεριφορές που αναγνωρίζει μέσα του. Δηλαδή δεν υπάρχει ρόλος. Τώρα ως προς την πρώτη ερώτηση θα σου πω ότι εγώ πιστεύω στον άνθρωπο που είναι ελεύθερος, υπεύθυνος, που δεν ποδοπατά τον άλλο. Κάνει λάθη ως άνθρωπος, κρίνει πολλές φορές λάθος, κρίνεται άδικα καμμιά φορά αλλά συνεχίζει να πορεύεται μέσα στη θύελλα με το φωτάκι του αναμμένο.

Τι σημαίνει γι’ εσάς ως ηθοποιό το θέατρο; Πότε χρονικά  και πως ξεκινά το πολυετές επιτυχημένο θεατρικό σας ταξίδι;

Το θέατρο με βοήθησε να βγω από το καβούκι μου, να εκφραστώ, να εκτεθώ. Μου έδωσε αυτοπεποίθηση.

Ξεκίνησα 36 χρονών. Γράφτηκα στο εργαστήρι θεάτρου Παράθλαση της Μόνας Κιτσοπούλου. Μετά με πήρε στο στούντιο Νέμεση η Τίνα Στεφανοπούλου. Η Τίνα με έβγαλε στο θέατρο, υπήρξε η πρώτη μεγάλη μου δασκάλα. Μου δίδαξε το αλφαβητάρι του σανιδιού. Μετά ήλθε ο Αχιλλέας Ψαλτόπουλος που με την ευρυμάθεια του μου άνοιξε ορίζοντες. Όταν ανεβαίνω στη σκηνή ανεβαίνουν και αυτοί μαζί μου, δεξιά και αριστερά μου και αν πάω να στραβοπατήσω με κρατούν από το χέρι.

Παιδί της “Θεατρικής Αναζήτησης”, ποιες οι μνήμες που σας συνδέουν  με το θεατρικό σας Πατέρα- μέντορα σας, τον αείμνηστο σπουδαίο θεατράνθρωπο της πόλης μας, Αχιλλέα Ψαλτόπουλο;

Δεν θα μιλήσω για την καλλιτεχνική του αξία. Θα πω ότι υπήρξε μέντορας μου αλλά και φίλος που νοιαζόταν αληθινά. Βγαίναμε συχνά, μιλούσαμε πολύ. Ήταν στιγμές που γινόταν παιδί. Σαν σκηνοθέτης ήταν δύσκολος αλλά δίκαιος. Το παράπονό του ήταν ότι ποτέ δεν τον φωνάξαν να σκηνοθετήσει στο Κρατικό Θέατρο.

Ποια συνεργασία σας αποτελεί το πιο σημαντικό σταθμό στη θεατρική σας πορεία και για ποιον ιδιαίτερο λόγο;

Πολλές. Θα αναφέρω το “Σεξ ή Σέξπιρ” της Νέμεσης γιατί ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία. Το “Μάγειρας, ο Άμλετ, η Οφηλία και τα φαντάσματα” της Αναζήτησης γιατί ήταν ο κύριος πρωταγωνιστικός ρόλος. Το “tango bar” γιατί παιζόταν σε μπαρ και γυρίσαμε με τον Θεόφιλο Λάλο τη μισή Ελλάδα. Τον “Εξορκισμός” του Άλλοτε γιατί πρώτη φορά ήλθα σε επαφή με το ανοίκειο. Το “Σεξ αρχίζει στα σαράντα” γιατί αυτόν το ρόλο τον έγραψε πάνω μου ο Βασίλης Τσικάρας.

Κάθε ρόλος αποτελεί και μια νέα πρόκληση – θεατρική πρόταση για εσάς; Πως τον αντιμετωπίζετε κάθε φορά;

Βεβαίως και είναι ευχής έργο να είναι διαφορετικός από τον προηγούμενο.

Τον αντιμετωπίζω με σεβασμό στο κείμενο του συγγραφέα και στην πρόταση του σκηνοθέτη.

Ποιο το επόμενο επαγγελματικό – καλλιτεχνικό σας βήμα;

Να είμαστε καλά πρώτα απ’ όλα και σύντομα θα πούμε και τα επόμενα.

Εν κατακλείδι, σε ποιο βαθμό, εκτιμάτε, ότι έχει πληγεί ο χώρος της τέχνης και ιδιαιτέρως του θεάτρου που υπηρετείτε πιστά από την κρίση της πανδημίας;

Πάρα πολύ. Σε μια πανδημία όπως αυτή που ζούμε, προέχει η υγεία των ανθρώπων. Το θέατρο και γενικότερα η τέχνη έρχεται μετά αλλά είναι αναγκαία για να μας ανακουφίζει όλους από τα δεινά που επιφυλάσσουν οι καιροί.

Συνέντευξη: Εύα Μαρά

Ευχαριστούμε θερμά από καρδιάς γι’ αυτήν την άκρως ενδιαφέρουσα και ουσιαστική – εφ’ όλης της ύλης- συνέντευξή μας τον πλέον ταλαντούχο Θεσσαλονικιό ηθοποιό Στέργιο Κωνσταντζίκη, ο οποίος υπόσχεται να μας εκπλήξει εκ νέου με τη νέα του θεατρική συνεργασία στο ρόλο του Ζήση  (ιστορικού Αρχιτσέλιγκα) στο κλασικό δραματικό έργο “Γκόλφω” από το “Θέατρο του Άλλοτε”.

Του ευχόμαστε ολόψυχα Καλό Ταξίδι στην Τέχνη του και να συνεχίσει να απασχολεί επί μακρόν τη θεατρική σκηνή της πόλης μας – και όχι μόνον – με τον ίδιο ζήλο, συνέπεια, ταλέντο και όραμα για ένα ποιοτικό θέατρο αξιώσεων στα πλαίσια μιας επιτυχημένης καλλιτεχνικής πορείας με γόνιμες συνεργασίες και συναισθηματικές εκρήξεις.

 …

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “Γκόλφω” θα βρείτε εδώ

…