Κριτική για την παράσταση «Ορέστης» του Ευριπίδη, με τον Άρη Σερβετάλη

Ήμασταν εκεί για εσάς, το stellasview.gr βρέθηκε με τον Νέστορα Αναστάσιο στο θέατρο Δάσους την Τετάρτη, 25 Αυγούστου 2021 και παρακολούθησε τον «Ορέστη» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα με τον Άρη Σερβετάλη στον ομώνυμο ρόλο, μια παράσταση κατάδυση στα άδυτα της θεατρικής τέχνης που μας διέγειρε ψυχικά και συναισθηματικά, ένα λυρικό γκόθικ ποιητικό αριστούργημα.

Αν το απόλυτο βαρόμετρο της επιτυχίας μιας παράστασης είναι το χειροκρότημα, τότε ο «Ορέστης» του Γιάννη Κακλέα είναι αδιαμφισβήτητα η πιο πετυχημένη παράσταση του φετινού καλοκαιριού, καθώς στο τέλος οι ηθοποιοί (και όχι άδικα) υποκλίθηκαν σε ένα καταιγισμό χειροκροτημάτων και αυθόρμητων διθυραμβικών ιαχών τέρψης.

Ο Κακλέας δομεί μια αριστουργηματική παράσταση που με αρωγό τον λόγο του Ευριπίδη (σε μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά) μας μεταφέρει στο απόκοσμο δυστοπικό τοπίο του Άργους, μιας πόλης βυθισμένης στο έβενος και τη διάλυση. Εκεί ο Ορέστης (Άρης Σερβετάλης), σκιά πια του αλλοτινού του εαυτού, εξουθενωμένος και κυριευμένος από μανία από τις Ερινύες που τον κατατρέχουν για τη μητροκτονία που έχει διαπράξει καλείται να αντιμετωπίσει μαζί με την αδερφή του Ηλέκτρα (Μαίρη Μηνά) τη μανιασμένη οργή της πόλης, που τους καταδικάζει σε θάνατο. Πάνω λοιπόν σε αυτήν την ιστορία των δύο Ατρείδων ο σκηνοθέτης μας παραθέτει ένα θεατρικό διαμάντι που ιριδίζει ποικιλοτρόπως ανάμεσα στις αιχμηρές του κοπές κατά πως το συστρέφει ο Κακλέας. Ξεκινά ως λυρικός ψίθυρος, ένας εύθραυστος ποιητικός βηματισμός των δύο απροστάτευτων αδελφών και εξελίσσεται σε μανιασμένο ζωώδη χορό ενστίκτων επιβίωσης θηρίων.

Το σκηνοθετικό εγχείρημα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον από το γεγονός πως ο σκηνοθέτης δεν ακολουθεί την κλασική φόρμα της αρχαιοπρεπής λιτότητας και πετυχαίνει το απόλυτο ρισκάροντας, είτε με τον χορό των γυναικών και την υπερθεματισμένη γυναικεία του υπόσταση, είτε με το αντικομφορμιστικό, πλουραλιστικό και πανέμορφο σκηνικό της παράστασης, είτε τέλος με το πάντρεμα του λυρικού και του έμμετρου λόγου.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι αριστουργηματικές, με κορυφαίες των δύο Ατρειδών που υποδύονται ο Άρης Σερβετάλης και η Μαίρη Μηνά. Απόλυτα εδρασμένες σε ένα γιγαντιαίο εσωτερικό θεατρικό ένστικτο και ταλέντο και δουλεμένες στην εντέλεια, σχεδόν ολοκληρωτικά χτισμένες επάνω σε μία φαινομενικά λιτή αλλά πραγματικά πολύπλοκη κινησιολογία (χορογραφίες Άρης Σερβετάλης) οι ερμηνείες των δύο ηθοποιών συγκλονίζουν. Συνεχώς μεταλλασσόμενοι καταφέρνουν να μας μαγέψουν καθώς από δύο ευάλωτα και εύθραυστα πλάσματα που καταρρέοντας στη γη και έρποντας στο χώμα περιμένουν να πεθάνουν μετατρέπονται μπροστά στα μάτια μας σε οργισμένα θηρία έτοιμα να σκοτώσουν, διεγείροντάς μας ψυχικά και συναισθηματικά.

Εξίσου απαράμιλλες και οι ερμηνείες του Πάνου Βλάχου ως Μενέλαου και της Νικολέτας Κοτσαηλίδου ως Ωραίας Ελένης (και επιτέλους στο σημείο αυτό θέλω να σταθώ στο γεγονός πως είδαμε μία απόδοση της Ελένης που δεν εξοκέλλει σε καρικατούρα) οι δύο ηθοποιοί καταφέρνουν να αποδώσουν θαυμάσια τη συναισθηματική αναπηρία των ηρώων που ερμηνεύουν, ενώ στο τέλος ο Βλάχος έχει και μια όμορφη συναισθηματική κορύφωση, καθώς οι εξελίξεις τον συντρίβουν.

Επίσης, πολύ καλές είναι και οι ερμηνείες του Αιμιλιανού Σταματάκη ως Πυλάδη και του Γιώργου Ψυχογιού ως Τυνδάρεω. Και οι δύο ηθοποιοί μας παραθέτουν δύο δυναμικές και φλογισμένες ερμηνείες στους αντίποδες πόλους της ηθικής: ο μεν Πυλάδης φίλος και συμπαραστάτης του Ορέστη που τον διεγείρει να ξεσηκωθεί ενάντια στην προδιαγεγραμμένη του μοίρα και ο δε Τυνδάρεως, ο άλλοτε αγαπημένος παππούς του Ορέστη να αποτελεί πλέον των πιο ορκισμένο του κατήγορο.

Όπως ήδη είπαμε πολύ καλή δουλειά έχει γίνει και με τα σκηνικά της Ηλένιας Δουλαδίρη και του Γιάννη Κακλέα, αλλά και τα κοστούμια επίσης της Δουλαδίρη του επιτρέπουν στους δύο κεντρικούς ήρωες Ορέστη και Ηλέκτρα να κυλιστούν στην συντριβή τους, ενώ υπερθεματίζουν την ομορφιά της Ελένης και την την κοινωνική ανωτερότητα του Μενέλαου και του Τυνδάρεως και υπερτονίζουν τη γυναικεία φύση του χορού. Θαυμάσιοι και οι φωτισμοί της Στέλλας Κάλτσου που άλλοτε ενισχύουν την ατμόσφαιρά της αγνής αδελφικής συμπαράστασης και άλλοτε το στοιχείο του σασπένς και του θρίλερ. Τέλος εξαιρετική είναι και η μουσική του Σταύρου Γασπαράτου που προσθέτει τα μέγιστα στο σύνολο.

Υπόθεση:

• 

  Κριτική Παράστασης: «Ο Θάνατος του Εμποράκου», με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη, στο Ράδιο Σίτυ

Η σκηνή στο Άργος, έξω από το ανάκτορο: Ο Ορέστης, μετά το φόνο της Κλυταιμνήστρας, κοιμάται στην αγκαλιά της Ηλέκτρας, εξουθενωμένος από τις κρίσεις μανίας στις οποίες καταδιώκεται από τις Ερινύες. Είναι η μέρα που η συνέλευση των Αργείων θα αποφασίσει για την τύχη των δύο αδελφών, που απειλούνται με θάνατο.

Τελευταία τους ελπίδα η αναμενόμενη άφιξη του Μενέλαου από το Ναύπλιο. Η Ελένη, που έχει φυγαδευτεί τη νύχτα στο Άργος, κομίζει ταφικές προσφορές για την Κλυταιμνήστρα και ζητάει από την Ηλέκτρα να τις μεταφέρει εκείνη, καθώς η ίδια φοβάται το λαό που θρηνεί τους νεκρούς του στην Τροία. Μετά την άρνηση της Ηλέκτρας, η Ελένη αποδέχεται την πρότασή της να σταλούν οι προσφορές με την κόρη της Ερμιόνη.

Όταν καταφθάνει ο Μενέλαος ο Ορέστης ζητά τη βοήθειά του για να αποφευχθεί η θανατική καταδίκη, όταν εισέρχεται ο πατέρας της Κλυταιμνήστρας Τυνδάρεως εξακοντίζοντας μύδρους εναντίον του μητροκτόνου εγγονού του. Η απολογία του Ορέστη τον αφήνει ασυγκίνητο, ενώ ο Μενέλαος υπόσχεται να προσπαθήσει να μεταπείσει τους Αργείους.

Στην συνέχεια φτάνει στην πόλη ο Πυλάδης που συμβουλεύει τον Ορέστη να αντιμετωπίσει την κατάσταση με παρρησία και αποχωρούν μαζί με τον Ορέστη για τη συνέλευση. Η επάνοδος του Ορέστη και του Πυλάδη εξελίσσεται σε απόφαση δολοφονίας της Ελένης ως δίκαιης τιμωρίας, αλλά και εκδίκησης του Μενέλαου που δεν προσέφερε την υπεσχημένη βοήθεια, ενώ η Ηλέκτρα προτείνει να εκβιασθεί ο Μενέλαος με τη σύλληψη της Ερμιόνης ως ομήρου.

Ορέστης και Πυλάδης εισέρχονται στο ανάκτορο, καθώς η Ηλέκτρα περιμένει την Ερμιόνη. Την ώρα που εκείνη καταφθάνει, ακούγονται οι κραυγές της απειλούμενης Ελένης, ενώ εξέρχεται ένας Φρύγας δούλος που, έντρομος, αφηγείται την απόπειρα. Με την άφιξη του Μενέλαου, ο Ορέστης και ο Πυλάδης απειλούν να δολοφονήσουν την Ερμιόνη, εάν εκείνος δεν μεταπείσει τους Αργείους. Όταν ο Μενέλαος δηλώνει αδυναμία, η Ηλέκτρα και ο Πυλάδης προχωρούν στην πυρπόληση του ανακτόρου.

Η εμφάνιση του Απόλλωνα διευθετεί τη λύση. Αναγγέλλει τη σωτηρία της Ελένης, η οποία στο εξής θα κατοικεί με τους θεούς και ανακοινώνει τη διαδικασία αθώωσης του Ορέστη, το γάμο του με την Ερμιόνη, καθώς και της Ηλέκτρας με τον Πυλάδη, ενώ αποδίδει την μελλοντική εξουσία του Άργους στον Ορέστη και τη συμφιλίωσή του με την πόλη.

Εν κατακλείδι θα λέγαμε πως πρόκειται για μία σπουδαία παράσταση με απαράμιλλες ερμηνείες που θα σας διεγείρει συναισθηματικά και ψυχικά, μία παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε.

Κριτική: Νέστορας Αναστάσιος

Βίντεο-Φωτογραφίες: Στέλλα Πέρπερα

Ορέστης του Ευριπίδη – Χειροκρότημα:

Διαβάστε περισσότερα για την παράσταση εδώ.

…

Βρείτε μας στα social media του StellasView:

Facebook: https://www.facebook.com/Stellasview

Instagram: https://www.instagram.com/stellasview.gr/

Youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera

Twitter: https://twitter.com/StellaPerpera