Ο ηθοποιός – πιανίστας Μελαχρινός Βελέντζας, μίλησε στο StellasView.gr και στην δημοσιογράφο Εύα Μαρά με αφορμή την παράστασή του “Lemon” όπου πρωταγωνιστεί, έχει την Καλλιτεχνική Διεύθυνση και την Παραγωγή. Θα τον απολαύσουμε μαζί με τον Γιώργο Δρίβα στη Θεσσαλονίκη στο Θέατρο Δάσους, την Πέμπτη 29 Ιουλίου 2021 που συμμετέχει στο 7ο Φεστιβάλ Δάσους.
Lemon: θεατρικό ταξίδι στον προσωπικό σου χάρτη!
Το “Lemon” επιστρέφει δυναμικά. Η ίδια ιστορία μετά από 3 χρόνια, τι νεότερο έχει να πει στους θεατές του; Συναντά, αλήθεια, ισχυρότερους δεσμούς σήμερα;
Βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον το να δίνω χρόνο στα πράγματα που κάνω ως καλλιτέχνης. Αυτή η παράσταση ξεκίνησε το 2018 και χρόνο με το χρόνο εξελίσσεται σε όλα τα επίπεδα. Ταξιδεύουμε σε όλη την Ελλάδα, σε θέατρα και μη αμιγώς θεατρικούς χώρους για να αφηγηθούμε την ιστορία του σπουδαιότερου πιανίστα του Ωκεανού. Η ιστορία είναι πραγματικά επίκαιρη σήμερα καθώς ο 1900 -έγκλειστος από επιλογή- συναντά όλους εμάς που αφήνουμε τον υποχρεωτικό εγκλεισμός μας πίσω.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τη θεατρική παράστασή σας ως δημιουργός της με το διττό σας ρόλο σ’ αυτήν (παραγωγός – πρωταγωνιστής) της;
Είναι η πρώτη μου καλλιτεχνική παραγωγή. Και χαίρομαι πραγματικά που οι θεατές, όπου κι αν παρουσιάζεται το Lemon, αγκαλιάζουν αυτή τη συνολική καλλιτεχνική πρόταση. Θέλω να κάνω πράγματα που με αφορούν. Το να σε αφορά αυτό που κάνεις σε βοηθά να είσαι όσο πιο ειλικρινής μπορείς ως προς την πρόθεσή σου. Από το ξεκίνημα λοιπόν αυτού του ταξιδιού θέλησα να ανακαλύψω τη σχέση μου με το έργο αυτό και με τους θεατές μέσω μιας ειλικρίνειας και αυτού που ονομάζω «τίμια δουλειά». Το Lemon είναι μία τίμια θεατρική παράσταση όπου όλη η ομάδα παραγωγής (εντός κι εκτός σκηνής) προσπαθούμε να είμαστε «παρόντες» κάθε στιγμή. Είναι μία παράσταση που διαρκώς εξελίσσεται και μέσα από αυτό εξελισσόμαστε και εμείς.
Δώστε μας, εν συνόψει, το στίγμα της παράστασης – ταξιδιού στον προσωπικό σου χάρτη, καθώς και του πρωταγωνιστικού σας ρόλου ως του θρυλικού πιανίστα του Ωκεανού, 1900!
Είναι ένα ταξίδι στον Ωκεανό της ύπαρξης, κυριολεκτικά και μεταφορικά ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα. «Πού νιώθουμε ευτυχισμένοι;» Αυτό είναι το βασικό ζήτημα που πραγματευόμαστε μέσω από τη διασκευή (Γεωργία Τσαγκαράκη) του ποιητικού θεατρικού μονολόγου Novecento του Alessandro Baricco. Μέσα από την παράξενη ιστορία αυτού του ποιητικού πλάσματος, του 1900, οι θεατές συναντούν τις δικές τους ζωές, τις δικές τους στιγμές που δεν κατέβηκαν από το δικό τους καράβι, που δεν έκαναν το βήμα προς εκείνο που ήθελαν. Ο 1900 είναι ένας άνθρωπος που χορεύει πάνω στον Ωκεανό μέσω της φαντασίας και του τεράστιου ταλέντου του. Παραμένοντας για πάντα στην αγκαλιά της μητέρας-θάλασσας. Μην πατώντας ποτέ το πόδι του στη στεριά. Η ζωή του καθρεφτίζει τις αντιθέσεις της ανθρώπινης ύπαρξης: «Μετά από 32 ολόκληρα χρόνια στη θάλασσα θα κατέβαινα στη στεριά. Για να δω τη θάλασσα.»
Που έγκειται η αξία – δυναμική της παράστασής σας;
Κάνουμε με πολλή αγάπη και μεράκι αυτή την παράσταση. Κάθε φορά παίζουμε σα να έχουμε πρεμιέρα. Και ταυτόχρονα σα να είναι η τελευταία μας παράσταση. Αυτό νομίζω πως είναι κάτι που εισπράττουν οι θεατές μας και οδηγεί στην από στόμα σε στόμα διάδοση αυτής της προσπάθειας. Επίσης, ο πρωτότυπος τρόπος που παρουσιάζεται και ταξιδεύει το Lemon συμβάλλει στη δυναμική του.
Που συναντά ο πρωταγωνιστής – ήρωας του έργου “Lemon” τον Μελαχρινό Βελέντζα;
Είμαστε και οι δύο πιανίστες. Εκείνος βέβαια, ο σπουδαιότερος του κόσμου! Αλλά θα ήταν ωραίο να τον συναντούσα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και να παίζαμε μαζί τέσσερα χέρια. Επίσης, ο 1900 αφιερώνεται στη μία και μοναδική του επιλογή: στο πιάνο του ζώντας μέσα στο δικό του καράβι. Ως άνθρωπος μου αρέσει να εστιάζω σε ένα πράγμα και να πηγαίνω σε βάθος. Αυτό έκανα και με αυτή την παράσταση δοκιμάζοντας διαφορετικούς προορισμούς και συνθήκες καλλιτεχνικής παραγωγής του έργου. Ένα έργο-πολλές επιλογές. Όπως ο 1900: 88 πλήκτρα αμέτρητοι συνδυασμοί. Σε αυτό τον τρόπο νομίζω πως μοιάζουμε με τον 1900.
“Lemon”: Το θέατρο γίνεται ταξίδι και το ταξίδι θέατρο; Ποιο το δικό σας ζητούμενο ως δημιουργός – καλλιτέχνης;
Το ταξίδι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου ως καλλιτέχνης. Από μικρό παιδί άλλωστε ήμουν εξοικειωμένος με το να γυρνάω και να ανακαλύπτω τον κόσμο. Είχαμε ένα μικρό βανάκι οικογενειακώς και κάθε καλοκαίρι φεύγαμε για τρεις μήνες διαλέγοντας ένα γεωγραφικό διαμέρισμα, το οποίο πραγματικά εξαντλούσαμε. Πηγαίνοντας απ’ άκρη σ’ άκρη, ανακαλύπταμε κυρίως τα λιγότερο γνωστά μέρη. Αυτό είναι κάτι που έχω ενσωματώσει στην καλλιτεχνική μου δημιουργία: θέατρο υπάρχει όπου υπάρχουν θεατές. Μου αρέσει να κάνω θέατρο σε μέρη όπου συνήθως οι κεντρικές παραγωγές δεν πάνε. Και φυσικά, να μεταφέρω αυτή μου την εμπειρία όταν παίζουμε πια σε παραδοσιακά θέατρα και μεγάλες πόλεις.
Που ενώνει η ιστορία του ήρωα τον σημερινό θεατή;
Ελεύθεροι δεν είμαστε όταν έχουμε πολλές επιλογές. Αλλά όταν παίρνουμε την ευθύνη των επιλογών μας. Αυτό μας κάνει ελεύθερους, ανεξάρτητους και ικανούς να συνυπάρξουμε με σεβασμό και αρμονικά με τους γύρω μας.
Ποια η προσωπική σας αποτίμηση του ταξιδιού του Lemon και ποια η προσδοκία σας για τη φετινή καλοκαιρινή του περιοδεία σε επιλεκτικούς σταθμούς της Ελλάδας;
«Κανείς δεν είναι ξεγραμμένος άμα έχει έτοιμη μια καλή ιστορία και κάποιον για να του τη διηγηθεί.» Αυτή ήταν η φράση του έργου που με έκανε να κάνω αυτό έργο. Να του δώσω χρόνο και να το δω να εξελίσσεται όμορφα. Ήταν μία γέννα κι ένα μεγάλωμα που μου αφήνει διαρκώς πλούσιες καλλιτεχνικές εμπειρίες. Έχουμε συναντήσει τόσους ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα έχοντας μοιραστεί αυτή την εμπειρία. Η φετινή μας περιοδεία βρίσκεται σε εξέλιξη. Ταξιδέψαμε εν πλω στα ανοιχτά της Σαλαμίνας, μετατρέψαμε την Τουρλίδα στη Λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου σε θέατρο και πριν τον ερχομό μας στη Θεσσαλονίκη ζήσαμε μια μοναδική εμπειρία στον Ταρσανά της Σύρου, όπου το φυσικό μας σκηνικό ήταν το πρώτο ρυμουλκό της Ελλάδας. Και ήταν τυχαίο γεγονός ότι το καράβι βρέθηκε εκεί. Αλλά όταν ταξιδεύεις με πρόθεση να ανακαλύψεις αυτό που αγαπάς, μ’ έναν τρόπο όλα είναι τυχαία και ταυτόχρονα δεν είναι. Μετά από την αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη, θα πάμε στην Ικαρία στο πανέμορφο αρχαιοπρεπές θεατράκι Διόνυσος στο κτήμα Αφιανές, στο Γύθειο όπου θα παίξουμε μπροστά από το ναυάγιο Δημήτριος πάνω στην παραλία Βαλτάκι. Στη συνέχεια θα βρεθούμε για πρώτη φορά στην Κρήτη όπου θα παίξουμε εν πλω ανάμεσα στα Σφακιά και τη Γαύδο. Επίσης, στις ακριτικές Οινούσσες μετά τα μέσα Αυγούστου. Σχεδίασα αυτή την περιοδεία -τη μεγαλύτερη που έχουμε κάνει ως τώρα- από τον περασμένο Αύγουστο. Μέσα στην αβεβαιότητα της καραντίνας και σε καιρούς δύσκολους. Και είμαι πραγματικά χαρούμενος που κάνω αυτό που αγαπώ, που επιμένω και δεν τα παρατάω. Και εν τέλει, όλα γίνονται. Αρκεί να έχεις πίστη, αντοχή και να είσαι αποφασισμένος. Ο πρώτος θεατής αυτού που κάνεις είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Αυτόν πρέπει να πείσεις. Κι εκεί απαιτείται μεγάλος βαθμός ειλικρίνειας, ταπεινότητα και βαθιά σύνδεση με αυτό που κάνεις.
Πως βιώνετε ως πολίτης και δη ως καλλιτέχνης την ιστορική συγκυριακή πραγματικότητα της λεγόμενης πανδημίας;
Τον Μάρτιο του 2020 ο χρόνος σταμάτησε απότομα. Νομίζω πως σε όλους μας υπάρχει ένα μούδιασμα και μία ανασφάλεια για το μέλλον. Ωστόσο, έχω μάθει στη ζωή μου απ’ ό,τι συμβαίνει να κρατάω αυτά που χρειάζομαι για να προχωρήσω και να αφήνω πίσω όσα δε χρειάζομαι. Δε χάνω την αισιοδοξία μου για τη ζωή. Κι επίσης, προσπαθώ να μη χάνω τη σύνδεση με τους γύρω μου. Είναι σημαντικό να είμαστε όλοι μαζί σε αυτό.
Σε ποιο βαθμό έχει πληγεί το Θέατρο και η Τέχνη εκτενέστερα;
Η αρρώστια, όταν συμβαίνει, και δη στην περίπτωση της πανδημίας φέρνει στην επιφάνεια τον τρόπο που ζει μία κοινωνία. Αν μιλήσουμε για δουλειά, το Θέατρο έχει πληγεί πάρα πολύ. Όμως, ήταν άρρωστο και από πριν. Για την ακρίβεια, η πανδημία έφερε στο προσκήνιο το ερώτημα αν το θέατρο είναι τελικά δουλειά. Η απαξίωση προς τους καλλιτέχνες είναι δεδομένη και πρέπει να μας απασχολήσει συνολικά. Ο πολιτισμός δεν είναι υποκατηγορία. Είναι ο τρόπος που κάνουμε τα πράγματα. Η ευθύνη λοιπόν γι’ αυτή την απαξίωση αφορά τόσο τους επίσημους φορείς όσο και την αντίληψη των ίδιων των καλλιτεχνών για τη δουλειά τους. Για μένα, το θέατρο είναι δουλειά. Κι εφόσον το έχω επιλέξει ως δουλειά, θέλω να βιοπορίζομαι από αυτό. Αυτός είναι και ο λόγος που έχω επιλέξει να κάνω και δικά μου πράγματα. Γιατί όταν χαράσσεις ένα δικό σου δρόμο, μπορείς να θέσεις ένα υγιές πλαίσιο για εσένα και τους γύρω σου. Ένα πλαίσιο σεβασμού απέναντι σε αυτό που κάνεις.
Εν κατακλείδι, ποια τα άμεσα μελλοντικά σας καλλιτεχνικά πλάνα – βήματα;
Αυτή την περίοδο βρίσκομαι σε πρόβες στο Θέατρο Πόρτα για το βραβευμένο με Pulitzer (2018) «Cost of Living» («Πόσο κοστίζει να ζεις;») της Martyna Majok σε μετάφραση-σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπολου, που θα ανέβει από τη νέα θεατρική σεζόν. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτή τη συνεργασία, καθώς είναι ένας σκηνοθέτης που θαυμάζω για τις παραστάσεις και την ποιότητά τους.
Συνέντευξη: Εύα Μαρά
Ευχαριστώ θερμά για την εκ βαθέων – άκρως ενδιαφέρουσα – εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή μας, τον ταλαντούχο δημιουργό – καλλιτέχνη Μελαχρινό Βελέντζα με αφορμή τη νέα του θεατρική γέννα – παράσταση “Lemon” που επιστρέφει δυναμικά για να μας προβληματίσει, να μας διδάξει, να μας ταξιδέψει και κυρίως να μας συναρπάσει εκ νέου..
Του ευχόμαστε από καρδιάς Καλή συνέχεια στο ταξίδι του στην τέχνη και τη ζωή με γόνιμες και ευοίωνες διαδρομές, επιτυχείς γέννες, ενδιαφέροντες σταθμούς, πνευματικές καταδύσεις και καλλιτεχνικές εκρήξεις στα πλαίσια μιας αέναης αναζήτησης της προσωπικής αλήθειας του!
Φωτογραφία κεντρική: Χάρης Γερμανίδης
Lemon: θέατρο που (σε) ταξιδεύει!
#thessalonikimelemoni #lemontour2021
#lemon #lemonmelemoni
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ
➡️ Χορηγός Eπικοινωνίας: #Stellasview
Ακολουθήστε το ταξίδι του Lemon
Facebook: https://www.facebook.com/lemontheatre
Facebook event: https://bit.ly/2QQznCg
Instagram: melachrinos_velentzas
https://www.instagram.com/melachrinos_velentzas/
Youtube: https://bit.ly/3fIYXRN
….
Βρείτε μας στα social media του StellasView:
Facebook: https://www.facebook.com/Stellasview/
Instagram: https://www.instagram.com/stellasview.gr/
Youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera/
Twitter: https://twitter.com/StellaPerpera/
Κάντε το πρώτο σχόλιο