Κωνσταντίνος Καβάφης
Τιμητικό Αφιέρωμα: Εύα Μαρά
Σαν Σήμερα 17 Απριλίου του 1863 (29 Απριλίου με το νέο ημερολόγιο), γεννήθηκε και πέθανε στην Αλεξάνδρεια ο μοναχικός Κοσμοπολίτης “Μαέστρος” της Οικουμενικής Ποιητικής Τέχνης, Κωνσταντίνος Καβάφης.
“Κι αν δε μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις,
Τούτο προσπάθησε τουλάχιστον,
όσο μπορείς μην την εξευτελίζεις
μες την πολλή συνάφεια
του κόσμου
Μες στις πολλές κινήσεις και ομιλίες…”
Κ. Καβάφης
158 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη γέννηση του κορυφαίου Αλεξανδρινού “Κοσμοπολίτη” της Ποιητικής Τέχνης, Κωνσταντίνου Καβάφη (1863-1933) και η ποίηση του παραμένει ακόμη οικουμενικά διαχρονική, πολυσήμαντη και επίκαιρη…
Γεννημένος στις 29 Απρίλη του 1863 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ο πολυμεταφρασμένος και τιμώμενος με Φοίνικα ποιητής εμβληματικός Κ. Καβάφης – γόνος εύπορης πολυμελούς οικογένειας, φαναριώτικης καταγωγής – μετά τον πρόωρο θάνατο του πατέρα του Πέτρου, θα μεταβεί από την παιδική του ηλικία – των 7 ετών – στην Αγγλία (Λονδίνο) με την οικογένειά του για να επιστρέψει πάλι – μετά το πέρας 6 ετών – στην γενέτειρά του Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου θα φοιτήσει στο Λύκειο “Ερμής”, ενώ το 1882 με αφορμή την έναρξη της Αιγυπτιακής εξέγερσης εναντίων της Αγγλίας, θα μετακομίσει στην Κωνσταντινούπολη (στο σπίτι των προγόνων του) μαζί με τη μητέρα και τα αδέρφια του, όπου εκεί θα ξεκινήσει η επιτυχή ενασχόληση του με την ποιητική τέχνη.
Τη δεκαετία του 1880 θα δημοσιεύσει τα πρώτα του Ποιήματα, ενώ με την επιστροφή του το 1885 στην Αλεξάνδρεια θα αλλάξει πολλά επαγγέλματα (όπως δημοσιογράφος, γραμματέας,) για να βιοπορισθεί τελικά ως υπάλληλος στο Γραφείο Αρδεύσεων, κάτι θα τον κάνει δυστυχισμένο.
Το 1901 θα επισκεφτεί για πρώτη του φορά την Ελλάδα, ενώ θα ζήσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην γενέτειρα του Αλεξάνδρεια, όπου και απεβίωσε σε ηλικία 70 ετών από καρκίνο του λάρυγγα.
Το 1911 θα αποτελέσει έτος – Σταθμό στην Ποιητική του πορεία στα πλαίσια ενός πολυεπίπεδου, μεγαλόπνοου – διαχρονικά επίκαιρου και οικουμενικού έργου – που στοιχοθετούνταν από 270 εν συνόλω ποιήματά (εκ των οποίων 154 αναγνωρισμένα), όπως και το προσωπικό του αρχείο (έντυπες αυτοσχέδιες εκδόσεις, πεζά λογοτεχνικά κείμενα, άρθρα, μελέτες- σημειώματα, αλληλογραφία, φωτογραφίες).
Επιθυμία, Νιότη, Ερωτισμός, ιδιότυπη Ηδονή, Χρόνος, Ζωή, Νόστος, Ελευθερία παρόντες στην ξεχωριστής ποιητικής φόρμας, τέχνη του – πέραν των κυρίαρχων ποιητικών τεχνοτροπιών και συμβάσεων – απομακρυσμένης από έκδηλους συναισθηματισμούς – με απώτερο στόχο την ανάδυση του εκφυλισμού των αξιών στην εποχή του φωτίζοντας μονοπάτια που οδηγούν προς την Ευτυχία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και Ελευθερία.
Ο οικουμενικός Ποιητής της “Ιθάκης” και των άλλων λογοτεχνικών αριστουργηματικών πονημάτων: “Όσο μπορείς”, “Περιμένοντας τους Βαρβάρους”, “Θερμοπύλες”, “Το πρώτο Σκαλί”, “Κεριά”, “Τα Παράθυρα”, “Γκρίζα”, “Τρώες”, “Ηδονή”, “Απιστία”, “Μονοτονία”, “Τείχη”, “Η Πόλις”, “Αλεξανδρινοί Βασιλείς”, “Τρόμος”, “Επιθυμίες”, “Πέρασμα”, “Κρυμμένα”, “Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον”, “Επέστρεφε”, “Φωνές”, “Διακοπή”, “Βροχή”, Έρωτας”, “Άκουσμα”, ” Απ’ τ’ Συρτάρι”, “Δέησις”, “Γνωρίσματα”, “Μνήμη”, “Τρώες”, “Μέσα στα Καπηλειά”, “Από τες Εννιά”, “Ο Καθρέπτης στην Είσοδο”, “Σπίτι με Κήπο”, “Η Ναυμαχία”, “Η Σατραπεία”, ” Όταν, φίλοι μου, αγαπούσα”, “Νόησις”, “Καισαρίων”, “Επιτάφιο”, “Che fece, il gran rifiuto”, “Η Αρχαία Τραγωδία”, Εν τη Οδώ”, “Δαρείος”, “Εκόμισα εις την Τέχνη” – ενδεικτικά μίας υψηλής ποίησης γεμάτης οξυδέρκεια, έμπνευση, στοχασμό, Σοφία, συμβολισμούς, ειρωνική- αινιγματική διάθεση, αισθησιασμό, μνήμες, ελευθερία, ρομαντισμό, αναπόληση, ταξίδια σε στίχο ελεύθερο, με ανορθόδοξη – αποκαλυπτική θεματογραφία και διδακτικό προβληματισμό.
Ένας αμφιλεγόμενος δημιουργός που έγραφε κυρίως με το μυαλό κι όχι από την καρδιά ποίηση στην οποία η μοίρα δέσποζε και εξουδετέρωνε την ανθρώπινη θέληση με λιτή, σύγχρονη, ξεχωριστή, ιδιότυπη με ιδιωματισμούς από την Κωνσταντινούπολη πεζοπορική γλώσσα (κράμα δημοτικής και καθαρεύουσας) και υπαινικτικής γλώσσας…
Ένας εξέχων ποιητής που παρέμεινε διαχρονικός και επηρέασε όσο κανείς άλλος τους μεταγενέστερους ομότεχνούς του διεθνώς, αλλά και ένας άνθρωπος εσωστρεφής, μοναχικός “Κοσμοπολίτης” με περισσή κρυμμένη ευαισθησία, ψυχισμό, πάθος, καλλιέργεια και κυρίως ελεύθερο πνεύμα.
Ένας κοινωνικός, πολιτικός – άλλοτε ψυχαναλυτικός – άλλοτε ολίγον ειρωνικός και ιδιότυπα ερωτικός – δημιουργός που θα αποκτήσει αμέτρητους ένθερμους υποστηρικτές της Ποίησής του, αλλά και ένθερμους επικριτές μιας – μη γνώριμης – ελεύθερης και κατά άλλους προκλητικής γλώσσας, αλλά και αινιγματικής, ομολογουμένως, ποιητικής έκφρασης που προσομοίαζε με την πεζογραφία με στοιχεία θεατρικού λόγου- της οποίας, εν τούτοις, η γοητεία θα παραμείνει αναλλοίωτη στο χρόνο και θα τον καθιερώσει ως έναν Μαέστρο της Ποιητικής Τέχνης του φιλοσοφικού στοχασμού, της ιστοριογνωσίας και του ιδιάζοντος ηδονισμού… καταδεικνύοντας το μεγαλείο του ποιητικού του έργου μέσα από τα ταξίδια της ζωής του!
Κωνσταντίνος Καβάφης (29 Απριλίου 1863 – 29 Απριλίου 1933, Αλεξάνδρεια – Αίγυπτος)
Τιμητικό Αφιέρωμα: Εύα Μαρά
Βρείτε μας στα social media του StellasView:
Facebook: https://www.facebook.com/Stellasview
Instagram: https://www.instagram.com/stellasview.gr/
Youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera
Twitter: https://twitter.com/StellaPerpera
Κάντε το πρώτο σχόλιο