Τιμητικό Αφιέρωμα: Εύα Μαρά
Έφυγε σήμερα το πρωί 06/01/2021 σε ηλικία 82 ετών με χρόνια πνευμονολογικά προβλήματα μια -εκ των πλέον εμβληματικών- μορφών της Κινηματογραφικής Φεστιβαλικής Τέχνης, ο σπουδαίος δάσκαλος του διεθνούς κινηματογράφου, ο Πατέρας του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ) ο αγαπημένος των σινεφίλ, Δημήτρης Εϊπίδης.
Ο Άνθρωπος που μας δίδαξε Διεθνή Κινηματογράφο, που μας άνοιξε “Νέους Ορίζοντες” στην Κινηματογραφική Τέχνη, που διαμόρφωσε και διεύρυνε την κινηματογραφική μας αισθητική και οπτική, ο άνθρωπος που ανέδειξε και συνέβαλε στην ανάπτυξη και καθιέρωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπως και του Διεθνούς Κινηματογραφικού ιστού εκτενέστερα.
Ο Δημήτρης Εϊπίδης με βαθιά και ευρεία γνώση του κινηματογράφου, με πλούσιες κινηματογραφικές και όχι μόνον σπουδές, (κινηματογράφου, σκηνοθεσίας θεάτρου, λογοτεχνίας) με γενική καλλιέργεια και ευγένεια ψυχής υπηρέτησε με αναπτυγμένη την αίσθηση της ευθύνης, υποδειγματική συνέπεια και εργατικότητα, αμέριστο πάθος, όραμα και δράση τη φεστιβαλική κινηματογραφική τέχνη ποικιλοτρόπως (άλλοτε ως ιδρυτικός παράγων, άλλοτε ως Σύμβουλος Προγράμματος σε διεθνή φεστιβάλ, άλλοτε ως Διευθυντής ή και εθελοντής), αλλά πάντα με περίσσια επιτυχία!
Ο Πατέρας (Ιδρυτής, εμπνευστής και οραματιστής του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ) του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, αλλά και – επί μακρόν – Διευθυντής του ΦΚΘ (Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης) συνέβαλε στο έπακρον στην ευρεία προβολή και εξέλιξη του του αλλάζοντας την ταυτότητά του και επιτυγχάνοντας τη διεθνοποίησή του.
Ήταν ο Άνθρωπος με την πλέον ανοιχτή ματιά, ο σοφός δάσκαλος τέχνης, ο αθόρυβος, σεμνός, ακούραστος πλέον απαιτητικός και αυστηρός κριτής – κατά πολλούς – που προσέδωσε νέα ώθηση και πνοή στην εγχώρια φεστιβαλική κινηματογραφική πραγματικότητα.
Πρωτοποριακός, τολμηρός με παιδεία, αντικειμενική ματιά, ανήσυχο και δημιουργικό πνεύμα μα κυρίως λάτρης της εξέλιξης του ανεξάρτητου διεθνούς κινηματογράφου άνοιξε δρόμο σε νέες άγνωστες μέχρι τότε φωνές δημιουργών συστήνοντάς μας με τον καλύτερο τρόπο, ενώ τιμήθηκε για τη συμβολή του στον Ιρανικό Κινηματογράφο από τον Ιρανό Υπουργό Πολιτισμού το 1991.
Έφυγε δικαιωμένος για το έργο του και την ανεκτίμητη προσφορά του στον τομέα της Τέχνης και του Πολιτισμού, αλλά κυρίως γιατί κατάφερε να μας εντρυφήσει ή ακόμη καλύτερα να μας διδάξει ως εξαιρετικός δάσκαλος και άνθρωπος κινηματογραφική τέχνη, αλλά και ευγένεια, σεμνότητα, ήθος, υψηλή αισθητική και υψηλή κρίση, αγάπη για τον Κινηματογράφο που τόσο παθιάστηκε ανακαλύπτοντας νέους Δρόμους δημιουργίας ,δράσης, εξέλιξης με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα.
Γιατί, έτσι απλά, “Όλη η Ζωή του ήταν Κινηματογράφος”
Τιμητικό Αφιέρωμα: Εύα Μαρά
Κάντε το πρώτο σχόλιο