Ήμασταν εκεί για εσάς, το stellasview.gr και η στήλη Athens Agenda με τον Στάθη Γιαννακίδη βρέθηκαν στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου το Σάββατο, 01 Φεβρουαρίου 2020 και παρακολούθησαν την παράσταση “Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι” του Τένεσι Ουϊλιαμς.

Υπόθεση:

Η πλοκή του έργου εκτυλίσσεται στον κήπο μιας έπαυλης του αμερικανικού νότου τη δεκαετία του 1930 στη Νέα Ορλεάνη. Η γηραιά κυρία Βάιολετ Βενάμπλ, πλούσια χήρα ονομαστής οικογένειας της πόλης, συντηρεί στο θερμοκήπιο που βρίσκεται στον κήπο της έπαυλης σπάνια πουλιά και παράξενα σαρκοβόρα φυτά που τρέφονται με έντομα, τα οποία φρόντιζε ο γιος της, Σεμπάστιαν. Εκεί έχει προσκαλέσει τον διακεκριμένο νευροχειρουργό Τζον Κιούκροβιτς για να του κάνει μια πρόταση… Η κυρία Βενάμπλ εξιστορεί στον δρ. Κιούκροβιτς πως μαζί με τον γιο της για τρεις μήνες κάθε καλοκαίρι εδώ και 25 χρόνια έκαναν μαζί ένα ταξίδι για να γνωρίσουν τον κόσμο και για να γράψει ο Σεμπάστιαν το «θερινό» του ποίημα. Τους υπόλοιπους εννέα μήνες ο Σεμπάστιαν περνούσε το χρόνο του ως μπον βιβέρ, διάγοντας μια ανέμελη και κοσμική ζωή. Του δείχνει την ποιητική συλλογή του Σεμπάστιαν, «Ποιήματα του καλοκαιριού» (25 στο σύνολο), περιγράφει πόσο ευαίσθητος ήταν και πως κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες πέθανε… ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι. Από φωτογραφίες που του δείχνει, ο δρ. Κιούκροβιτς συνειδητοποίει πως ο Σεμπάστιαν παραμένει το ίδιο νέος τα τελευταία 20 χρόνια… (επηρεασμένος στο σημείο αυτό ο Τένεσι Ουϊλιαμς από το “Πορτρέτο του Dorian Gray” του Oscar Wilde. Οι δύο ήρωες μεταξύ τους έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά). Η κυρία Βενάμπλ λάτρευε παθολογικά τον Σεμπάστιαν και αφήνεται να εννοηθεί πως μεταξύ τους είχε αναπτυχθεί ένα περίεργο οιδιπόδειο σύμπλεγμα, μια σχέση αρρωστημένης εξάρτησης. Αρνείται να δεχτεί το θάνατο του Σεμπάστιαν, αλλά κυρίως τις συνθήκες που τον προκάλεσαν…ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι που ήταν και η πρώτη φορά που δεν τον συνόδεψε στο καθιερωμένο ταξίδι τους λόγω ανευρύσματος που υπέστη και που ποτέ της δεν αποδέχτηκε, ούτε παραδέχτηκε. Εκείνο το περσινό, τελευταίο και μοιραίο καλοκαίρι τον Σεμπάστιαν συνόδευσε στο ταξίδι του σε ένα ψαροχώρι της Ισπανίας αυτή τη φορά, το Cabeza de logo, η νεαρή ξαδέρφη του Κάθριν. Ωστόσο, το μόνο που δεν αναφέρει η κυρία Βενάμπλ στον δρ. Κιούκροβιτς είναι πως η βασική δραστηριότητα του Σεμπάστιαν σε αυτά τα ταξίδια ήταν η αναζήτηση σεξουαλικών εμπειριών με νεαρούς άντρες και πως τόσο η ίδια, όσο και η Κάθριν χρησιμοποιήθηκαν από τον Σεμπάστιαν ως «κράχτες» καθότι ο ίδιος ήταν πολύ συνεσταλμένος και ντροπαλός για να το τολμήσει από μόνος του. Η Κάθριν ούσα έγκλειστη σε ιδιωτικό ψυχιατρείο που πληρώνει η κυρία Βενάμπλ καταφθάνει στο σπίτι της κυρίας Βενάμπλ μαζί με την μητέρα και τον αδερφό της. Αφηγείται τι πραγματικά συνέβη στον Σεμπάστιαν πέρσι το καλοκαίρι. Ισχυρίζεται πως τη χρησιμοποίησε για να προσελκύσει φτωχούς, πεινασμένους νεαρούς άντρες, οι οποίοι στη συνέχεια υπό τη μορφή όχλου ή αγέλης κι ενώ κυριαρχούσαν τα ζωώδη ένστικτά τους, του επιτέθηκαν και τον κατασπάραξαν. Τόσο η κυρία Βενάμπλ, όσο και η μητέρα κι ο αδερφός της Κάθριν που έχουν οικονομικά οφέλη από τη διαθήκη του Σεμπάστιαν, προσπαθούν να σταματήσουν την Κάθριν να πιστεύει αλλά κυρίως να διαδίδει τα γεγονότα του φρικιαστικού τέλους του Σεμπάστιαν. Η κυρία Βενάμπλ προσφέρεται να κάνει μια γενναιόδωρη προσφορά στον δρ. Κιούκροβιτς για να στηρίξει τις έρευνές του στην ψυχιατρική, εφόσον εκείνος αναλάβει να κάνει επέμβαση λοβοτομής στην Κάθριν προκειμένου να «αποδυναμώσει» εντελώς την μαρτυρία της σχετικά με το τέλος του Σεμπάστιαν που διασύρει τη μνήμη του. Προσπαθεί απεγνωσμένα να προστατέψει την υστεροφημία του Σεμπάστιαν καθώς το τραγικό τέλος του δε συνάδει με το κοινωνικό του προφίλ και τον τρόπο ζωής που διήγε, αλλά κυρίως για να κάνει την Κάθριν να πάψει να μιλάει για την ομοφυλοφιλία του Σεμπάστιαν στην πιο φτηνή κι ευτελή εκδοχή της, καθώς εκείνος φέρεται πως νοίκιαζε τις υπηρεσίες φτωχών νεαρών αντρών. Στην τελευταία σκηνή του έργου και μέσα σε έντονο παροξυσμό και παραλήρημα η κυρία Βενάμπλ επιτίθεται στην Κάθριν. «Ξεριζώστε αυτή τη χυδαία ιστορία από το μυαλό της», ωρύεται. Προσπαθούν να τη συγκρατήσουν, ενώ ο δρ. Κιούκροβιτς φαίνεται πως πείθεται μάλλον για την αλήθεια της…

Ανάλυση:

Το έργο είναι ουσιαστικά ένα μονόπρακτο χωρίς ιδιαίτερη σκηνική δράση, αν κι αποτελείται από 4 επιμέρους σκηνές. Τα γεγονότα τα οποία συνιστούν την πλοκή του έργου έχουν ήδη συμβεί κι ο Σεμπάστιαν, που γύρω από τον ίδιο και τον τραγικό χαμό του διαδραματίζεται η υπόθεση, είναι απών από την επί σκηνής πλοκή. Ο Τένεσι Ουίλιαμς όπως στα περισσότερα έργα του, έτσι κι εδώ είναι εμφανές πως ενσωματώνει προσωπικές αυτοβιογραφικές του εμπειρίες. Το «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» περιστρέφεται γύρω από ένα δράμα μιας αστικής οικογένειας του αμερικανικού νότου (κυρία Βενάμπλ-Σεμπάστιαν-Κάθριν). Εδώ ίσως αποτυπώνεται αυτοβιογραφικά και η δική του οικογένεια με όλες τις παθογένειες και τα σκοτεινά της σημεία (η σχέση με την δεσποτική μητέρα του και την αδερφή του που είχε υποβληθεί σε λοβοτομή…). Αντίστοιχα, το ίδιο συμβαίνει και διαδραματίζεται και στον «Γυάλινο κόσμο» μέσα όμως από ένα περισσότερο light και ρομαντικό πρίσμα και με πιο αμβλυμμένο ύφος στους χαρακτήρες και την πλοκή (Αμάντα-Τομ-Λώρα).

Ο Τένεσι Ουίλιαμς φαίνεται πως χρησιμοποιεί στο συγκεκριμένο έργο του μια πληθώρα από συμβολισμούς γύρω από την ωμοφαγία και τον κανιβαλισμό. Στον κήπο του σπιτιού ορισμένα από τα σπάνια φυτά είναι σαρκοφάγα και τρέφονται με έντομα, σε ένα από τα ταξίδια του Σεμπάστιαν με την κυρία Βενάμπλ στα νησιά Γκαλαπάγκος παρατηρούν γλάρους να κατασπαράσσουν νεαρές χελώνες που μόλις εκκολάπτονται κι αργότερα ο Σεμπάστιαν βρίσκει φρικτό τέλος από μια αγέλη φτωχών νεαρών που τον κυνηγούν και ξεσκίζουν τις σάρκες του παραπέμποντας προφανώς στον σύγχρονο κοινωνικό κανιβαλισμό των πόλεων, που ασυνείδητα ή και συνειδητά άνθρωποι «καταβροχθίζουν» συνανθρώπους τους.

Κριτική:

Η ευρηματική και πανέξυπνη σκηνοθεσία του Παπαγεωργίου με την ζωντανή παρουσία του βιολιστή επί σκηνής σε καίρια σημεία απογείωσε την παράσταση και κατάφερε να κάνει τους ηθοποιούς να αποδώσουν άρτια τους ρόλους τους και να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα των ηρώων. Εκπληκτική η Θέμις Μπαζάκα που αν και δεν ξέφυγε ερμηνευτικά από την πεπατημένη των γνωστών μανιερισμών της ερμήνευσε άψογα το ρόλο της μητέρας.

Μέσα στο εξαιρετικό σκηνικό με τα παλιά αντικείμενα και τον φωτισμό που δημιούργησαν το κλίμα κι αποτύπωσαν την ατμόσφαιρα της εποχής η Μπαζάκα κινείται με ένα εξαιρετικό κοστούμι εποχής σαν ξωτικό πάνω στη σκηνή. Ειδικά στην τελευταία σκηνή του έργου που ουσιαστικά γίνεται και η αναμέτρηση των δύο ηρωίδων, της μάνας και της ξαδέρφης του Σεμπάστιαν, είναι συγκλονιστική όταν κάνει ένα εκρηκτικό ξέσπασμα και σχεδόν γκρεμίζει το σκηνικό ακούγοντας τον γιατρό που πιστεύει πως μάλλον η Κάθριν λέει την αλήθεια.

Η Μαίρη Μηνά στο ρόλο της Κάθριν απέδωσε υπέροχα τον εύθραυστο χαρακτήρα της ηρωίδας δίνοντας την εντύπωση ενός αερικού επί σκηνής. Ο Παναγιώτης Εξαρχέας στο ρόλο του νεαρού νευρολόγου σεμνός και λιτός στην ερμηνεία του, κράτησε χαμηλά τους τόνους χωρίς εντάσεις. Αν και ο ρόλος της εγωκεντρικής και φιλοχρήματης μητέρας της Κάθριν είναι μικρός, η Αθηνά Αλεξοπούλου στη μικρή σκηνική παρουσία της υπήρξε πολύ πειστική στην απόδοση, το ίδιο κι ο Γιάννης Λατουσάκης στο ρόλο του αδερφού της Κάθριν.

Πριν την έναρξη της παράστασης:

Σύνταξη: Στάθης Γιαννακίδης

Η ταυτότητα της παράστασης:

“Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι”

Δράμα του Τενεσί Ουίλιαμς
Διάρκεια: 90 ‘

Συντελεστές της παράστασης:
Σκηνοθ.: Γ. Παπαγεωργίου
Ερμηνεύουν: Θ. Μπαζάκα, Μ. Μηνά, Π. Εξαρχέας, Α. Αλεξοπούλου, Γ. Λατουσάκης. Σκην.: Ευαγγ. Θεριανού. Κοστ.: Β. Σύρμα. Μουσ.: Φ. Σιώτας. Φωτ.: Αλ. Αναστασίου.