Ο ταλαντούχος ηθοποιός Ευθύμης Χαλκίδης μίλησε στο stellasview.gr και στον Ευθύμιο Ιωαννίδη με αφορμή τη συμμετοχή του στο έργο «Φάλτσο σοπράνο» του Peter Quilter που ανεβαίνει στο θέατρο Αμαλία!
Ευθύμη είσαι ένας αρκετά έμπειρος ηθοποιός του θεάτρου. Πότε πρωτοήλθες σε επαφή με το θέατρο, τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να ακολουθήσεις τη συγκεκριμένη πορεία στον χώρο της τέχνης;
Δουλεύω επαγγελματικά στο θέατρο τα τελευταία 6 χρόνια, από το πρώτο έτος της σχολής του Θεάτρου Τέχνης. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου έμπειρο, ενώ σε κάθε δουλειά αισθάνομαι πως όλα ξεκινάνε από το μηδέν: μια μόνιμη αναζήτηση της φωνής μου, του σώματός μου, των εκφραστικών μου μέσων, του εαυτού μου. Μπορεί μέσα από τη σχολή, μέσα από κάθε δουλειά να αποκτώ νέα εργαλεία ανίχνευσης, νέες μεθόδους, ωστόσο, πάντα παλεύω με την αβεβαιότητα της απειρίας. Ποτέ δεν ήμουν καλός μαθητής. Πάντα στο πίσω θρανίο γωνία. Ήσυχος, αλλά και καραγκιόζης. Δεν πρόσεχα την παράδοση του μαθήματος, αλλά τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Δεν πρόσεχα αυτά που έλεγε η δασκάλα, αλλά το πώς. Όχι τον πίνακα, αλλά το παράθυρο.
Πάντα έψαχνα τρόπους να αποδράσω από την καθημερινότητα και ονειρευόμουν μια άλλη ομορφότερη.
Σε μια σχολική γιορτή λοιπόν για την 25η Μαρτίου η δασκάλα μου έδωσε να κάνω τον Κολοκοτρώνη, η φωνή μου ήταν και λίγο πιο βαριά συγκριτικά με τα υπόλοιπα παιδιά… Ταμάμ. Νομίζω αυτό ήταν το πρώτο πράγμα με το οποίο ασχολήθηκα σοβαρά στη σχολική μου ζωή. Έκανα πρόβες μόνος μου στο σπίτι και μελετούσα. Όταν μάλιστα η δασκάλα έφερε τις στολές μας και τα μουστάκια των ρόλων, ζήτησα να τα πάρω μαζί μου στο σπίτι. Ποτέ μου δε ζητούσα πράγματα από τους άλλους, όμως αυτό το ζήτησα με τέτοιο πείσμα που δεν μπόρεσε να το αρνηθεί. Δίπλωσα προσεκτικά τη στολή, τη φύλαξα μαζί με το μουστάκι και πήγα σπίτι. Αυτή ήταν η αρχή μιας σχέσης κάπως ιερής, που κρατά μέχρι και σήμερα.
Αργότερα, στο γυμνάσιο πια, γνώρισα έναν πολύ καλό δάσκαλο και φιλόλογο. Αυτός είχε μεγάλο μεράκι με το θέατρο, κάθε χρονιά ανέβαζε στο σχολείο παραστάσεις αρχαίου και σύγχρονου δράματος. Κάπου εκεί κόλλησα συνειδητά, ανακαλύπτοντας παράλληλα τη λογοτεχνία και την ποίηση. Ως μαθητής ήμουν μέτριος έως κακός, αλλά στα διαλείμματα πήγαινα και ψαχούλευα τη βιβλιοθήκη του σχολείου. Πάντα έψαχνα λοιπόν τρόπους να αποδράσω από την καθημερινότητα και ονειρευόμουν μια άλλη ομορφότερη.
Το έργο γραμμένο από τον Peter Quilter, παρουσιάστηκε στο Λονδίνο και κέρδισε το βραβείο Ολιβιέ ως η καλύτερη κωμωδία της χρονιάς. Από τότε παίζεται σε όλο τον κόσμο με ιδιαίτερη επιτυχία. Σε ποιους παράγοντες πιστεύεις ότι έγκειται η τόσο μεγάλη απήχηση που χαριτώνεται το έργο από το κοινό διεθνώς, καθώς πάνω από ένα εκατομμύριο συνολικά θεατές, όπου έχει ανέβει, έχουν δει το έργο;
Είναι μια κωμωδία καταστάσεων. Η κωμικότητα μάλιστα προκύπτει μέσα από την κατάσταση στην οποία εντάσσονται οι χαρακτήρες και τις μεταξύ τους σχέσεις. Τις συγκρούσεις τους ειδικότερα, τις υπερβάσεις τους και τις σιωπές τους. Πρόκειται για μια παρέα ανθρώπων χωρίς χάρισμα στην τέχνη τους, που η κοινωνία χαρακτηρίζει ατάλαντους ίσως και περιθωριακούς, μια παρέα ανθρώπων που έχουν υποφέρει γιατί δεν ήταν κανονικοί, εισβάλλει στο άβατο της Όπερας καταφέρνοντας μια μεγάλη νίκη. Είναι μια νίκη επομένως για όλους όσοι ονειρεύονται και τολμούν. Υπάρχει σαφώς έντονη η αίσθηση της ανθρωπιάς μέσα σε αυτό. Της ανθρωπιάς στην ολότητά της, μαζί με τις αδυναμίες της, τη μετριότητά της, τη μικρότητα και το μεγαλείο της.
Η αυτογνωσία είναι ένα επώδυνο ταξίδι και η έλλειψη της συχνά αποτελεί τροχοπέδη στη μεταξύ μας επικοινωνία
Είναι πολύ δύσκολο να αναγνωρίσουμε τους εαυτούς μας. Κυρίως τις ατέλειες και τις αδυναμίες μας. Η αυτογνωσία είναι ένα επώδυνο ταξίδι και η έλλειψη της συχνά αποτελεί τροχοπέδη στη μεταξύ μας επικοινωνία, καθώς άλλο είμαστε και άλλο δηλώνουμε. Γι’ αυτό μας συναρπάζει η ιστορία της Florence, αφηγείται την πορεία ενός ανθρώπου τολμηρού, που αγωνίστηκε για το όνειρό της ως το τέλος με την αλήθεια της.
Παίζεις υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του καταξιωμένου ηθοποιού- σκηνοθέτη Ivaylo Hristov. Η εμπειρία αυτή τι γεύση σου έχει αφήσει;
Νιώθω πολύ τυχερός όταν μπορώ να θαυμάζω τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι. Ο Ivaylo είναι μια σπάνια περίπτωση σκηνοθέτη – δασκάλου που από την αρχή ήξερε τι ήθελε να πει και πώς θα το πει. Κατάφερε μέσα σε έναν μήνα δουλειάς και μάλιστα, με αντιξοότητες να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες του έργου για να το αναδείξει. Μελετήσαμε μαζί σε βάθος τις προσωπικές ιστορίες των ρόλων. Ήταν ευτύχημα η συνεργασία μαζί του.
Στην παράσταση υποδύεσαι με αναμφίλεκτη δεξιοτεχνία τον αφηγητή και ταυτόχρονα τον πιστό πιανίστα-συνοδό της σοπράνο, τον Κόσμε Μακ Μουν. Αλήθεια σου ταιριάζει η κοσμοαντίληψη του ντροπαλού, συνεσταλμένου, ελαφρά αδέξιου, καλοκάγαθου ήρωα που υποδύεσαι ή είναι καταρχήν κόντρα ρόλος προς την ιδιοσυγκρασία σου;
Όταν κατασκευάζω έναν ρόλο πάντα προσπαθώ να φέρω υλικά μέσα από τη ζωή μου. Άλλες φορές λιγότερα, άλλες περισσότερα. Πάντα όμως μέσα από εμένα. Προσπαθώ να το κάνω προσωπικό ζήτημα. Ακόμα και σε περιπτώσεις ενός ρόλου που εκ πρώτης όψεως είναι κόντρα σε εμένα, ανακαλύπτω μέσα από τη μελέτη του πώς μπορώ να του μοιάσω. Σίγουρα κάπου ή κάποτε θα είχα συμπεριφερθεί και εγώ με τον ίδιο ή αντίστοιχο τρόπο. Ψάχνοντας τον εαυτό μου ακόμα και σε φαντασιακό επίπεδο, βρίσκω συνήθως τις αναφορές που χρειάζομαι.
Το έργο αυτό, είναι ένας ύμνος στην τρέλα και στην ομορφιά. Σε μια ομορφιά που δεν ακολουθεί κανόνες και πρότυπα, σε μια τρέλα που προάγει τη λαμπερή όψη της ζωής, την ξεγνοιασιά, την ανεμελιά, το γαλλικό je m’en fous, εκείνης της εποχής. Αν σου ζητούσα να μου ορίσεις την ομορφιά τι θα έλεγες;
Ο πρωινός καφές στο κρεβάτι με την αγαπημένη μου και το σκυλάκι μας.
Νιώθω πολύ τυχερός όταν μπορώ να θαυμάζω τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι.
Τι συμβουλές θα έδινες σε κάποιον νέο που θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική;
Να διαβάζει ποίηση και λογοτεχνία. Να ακούει. Να ακούει μουσική. Να πηγαίνει βόλτες και να βλέπει τους ανθρώπους.
Αυτήν την περίοδο βρίσκεσαι στη Θεσσαλονίκη. Ποια είναι ή σχέση σου με την πόλη και το κοινό της;
Νομίζω πως είμαι ένας Θεσσαλονικιός στο σώμα ενός Αθηναίου. Έχω πολύ αγαπημένους συγγενείς στη Θεσσαλονίκη και προσπαθώ να πηγαίνω όποτε έχω χρόνο. Λατρεύω τους ρυθμούς της πόλης, την ομορφιά και το φαγητό της.
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη τι θα έλεγες ότι σου έχει διδάξει το θέατρο στην προσωπική σου ζωή;
Ανοιχτωσιά. Να είμαι πιο ανεκτικός, να μοιράζομαι και να ακούω τον πόνο του άλλου. Να συγκεντρώνομαι. Να πειθαρχώ και να ξεφεύγω.
Συνέντευξη: Ευθύμιος Ιωαννίδης
Ευχαριστώ θερμά τον Ευθύμη Χαλκίδη για την προσήνειά του και του εύχομαι καλή συνέχεια στην καλλιτεχνική του πορεία.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Φάλτσο σοπράνο» θα βρείτε εδώ
Βρείτε μας στα social media του Stellasview:
Facebook: https://www.facebook.com/Stellasview-1549199718743717/
Instagram: https://www.instagram.com/stellasview.gr/
Youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera
Twitter: https://twitter.com/StellaPerpera
Κάντε το πρώτο σχόλιο