Κριτική για την «Νούρα, ένα πένθιμο μπλουζ» με την Μαριάννα Τουμασάτου

Ήμασταν εκεί για εσάς, το stellasview.gr βρέθηκε στο θέατρο Αριστοτέλειον το Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019 και παρακολούθησε την παράσταση «Νούρα, ένα πένθιμο μπλουζ» ένα έργο που έγραψε και σκηνοθέτησε η Βάσια Αργέντη, με τους: Μαριάννα Τουμασάτου, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Γιάννη Χαντέλη, Θεώνη Φύτρου και Δανάη Αλυσανδράτου.

Η «Νούρα, ένα πένθιμο μπλουζ» είναι μια αριστουργηματική παράσταση, ένα πολιτικό και κοινωνικό σχόλιο για το δράμα των προσφύγων από την Συρία

Η «Νούρα, ένα πένθιμο μπλουζ» είναι μια αριστουργηματική παράσταση, ένα πολιτικό και κοινωνικό σχόλιο για το δράμα των προσφύγων από την Συρία.

Αχ ζωή,

ούτε ένα σύννεφο δεν βρίσκεται για εμάς,

για να στεγνώσει τα κουρασμένα όνειρα μας…

Αχ ψυχή,

κουράγιο και γωνιά δεν βρίσκεις πουθενά

κι είναι η ζωή φρυκτή πληγή…

Το έργο αποτελείται κυρίως από δύο παράλληλους μονολόγους που συμβαίνουν επάνω στη σκηνή:

  • Από την μία η προσωπική αφήγηση ενός Έλληνα φοιτητή (Γιάννης Χαντέλης), ενός ανθρώπου του λεγόμενου δυτικού κόσμου, ο οποίος βιώνει τα δικά του αδιέξοδα, την κατάρρευση των ευδαιμονικών ψευδαισθήσεων και προσδοκιών του και εν τέλει την αυτοματαίωσή του.
  • Από την άλλη η σπαρακτική αφήγηση της Άμας από την Συρία (Μαριάννα Τουμασάτου) που περιγράφει με απολύτως βιωματικό τρόπο όλη την τραγική οδύσσεια της προσφυγιάς, το δράμα του πολέμου, την απώλεια που μπορεί να βιώσει μια μάνα, σύζυγος πολίτης, το επικίνδυνο θαλάσσιο ταξίδι και τις ανυπέρβλητες δυσκολίες ενσωμάτωσης στον ξένο τόπο.

Ωστόσο, οι δύο μονόλογοι στην εξέλιξη τους συνδέονται σε αρκετά σημεία μεταξύ τους και κυρίως στο τραγικό φινάλε του έργου. Επίσης, υπάρχει και ο εύστοχος παραλληλισμός της σημερινής προσφυγικής κρίσης με τον ελληνικό ξεριζωμό του 1922 απ’ την Μικρά Ασία. Ο παραλληλισμός αυτός επιτυγχάνεται από ένα γράμμα που διαβάζει (για πρώτη του φορά) ο νεαρός φοιτητής από τη γιαγιά του, που είχε έρθει στην Ελλάδα πρόσφυγας το ’22. Οι ομοιότητες που περιγράφονται στο γράμμα αυτό με το σημερινό δράμα των Σύριων προσφύγων σοκάρουν τον νεαρό και αναριγούν τους θεατές της παράστασης.

Η συμφορά δεν έχει χρώμα,

σε συναντά όπου και αν είσαι στον κόσμο

και πονάει βαθιά.

Το έργο της Αργέντη, παρά τον αιχμηρό και καίριο πολιτικό και κοινωνικό του στοχασμό, δεν αποτελεί ένα στείρο και άκαμπτο ιδεολόγημα. Αντίθετα, αποτελεί μία σπαρακτική ποιητική ελεγεία, ένα πένθιμο μπλουζ για το δράμα των προσφύγων. Η σκηνοθετική της γραμμή είναι λιτή και ξεκάθαρη, βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο την παράλληλη ανάπτυξη των δύο μονολόγων, τη δράση και τη κορύφωση του έργου.

Η καθηλωτική και βαθιά συγκινητική ερμηνεία της Τουμασάτου δίνει φωνή και περιγράφει την απερίγραφτη οδύσσεια των προσφύγων

 

Η καθηλωτική και βαθιά συγκινητική ερμηνεία της Τουμασάτου δίνει φωνή και περιγράφει την απερίγραφτη οδύσσεια και τα θλιβερά βάσανα αυτών των ανθρώπων, την αναζήτηση της χαμένης τους αξιοπρέπειας και όλο το φάσμα των συναισθημάτων τους (απογοήτευση, τρόμο, θυμό, πένθος, ευγνωμοσύνη, αγάπη κτλ) που αισθάνονται.

Κάνε μας να σηκώσουμε κι εμείς την αξιοπρέπεια μας,

όχι στην πλάτη μας αυτή τη φορά, αλλά στα μάτια τους.

Από την πλευρά του ο Χαντέλης ερμηνεύει με υπέροχο τρόπο τον νεαρό φοιτητή ελληνικής καταγωγής, διατρέχοντας και αυτός όλο το φάσμα των ψυχικών μεταπτώσεων, ματαιώσεων και αλλαγών του ήρωα με μεγάλη επιτυχία.

Η μουσική και το ποιητικό θρηνητικό τραγούδι αποτελούν τα καίρια συστατικά στοιχεία της ελεγειακής αυτής παράστασης

Η Μπάμπαλη τραγουδάει ζωντανά επί σκηνής τα τρία εξαιρετικά και σπαρακτικά τραγούδια του Ανδρέα Καρανίκα, ο οποίος την συνοδεύει στο πιάνο. Η μουσική και το ποιητικό θρηνητικό τραγούδι αποτελούν τα καίρια συστατικά στοιχεία της ελεγειακής αυτής παράστασης που περνάει στον θεατή σαν ένα πένθιμο μπλουζ. Επίσης, η ίδια υποδύεται και την Νούρα (την κόρη της Άμας) σε μια δραματοποιημένη κορύφωση της αφήγησης, μια τραγική στιγμή για την εξέλιξη της ιστορίας.

Νούρα: Έφτασε η ώρα μαμά. Πάμε πάλι πίσω.

Άμα: Ναι παιδί μου σφίξε με. Σφίξε με. Μην αναπνέουν οι παλάμες.

Νούρα: Μην κλαις μαμά.

Άμα: Δεν κλαίω παιδί μου, το σκοτάδι παραπλανεί.

Νούρα: Δεν φοβάμαι πια μαμά. Κοίτα στις χούφτες μου έχω φυλάξει λίγο ήλιο.

Τέλος, θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι στην ομαλή και κατανοητή ανάπτυξη των δύο παράλληλων μονολόγων συμβάλουν πολύ τόσο ο σχεδιασμός των φωτισμών του Μανώλη Μράντση, όσο και η σκηνική επιμέλεια της ίδιας της Αργέντη.

Δεν πρέπει για κανένα λόγο να χάσετε αυτή τη συγκλονιστική και σπαρακτική παράσταση. 

 

Κριτική: Νέστορας Αναστάσιος     

Φωτογραφίες & Video: Στέλλα Πέρπερα

Το Χειροκρότημα εδώ:

 

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Νούρα, ένα πένθιμο μπλουζ» θα βρείτε εδώ

Βρείτε μας στα social media του Stellasview:

Facebook: https://www.facebook.com/Stellasview-1549199718743717/

Instagram: https://www.instagram.com/stellasview.gr/

Youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera

Twitter: https://twitter.com/StellaPerpera

Διαβάστε επίσης

MY ART DEKA HAIR & MORE
NASIA HOUVARDA ARTWORK
Περί Αναστάσιος Νέστορας 230 Άρθρα
Γεια σας, είμαι ο Τάσος εκπαιδευτικός πληροφορικής και φίλος των τεχνών γενικότερα. Στο stellasview ασχολούμαι εθελοντικά με το στήσιμο και τη συντήρηση της ιστοσελίδας, ενώ ενίοτε αρθρογραφώ κυρίως εκφέροντας γνώμη για θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές.

2 Comments

  1. Τρομερή η Μαριάννα…. αγαπημένη! Έχει το κλάμα στο τσεπάκι της! Τα δραματικά της πάνε γάντι! Ωραία τα γράψατε. Να πάει ο κόσμος να την δει, λέει!!

  2. Υπερτιμημένο. Η Τουμασάτου καλή αλλά η ιστορία έχει έλλειψη θεατρικότητας και κινείται σε χαμηλές πτήσεις.

Υποβολή απάντησης

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται.