Ήμασταν εκεί για εσάς. Το stellasview.gr βρέθηκε τη Δευτέρα 22 Ιουλίου στο θέατρο Δάσους, και παρακολούθησε τη “Λωξάντρα“, από τις θεατρικές επιχειρήσεις “Τάγαρη” σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη.
Λίγα λόγια για το έργο:
Η Λωξάντρα , ένα υπαρκτό πλάσμα που συγκεντρώνει στο πρόσωπό της όλη τη ζωή και την κουλτούρα της Πόλης, παντρεύεται σε μεγάλη ηλικία τον Δημητρό, χήρο με τέσσερα παιδιά. Αφού έχει ήδη μεγαλώσει τα δικά της αδέρφια, φροντίζει και μεγαλώνει τα παιδιά του Δημητρού σαν δικά της, αποκτώντας παράλληλα και δύο παιδιά μαζί του. Ζει μέσα στη ζωή, στις μυρωδιές, τα φαγητά της Πόλης, έχοντας πάντα την καρδιά της οπλισμένη με καλοσύνη κι αγάπη για όλους, κρατώντας παράλληλα στο χέρι της το “Κέρας της Αμάλθειας”. Από το τραπέζι της δε λείπει ποτέ κανένα “καλουδι” κι από το σπίτι δε φεύγει κάνεις δίχως να του ψήσει έναν καφέ και να τον κεράσει λίγο χαλβά.
Όλη της η ζωή είναι γεμάτη αγάπη, συναισθήματα, γλέντια, νόστιμα φαγητά, απώλειες αγαπημένων της ανθρώπων, λύπες και παράλληλα επηρεασμένη από τις πολυτάραχες πολιτικές καταστάσεις της εποχής που την αναγκάζουν να μεταναστεύσει από το αγαπημένο της Μακρυχώρι , στο Πέρα κι αργότερα στον Πειραιά. Φεύγει από τη ζωή σε πολύ μεγάλη ηλικία, πλήρης ημερών και έργων κι ευτυχισμένη που θα ξανασυναντήσει όλους εκείνους που αγάπησε.
Στο θέατρο Δάσους παρακολουθήσαμε μια αξιόλογη παράσταση, σκηνοθετημένη από τον Σωτήρη Χατζάκη, ο οποίος επιχείρησε για δεύτερη φορά να την ανεβάσει μετά την επιτυχία που είχε το 2010 από το ΚΘΒΕ.
Αναμφισβήτητα, πρόκειται για μια παράσταση από την οποία είχαμε αρκετά μεγάλες προσδοκίες, καθώς τόσο το έργο όσο και το εξαιρετικό καστ των ηθοποιών, έχουν ήδη κατακτήσει περίοπτη θέση στις καρδιές και τις προτιμήσεις μας. Πραγματικά λοιπόν κάποια στοιχεία φάνηκαν αντάξια αυτών, όπως επί παραδείγματι, η υπέροχη φωνή της Σοφίας Παπάζογλου που μας μάγεψε ερμηνεύοντας τραγούδια της Πόλης, κάποιες επίσης πολύ καλές ερμηνείες -σταθερές αξίες- όπως αυτή του Γιώργου Αρμένη (στον ρόλο του Δημητρού), και του Μιχάλη Μητρούση (στον ρόλο του Ταρνανά), καθώς επίσης και οι ερμηνεία της Ευαγγελίας Μουμούρη (στον ρόλο της Σουλτάνας). Επίσης τα κουστούμια της παράστασης (της Έρσης Δρίνη) που ήταν πολύ προσεγμένα και προσαρμοσμένα στην εποχή.
Η Ελένη Κοκκίδου, προσπάθησε να δώσει στον ρόλο μια δική της διάσταση. Αφενός είναι ερμηνευτικά μια πληθωρική παρουσία, εφάμιλλη των περιγραφών που έχουμε για τη Λωξάντρα από το βιβλίο της Μαρίας Ιορδανίδου, αφετέρου δεν έδωσε τόση έμφαση όση θα ήθελα στην καλοσύνη και την αγνότητα της ηρωίδας παρά μόνο στην επιβλητικότητα και τον εγωκεντρισμό της.
Υπήρξαν δε, κομμάτια του κειμένου το οποίο επιμελήθηκε ο Άκης Δήμου, στοιχεία της ζωής της Λωξάντρας, τα οποία εμφανέστατα απουσίαζαν από την παράσταση. Πιο συγκεκριμένα, δεν έγινε καμία αναφορά στο Αγίασμα από το Μπαλουκλί, που η ηρωίδα μας το είχε ως “γιατρικό για όλα” κι έδωσε μέχρι και στον εχθρό της, στις σχέσεις της με τα παιδιά του Δημητρού , όπου αρχικά δεν τη δέχτηκαν όλοι σαν μάνα τους, στον “διάλογο” της με τη Θεανώ (την πεθαμένη γυναίκα του Δημητρού που εμφανίζεται στην αρχή του έργου), η σκηνή του καραγκιοζοπαίκτη , καθώς επίσης και στα πολιτικά γεγονότα για τα οποία είχε πάντα η Λωξάντρα ένα σχόλιο, σύμβολο του πως αντιμετώπιζε τους πολέμους μια απλή αθώα κι αμόρφωτη γυναίκα. Μοναδική εξαίρεση στο τελευταίο, ήταν η αναφορά στη σφαγή των Αρμενίων, όπου κι εκεί σταμάτησε ο ρόλος του Ταρνανά, παρόλο που ο Ταρνανάς παύει να υπάρχει στο έργο όταν η Λωξάντρα φεύγει για τον Πειραιά, και η πολύ μικρή αναφορά στο κίνημα που έγινε στο Γουδί. Ίσως ο στόχος της παράστασης ήταν κατά βάση να διασκεδάσει τον κόσμο κι όχι να εμβαθύνει σε πιο συγκεκριμένες καταστάσεις.
Σαφώς ερμηνεύοντας χαρακτήρες της Πόλης, δεν μπορείς να μην προσθέσεις στον ρόλο και την ανάλογη προφορά. Πιο συγκεκριμένα, το γνωστό Πολίτικο “λ” που σήμερα αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα όλως των ανθρώπων της Βόρειας Ελλάδας. Κάτι τέτοιο υπέδειξε προφανώς ο σκηνοθέτης στους ηθοποιούς ωστόσο στην προφορά της Ελένης Κοκκίδου και της Αλεξάνδρας Καρακατσάνη (στον ρόλο της Ελεγκάκη) κάποιες φορές ήταν λίγο κακόηχο επειδή ήταν ελαφρώς επιτηδευμένο.
Η αρτιότητα εντούτοις μιας παράστασης σίγουρα κρίνεται κι από τη μουσική, το σκηνικό της καθώς από τις ερμηνείες των δευτεραγωνιστών. Σε ό,τι αφορά τους τελευταίους αξίζουν συγχαρητήρια στους Κατερίνα Αντωνιάδου, Χρήστο Ζαχαριάδη, Αλεξάνδρα Καρακατσάνη, Κωνσταντίνο Κυριακού, Γιάννη Κουκουράκη, Αλεξία Μουστάκα, Κοραλία Τσόγκα, Σόλων Τσούνη, Αλμπέρτο Φάις, Μαρία Χάνου, Χριστίνα Ψάλτη για τις πολύ καλές ερμηνείες τους, στον Ανδρέα Κατσιγιάννη για τη μουσική της παράστασης, η οποία ακόμα και ηχογραφημένη μας κέρδισε καθώς και στην Έρση Δρίνη για την κατασκευή του λίγο απλού μεν αλλά πολύ ωραίου και άκρως λειτουργικού σκηνικού.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια παράσταση βασισμένη σε ένα κείμενο που έδωσε περισσότερο φως στο ψυχαγωγικό κομμάτι κι όχι τόσο στο ιστορικό και θρησκευτικό του σπουδαίου αυτού βιβλίου. Εάν μάλιστα ο στόχος των συντελεστών ήταν αυτός σίγουρα τον πέτυχαν και με το παραπάνω!
Κριτική: Στέφανος Τσάκατος
Φωτογραφίες & video: Στέλλα Πέρπερα
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ
Βρείτε μας στα social media του Stellasview :
Facebook: https://www.facebook.com/Stellasview-1549199718743717/
Instagram: https://www.instagram.com/stellasview.gr/
Youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera
Twitter: https://twitter.com/StellaPerpera
Κάντε το πρώτο σχόλιο