Ήμασταν εκεί για εσάς, το stellasview.gr βρέθηκε στο θέατρο Δάσους την Πέμπτη 18 Ιουλίου και παρακολούθησε την αριστουργηματική τραγωδία του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος» σε σκηνοθεσία του Κωσταντίνου Μαρκουλάκη, με τον Δημήτρη Λιγνάδη στο ρόλο του Οιδίποδα.
Πρόκειται για μια εξαιρετική παράσταση, δυναμική και μοντέρνα μέσα από τη λιτότητα της και την αιχμηρή μεταθεατρική αισθητική της μετάφρασης του Γιάννη Λιγνάδη.
Πρόκειται για μια εξαιρετική παράσταση, δυναμική και μοντέρνα μέσα από τη λιτότητα της κλασικής φόρμας, αλλά και την αιχμηρή μεταθεατρική αισθητική της μετάφρασης του Γιάννη Λιγνάδη. Μιας μετάφρασης που εσκεμμένα άλλοτε συσχετίζεται περισσότερο με το αρχαίο κείμενο του Σοφοκλή (ιδίως στα χορικά) και άλλοτε διαρρηγνύει αυτή τη συσχέτιση με διαλείψεις στη ροή του λόγου, ώστε να επιφέρει μια απολύτως γοητευτική δραματική ψευδαίσθηση, η οποία ενισχύεται ακόμα περισσότερο από τις εξαιρετικές σκηνοθετικές επιλογές και την αφαιρετική φόρμα του Μαρκουλάκη.
Ο Μαρκουλάκης σε όλη τη διάρκεια της εξέλιξης της υπόθεσης κεντράρει συνεχώς στο ξεκίνημα της ιστορίας: ένα βρέφος εγκαταλελειμμένο από τη μητρική αγκαλιά, απιθωμένο κατάχαμα στον Κιθαιρώνα.
Ο Μαρκουλάκης σε όλη τη διάρκεια της εξέλιξης της υπόθεσης, κεντράρει συνεχώς στο ξεκίνημα της ιστορίας (στον πυρήνα της τραγικότητας): ένα βρέφος εγκαταλελειμμένο από τη μητρική αγκαλιά, απιθωμένο κατάχαμα στον Κιθαιρώνα. Το βρέφος αυτό εν προκειμένου ο Οιδίποδας, θα μπορούσε ωστόσο να είναι κάλλιστα ο κάθε Οιδίποδας αυτού του κόσμου.
Η τραγική αυτή στιγμή διατρέχει σαν αδιάκριτο νήμα ολόκληρη την παράσταση, παρούσα συνεχώς επί σκηνής, αποκτά τεράστια σημασιολογική οντότητα και ξεδιπλώνει το κουβάρι του οίκτου από το νεογέννητο βρέφος, στον δύσμοιρο Άνακτα Οιδίποδα, αλλά και προς όλους τους ήρωες του έργου.
Ο οίκτος είναι το κυρίαρχο συναίσθημα του Σοφόκλειου αυτού δράματος
Ο οίκτος λοιπόν σύμφωνα με τον καθηγητή Νίκο Μανουσάκη της Ακαδημίας Αθηνών είναι και το κυρίαρχο συναίσθημα του Σοφόκλειου αυτού δράματος. Ένα συναίσθημα πανταχού παρόν: Οίκτος για το εγκαταλελειμμένο βρέφος, οίκτος για τον νεαρό Οιδίποδα του εγκαταλείπει την πατρική του εστία στην Κόρινθο (ώστε να μην επιβεβαιώσει τους χρησμούς και γίνει φονιάς του υποτιθέμενου πατέρα του Πόλυβου και συνάψει ανίερο γάμο με την υποτιθέμενη μητέρα του Μερόπη), οίκτος για τον άτυχο Λάιο (πραγματικό πατέρα του Οιδίποδα) που δολοφονείται από τον ίδιο του τον γιο, οίκτος για τον λαό της Θήβας που δοκιμάζεται από τον λοιμό, οίκτος για τον τρισάθλιο Οιδίποδα και την πανάθλια του μοίρα, ο οίκτος του Τειρεσία για τον Άνακτα Οιδίποδα, ο οίκτος του Οιδίποδα για τα παιδιά του και συνάμα αδέλφια του, οίκτος για την Ιοκάστη μητέρα και συνάμα σύζυγό του Άνακτος, οίκτος, οίκτος, οίκτος… που τελικά είναι ο οίκτος προς τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο έρμαιο των θεών, της μοίρας και των περιστάσεων.
Η ερμηνεία του Δημήτρη Λιγνάδη στο ρόλο του Οιδίποδα ήταν καταπληκτική, καθώς ενσάρκωσε με κάθε του κίνηση, ματιά και λέξη όλη την τραγική εξέλιξη του ήρωα προς την αποκάλυψη της αλήθειας.
Η ερμηνεία του Δημήτρη Λιγνάδη στο ρόλο του Οιδίποδα ήταν καταπληκτική, καθώς ενσάρκωσε με κάθε του κίνηση, ματιά και λέξη, με τον τόνο της φωνής του, με τον ιδρώτα του και το αληθινό του δόσιμο όλη την τραγική εξέλιξη του ήρωα προς την αποκάλυψη της αλήθειας. Ο Λιγνάδης διέτρεξε με απόλυτη επιτυχία όλες τις μεταλλάξεις του Οιδίποδα από πονετικού βασιλιά που συντρέχει τους δοκιμαζόμενους συμπολίτες του και ικέτες, στην μετατροπή και του ιδίου σε ικέτη προς τον Μάντη Τειρεσία για το καλό της πόλης, στην μεταστροφή του σε οργισμένου τιμωρού Άνακτα ενάντια στον Τειρεσία και στον Κρέοντα που τους κατηγορεί για συκοφαντία και προδοσία, στην υποχώρησή του και την αναζήτηση της αλήθειας για τον δολοφόνο του Λάιου και των πραγματικών του γεννήτορων, στην οριστική του ανακήρυξη ως του οικτρότερου όλων, φονιά του πατέρα του, μονόκλινο της μητέρας του, αδελφό των παιδιών του, πηγή των δεινών της πόλης και την αυτοτιμωρία του με τον ακρωτηριασμό των οφθαλμών του και τον αυτοεξορισμό του από την Θήβα.
Στο ύψος της καταπληκτικής αυτής παράστασης στάθηκαν και οι υπόλοιποι ηθοποιοί συμβάλλοντας και αυτοί στο αποτέλεσμα, όπως η Αμαλία Μουτούση ως ανυπέρβλητη Ιοκάστη, ο Νίκος Χατζόπουλος ως σπουδαίος Κρέων, ο Κωσταντίνος Αβαρικιώτης ως θαυμάσιος Τειρεσίας, κτλ.
Αυτή η μέρα θα σε γεννήσει και θα σε καταστρέψει.
Τέλος, εξαιρετικός ήταν και ο Χορός, ο οποίος ταυτοποιούσε το σκηνοθετικό όραμα του Μαρκουλάκη και έπαιζε ένα διαλειτουργικό ρόλο, τόσο λόγω φύσης αλλά και μουσικά και κινησιολογικά σε όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Κριτική: Αναστάσιος Νέστορας
Για περισσότερες πληροφορίες για το έργο και την παράσταση πατήστε εδώ.
Φωτογραφίες & video: Στέλλα Πέρπερα
Βρείτε μας στα social media του Stellasview :
Facebook: https://www.facebook.com/Stellasview-…
Instagram: https://www.instagram.com/stellasview…
Youtube: https://www.youtube.com/c/StellaPerpera
Twitter: https://twitter.com/StellaPerpera
Φοβερή παράσταση. Ο Λιγνάδης υπέροχος, μας έκοψε την ανάσα. Προσωπικά βρήκα λίγο αδύναμο τον Χορό όμως.
Την είδα στην Επίδαυρο. Καταπληκτική παράσταση. Ο Λιγνάδης πλέον έχει τη στόφα του Μίνωτη, είναι στο πετσί του ραμμένο το ταλέντο, είναι στη γούνα του, πως να το πω; Σε μια εποχή fast food με τη σκληρή δουλειά και την αφοσίωση του γίνεται σιγά σιγά μεγάλος. Σε άλλες εποχές θα ήταν ήδη τεράστιος. Μπράβο του.