Η εγνωσμένου κύρους ηθοποιός και αναπληρώτρια καλλιτεχνική διευθύντρια του ΚΘΒΕ, Μαρία Τσιμά, μίλησε στο stellasview.gr και στον Ευθύμιο Ιωαννίδη με αφορμή την παράσταση «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι σε παραγωγή του ΚΘΒΕ και σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαβριανού στην οποία συμπρωταγωνιστεί.
Γεννημένη στην Κεφαλλονιά η Μαρία Τσιμά, εξ απαλών ονύχων αγαπούσε τις τέχνες και τα γράμματα. Επέλεξε να σπουδάσει Ιστορία και Αρχαιολογία στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, την κέρδισε ωστόσο, διαρρήδην το θέατρο. Υπήρξε άλλωστε, ιδρυτικό μέλος της ΘΕΣΠΙ (Θεατρική Συντροφιά Πανεπιστημίου Ιωαννίνων). Η επιτυχία της στις εισαγωγικές εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών καθόρισε εντούτοις τον επόμενο σταθμό στη ζωή της. Έχει εργαστεί στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, ενώ από το 2015 αφήνει το ζείδωρο στίγμα της στο θεατρικό γίγνεσθαι της Θεσσαλονίκης, ως αναπληρώτρια καλλιτεχνική διευθύντρια του ΚΘΒΕ. Παράλληλα ασχολείται με επιτυχία με τη συγγραφή. Σε λίγες μέρες μάλιστα θα απολαύσουμε την ανήσυχη και ταλαντούχα ηθοποιό στον ρόλο της «Κλυταιμήστρας», στην καλοκαιρινή παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, με την οποία συμμετέχει στο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου 2019.
Κυρία Τσιμά, ενσαρκώνετε υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Καλαβριανού την επιβλητική βασίλισσα Κλυταιμήστρα. Τι σας έχει γοητεύσει σε αυτόν τον ρόλο;
Η Κλυταιμήστρα είναι η γυναίκα που σταδιακά βρίσκεται αντιμέτωπη με την πιο σκληρή αλήθεια. Προδίδεται από τους αγαπημένους της. Επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις της για να ματαιώσει το αναπότρεπτο. Ικετεύει, απειλεί, επιχειρηματολογεί, διαπραγματεύεται, απελπίζεται. Είναι γυναίκα σ’ ένα στρατόπεδο ανδρών την παραμονή ενός μεγάλου επεκτατικού πολέμου. Οι φιλοδοξίες των ηγετών είναι πολλές, οι αρχηγοί βρίσκουν τα προσχήματα για να θυσιάσουν ένα αθώο κορίτσι. Η μητέρα Κλυταιμήστρα ζει στα όρια της ψυχικής παραφοράς και δοκιμάζεται. Σίγουρα αφήνει μια εκκρεμότητα για να αποδώσει δικαιοσύνη στο μέλλον.
Στην τραγωδία του Ευριπίδη θυσιάζεται η Ιφιγένεια για μπορέσουν οι ηγέτες των Αχαιών να εκστρατεύσουν εναντίον της Τροίας, όχι για να εκδικηθούν για την αρπαγή της ωραίας Ελένης, αλλά για να λεηλατήσουν το Ίλιον και να επιστρέψουν στην πατρίδα με λάφυρα. Βρίσκετε άραγε ομοιότητες με όσους τα τελευταία χρόνια, εντός και εκτός Ελλάδος, απαιτούν θυσίες από τον ελληνικό λαό;
Δεν είναι ώρα για απλουστεύσεις, για «ήρωες» και «προδότες». Πάντα κάποιοι θα «απαιτούν» θυσίες. Αναρωτιέμαι αν επουλώνονται οι πληγές με τις θυσίες ή αν κακοφορμίζουν. Θα σταθώ στη σκέψη του Ευριπίδη για τον διχασμό των Ελλήνων. Και όπως λέει και ο μεταφραστής μας Παντελής Μπουκάλας: ο τραγικός ποιητής, ως διάκονος της πανελλήνιας ιδέας , βλέπει την πυρπολημένη Τροία σαν μια πελώρια φρυκτωρία που στέλνει το κατεπείγον σήμα της στους διχασμένους Έλληνες. Αν δε διαβάσουν έγκαιρα το σήμα, αν εξακολουθήσουν να σπαταλούν το αίμα τους στις εμφύλιες έριδες, η μοίρα τους θα είναι η μοίρα των Τρώων.
Η θυσία της Ιφιγένειας οδήγησε μακροπρόθεσμα στο τέλος του οίκου των Ατρειδών και εντέλει στην εγκαθίδρυση της δημοκρατίας. Πιστεύετε ως ιστορικός πως αυτή η «πανουργία της ιστορίας» συνεχίζει ακόμη και σήμερα να υφίσταται; Ότι δηλαδή μετά την «ύβριν» (κατάφωρη αδιαφορία για το κοινό καλό) έρχεται η «νέμεσις» δίκην συμπαντικής ζυγαριάς που απονέμει αέναα Δικαιοσύνη; ΄
Πολλές φορές έχουμε δει στη διάρκεια της ιστορίας να μην απονέμεται δικαιοσύνη. Μετά τον εμφύλιο είμαστε το μοναδικό κράτος της Ευρώπης που οι συνεργάτες των κατακτητών συγκρότησαν κυβερνήσεις και οι άνθρωποι που έδωσαν τη ζωή τους και αγωνίστηκαν ενάντια στον ναζισμό και τον φασισμό βρέθηκαν στα ξερονήσια μέχρι το 1974. Μετά την «ύβριν» λοιπόν δεν έρχεται απαραίτητα η «νέμεσις». Παρόλα αυτά ελπίζω ότι όσο πιο ενεργοί και ευαισθητοποιημένοι πολίτες είμαστε τόσο πιο πολύ μπορούμε να απαιτήσουμε την απονομή δικαιοσύνης. Ολόκληρη η ανθρωπότητα δίνει αγώνες για την ανακατανομή του πλούτου, την ισότητα, τη δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Και τα κείμενα των αρχαίων ποιητών μιλούν ακριβώς για τα πανανθρώπινα θέματα: βία/θυσία/πόλεμος/συμφέροντα/ελευθερία.
Από το 2015 είστε αναπληρώτρια καλλιτεχνική διευθύντρια του ΚΘΒΕ. Παραλάβατε δε, με τον κύριο Αναστασάκη ένα θέατρο που ώδινεν μεν όρος, αλλά ευτυχώς για όλους μας δεν έτεκεν δε, μυν. Τι επιπλέον έχουμε να περιμένουμε λοιπόν ως φιλοθεάμον κοινό από το πετυχημένο δίδυμο Αναστασάκη- Τσιμά;
Με τον Γιάννη γνωριζόμαστε και συνεργαζόμαστε από φοιτητές. Μας συνδέει μια αδιάλειπτη φιλία και μια κοινή αγάπη για το θέατρο και τη λογοτεχνία. Είναι ένας ακούραστος άνθρωπος που δίνει βηματισμό στο θέατρο. Οι επιλογές του, το ρεπερτόριο, οι οργανωτικές του ικανότητες, η ευαισθησία του και κυρίως το πάθος και η αισιοδοξία του του είναι στοιχεία της προσωπικότητάς του. Εγώ ασχολούμαι κυρίως με το δίκτυο του θεάτρου μέσα στην πόλη σε συνεργασία με τους φορείς. Αυτό που μπορώ να σας πω για την χρονιά που έρχεται είναι ότι με την ίδια ένταση και αφοσίωση το ΚΘΒΕ θα σταθεί κοντά στο κοινό της πόλης και θα δώσει και πάλι κίνητρα σε νέους ανθρώπους να εκφραστούν. Αυτονόητο καθήκον.
Πέρα από εγνωσμένου κύρους ηθοποιός, επιτυχημένη καλλιτεχνική διευθύντρια του ΚΘΒΕ, είστε να υπογραμμίσουμε και συγγραφέας. Αλήθεια, πότε άρχισε για εσάς το ταξίδι της γραφής και με τι έναυσμα;
Είχα ξεκινήσει διασκευές για το θέατρο με τον Γιάννη Αναστασάκη πριν από δέκα περίπου χρόνια. (Τα «13 ρολόγια» του Τζέημς Θέρμπερ που παίχτηκαν στα ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου και Πάτρας και η «Τρελοβγενιώ» της Ινές Κανιατί που παρουσιάστηκε από τη «ΣΤΙΓΜΗ» στο θέατρο Στοά και Βασιλάκου καθώς και στο ΚΘΒΕ) . Το 2014 άρχισα να γράφω μικρά διηγήματα και η «Κριστέλα» βραβεύτηκε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Το 2017 εξέδωσα τη νουβέλα «Το Λιθόστρατο» (βρίσκεται στην Γ’ έκδοση) και το 2019 το θεατρικό έργο «Ίσια Δικαιώματα» (εκδόσεις Στερέωμα) . Αγαπούσα τη λογοτεχνία από μικρή, σπούδασα με εμπνευσμένους δασκάλους στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων και μετά ήρθε φυσικά η ανάγκη να αφηγηθώ ιστορίες.
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη, βλέπουμε πάρα πολλούς ηθοποιούς να δηλώνουν απογοητευμένοι και να πιστεύουν ότι δεν έχουν το κουράγιο να ασχοληθούν με το θέατρο. Ποια είναι από την πείρα σας, τα εν γένει στοιχεία που θα πρέπει να έχει ένας ηθοποιός για να σταθεί στο θέατρο, στον κινηματογράφο, την τηλεόραση; Ποια συμβουλή θα δίνατε σε όσους θα ήθελαν να ασχοληθούν με την υποκριτική;
Να αγαπάμε τους ανθρώπους. Να θέλουμε να μάθουμε για τον εαυτό μας. Να παρατηρούμε. Να ανοίγουμε συνεχώς παράθυρα στην αμφισβήτηση. Να ενημερωνόμαστε. Να είμαστε αφοσιωμένοι και την ίδια στιγμή να ‘μαστε έτοιμοι για τη συντριβή. Να διακινδυνεύουμε την έκθεση. Να ψάχνουμε με επιμονή κι ας χάνουμε καμιά φορά το στόχο μας. Να αναζητάμε τη διαρκή καλλιέργεια του εαυτού μας, να βελτιώνουμε συνεχώς την τεχνική μας, να υπομένουμε, να κοπιάζουμε. Μονόδρομος θα είναι η προσπάθειά μας και όχι ο τελικός προορισμός που κανένας μας δεν τον ξέρει.
Συνέντευξη: Ευθύμιος Ιωαννίδης
Ευχαριστώ από καρδιάς τη Μαρία Τσιμά για την προσήνειά της και της εύχομαι καλή συνέχεια στην ήδη εγνωσμένη καλλιτεχνική της πορεία!
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ
2 Trackbacks / Pingbacks