Κριτική ταινίας: The Sentimentalists – Οι Αισθηματίες
Σκηνοθεσία: Nίκος Τριανταφυλλίδης
Παραγωγή: Μαρία Δανέζη
Σενάριο: Nίκος Τριανταφυλλίδης
Ηθοποιοί: Τάκης Μόσχος, Δημήτρης Λάλος, Χάρης Φραγκούλης, Ηλιάνα Μαυρομάτη, Ευτυχία Γιακουμή, Αθηνά Παππά.
Μουσική: Αλέξανδρος Βούλγαρης – The Boy
Εν όψει των τριών χρόνων που ο Ελληνικός κινηματογράφος συνεχίζει να υπάρχει χωρίς τον Νίκο Τριανταφυλλίδη (από τις 07/06/2016), επέλεξα να μιλήσω για μια από τις αγαπημένες μου ταινίες, τους Αισθηματίες. Μια ταινία που με συγκίνησε βαθιά από τη πρώτη στιγμή που την είδα και είναι υπεύθυνη για την περαιτέρω εμμονή μου με το πρόσωπο και κυρίως το έργο του Νίκου Τριανταφυλλίδη.
Οι Αισθηματίες – 2014: Μυθοπλασία.
Ο Δάσκαλος (Τάκης Μόσχος), είναι ένας μυστηριώδης ευκατάστατος τύπος γύρω στα 50 και ζει με τη νεαρή του κόρη σε μια απομονωμένη έπαυλη. Έχει στη δούλεψη του δυο νεαρούς που ”καθαρίζουν” για αυτόν, επιβλέποντας τις παράνομες μεταφορές αρχαίων έργων τέχνης μέσα σε νεκροφόρες. Οι δυο νεαροί έχουν αναλάβει εξ ολοκλήρου την παράνομη επιχείρηση (πληρωμές, δολοφονίες), μέχρι τη μοιραία στιγμή που κάνουν ένα ασυγχώρητο ατόπημα…γίνονται αισθηματίες με το λάθος άτομο. Ο Ερμής (Δημήτρης Λάλος), ένας χαμηλών τόνων νεαρός που κοιτάζει τη δουλειά του, ερωτεύεται την κόρη του Δασκάλου (Ηλιάνα Μαυρομάτη) και ο Γιάννης (Χάρης Φραγκούλης) ατίθασος και παθιασμένος, μια πόρνη (Ευτυχία Γιακουμή).
”Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι η αγάπη. Έπειτα ήρθε το αίμα και η δίψα για το αίμα…”.
Πάθος, πάθος, πάθος..
Θα μπορούσε κανείς μόνο με αυτή τη λέξη να χαρακτηρίσει ολόκληρο το νέο – νουάρ φιλμ του Νίκου, μιας που σε ολόκληρη τη ταινία είναι η κυρίαρχη έννοια. Το πάθος δεν χάνεται ούτε στιγμή λοιπόν από τις εξαίρετες ερμηνείες ολόκληρου του καστ που έχει χρησιμοποιηθεί. Πάθος από τη στιγμή που τα μάτια του Ερμή και του Γιάννη συναντούν αυτά των δυο κοριτσιών που ποθούν, μέχρι και τη στιγμή που ο Δάσκαλος επικηρύσσει τους δυο άλλοτε συνεργάτες του.
Από την αρχή της ταινίας ολόκληρο το κλίμα προδιαθέτει – προοικονομεί, με ένα τρόπο που παραπέμπει σε μια σύγχρονη αρχαία τραγωδία , την τιμωρία που θα υποστούν όσοι έχουν διαπράξει ύβρη, κατά τον προσωπικό ηθικό κώδικα του Δασκάλου. Όπως είπε ο ίδιος ο σκηνοθέτης για τους δυο πρωταγωνιστές του ”είναι πλάσματα του προηγούμενου αιώνα, τα οποία προσπαθούν μάταια να επιβιώσουν στον σύγχρονο καιρό μας”. Και μέχρι και το τέλος της δεξιοτεχνικά χτισμένης πλοκής του έργου ο θεατής δεν ξέρει αν τελικά θα τα καταφέρουν.
Παγιδευμένοι ήρωες κάνουν επιλογές είτε λόγω απόγνωσης είτε εν βρασμό ψυχής. Επιλογές που σκιαγραφούν ένα νιχιλιστικό τρόπο σκέψης, ιδιαίτερα στην περίπτωση του Γιάννη. Η αφήγηση γρήγορη, τόσο όσο πρέπει σε ένα κλασικό φιλμ εγκλημάτων και αγάπης, και άκρως ατμοσφαιρική. Σε ολόκληρη τη ταινία η πλοκή συνδιαλέγεται με την εξαιρετική μουσική υπόκρουση της ταινίας, την οποία επιμελείται ο Αλέξανδρος Βούλγαρης, η οποία συμβάλει στην μεγιστοποίηση της συγκινησιακής φόρτισης του θεατή και τέλος της ταύτισης του με τους Αισθηματίες του Νίκου Τριανταφυλλίδη.
Η αναφορά μου στους αισθηματίες δεν θα μπορούσε να είναι ολοκληρωμένη χωρίς να αναφέρω την απόκοσμη και συνάμα μητρική φιγούρα της Αθηνάς Παππά. Σκληρή από τη νύχτα αλλά την ίδια στιγμή εκπαιδευμένη να δίνει στους άντρες αυτό που θέλουν ο δεύτερος αυτός ρόλος, συμπληρώνει την τρελή πορεία του Γιάννη ως αισθηματία. Μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές, οι δεύτεροι ρόλοι στις ταινίες είναι και πιο σημαντικοί, στην περίπτωση των Αισθηματιών η παρουσία της Αθηνάς Παππά, εντείνει το δράμα και γλυκαίνει έστω για λίγο μια εξ ορισμού σκοτεινή ιστορία.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο 36ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόσχας, ενώ παράλληλα απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Μουσικής στα Βραβεία Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Ο Χάρης Φραγκούλης τιμήθηκε με το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στο 20ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθηνών.
Άρθρο: Aγγελική Κερπιτσοπούλου
Κάντε το πρώτο σχόλιο