Η ταλαντούχα και πολύ ικανή Θεσσαλονικιά ηθοποιός, Τζώρτζια Βογιατζόγλου μίλησε στο stellasview.gr και στον Ευθύμιο Ιωαννίδη με αφορμή τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχει στην παράσταση «Η φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που ανεβαίνει στο θέατρο Αυλαία σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία της Βαρβάρας Δουμανίδου.
Πότε πρωτοήλθες σε επαφή με το θέατρο, τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να ακολουθήσεις τη συγκεκριμένη πορεία στον χώρο της Τέχνης;
Η πρώτη μου επαφή με το θέατρο ήταν σε πολύ μικρή ηλικία όταν παρακολουθούσα τις παραστάσεις του Κ.Θ.Β.Ε. Ανήκω μάλιστα στην κατηγορία των ηθοποιών που από μικρή ονειρευόμουν ν’ ασχοληθώ με αυτόν τον χώρο. Είναι ένας καταλυτικός τρόπος έκφρασης για εμένα γιατί όταν ‘’παίζω’’ αισθάνομαι ότι συντονίζομαι με την αλήθεια μου και τον πραγματικό εαυτό μου.
Υποδύεσαι με αναμφίλεκτη δεξιοτεχνία τη Χαδούλα ή Φραγκογιαννού, η οποία κυριαρχείται από την εγκληματική ιδέα της βρεφοκτονίας και διαπράττει μια σειρά από φόνους μικρών κοριτσιών. Πώς αντέδρασες τι ένιωσες, όταν πρωτοδιάβασες το έργο;
Το έργο το είχα διαβάσει στην εφηβική μου ηλικία. Με είχε ιντριγκάρει ο τίτλος του, όπως νομίζω τους περισσότερους αναγνώστες. Το πρώτο που νιώθεις διαβάζοντας το είναι έκπληξη. Το έργο γράφτηκε το 1903 και η θεματολογία που έχει επιλέξει ο Παπαδιαμάντης είναι τόσο ανατρεπτικά πρωτοποριακή που σ’ εντυπωσιάζει ακόμα, έναν αιώνα μετά. Μέσα δε, από τις αναπολήσεις της ηρωίδας του αντιλαμβανόμαστε πόσο αμείλικτα σκληρή ήταν η ζωή για τις γυναίκες εκείνης της εποχής. Η Χαδούλα έχοντας ένα βίο αβίωτο αποφασίζει να κάνει τη δική της επανάσταση. Ασυνείδητα θέλει να στραφεί κατά του εσφαλμένου κοινωνικού κατεστημένου που οδηγεί τους ανθρώπους σε μια απάνθρωπη ζωή. Η έλλειψη παιδείας όμως σε συνδυασμό με την ασταθή συναισθηματική της κατάσταση, αποτέλεσμα του ανωφελούς βίου της, την οδηγούν σε μια στρεβλή επανάσταση… Τα κοριτσάκια προφανώς και δε φέρουν ευθύνη που θεωρούνται από τις οικογένειές τους βάρος λόγω της προίκας που πρέπει ν’ αποδώσουν στον υποψήφιο γαμπρό προκειμένου να τα αποκαταστήσουν. Είναι το στρεβλό ΄λοιπόν κοινωνικό σύστημα που σπρώχνει τη Χαδούλα στην παράνοια και στους φόνους.
Η Φόνισσα προκάλεσε αρκετές προσεγγίσεις αυτοβιογραφικές, ψυχαναλυτικές, ηθικές, αφηγηματολογικές και κοινωνιολογικές, ενώ ένα από τα στοιχεία που συμβάλλουν σε αυτόν τον ερμηνευτικό πλουραλισμό είναι και ο υπότιτλός του «κοινωνικό μυθιστόρημα». Ως καλλιτέχνης, αλλά και ως αναγνώστρια πώς θα το χαρακτήριζες;
Σίγουρα πρόκειται για κοινωνικό ανάγνωσμα αφού ο Παπαδιαμάντης αποτυπώνει με γλαφυρότητα, μέσα από τη ζωή της Φραγκογιαννούς, τον σκληρό αγώνα των ανθρώπων για επιβίωση και μας προσφέρει απλόχερα με τις περιγραφές του τις αντιλήψεις, τις παραδόσεις και τη δομή της κοινωνίας της εποχής του. Επίσης, σίγουρα είναι κι ένα αριστοτεχνικό ψυχογράφημα.
Αλήθεια Τζώρτζια καταλαβαίνεις την τραγική αυτή προσωπικότητα; Ούσα υποθετικά για παράδειγμα στη θέση της θα μπορούσες να συμμεριστείς τα ελατήρια των πράξεών της;
Προσωπικά η αφαίρεση, οποιασδήποτε μορφής, ζωής με σοκάρει για τον λόγο αυτό άλλωστε έχω επιλέξει τα τελευταία χρόνια χορτοφαγική διατροφή γιατί μου φαίνεται αδιανόητο να αφαιρεθεί μια ζωή για να τραφώ. Η Χαδούλα όμως σκοτώνει από απελπισία ίσως κι από μια διαστρεβλωμένη καλοσύνη. Είναι πεπεισμένη ότι σκοτώνοντας κορίτσια τα λυτρώνει από έναν τυραννικό βίο γεμάτο ταλαιπωρίες και ταυτόχρονα απελευθερώνει τις οικογένειές τους από ένα επιπλέον βάρος λόγω της προίκας. Ούσα βαθιά θρησκευόμενη πιστεύει ότι στη μετά θάνατον ζωή τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Διαστρεβλώνει μάλιστα, λόγω έλλειψης παιδείας, αυτό που πιστεύει η χριστιανική θρησκεία ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αλλά είναι ζωή και ανάσταση, για να δώσει άλλοθι στις πράξεις της. Ναι, νομίζω πως μπορώ να συναισθανθώ πως ένας άνθρωπος χωρίς παιδεία, χωρίς ελπίδα, απελπισμένος και εγκλωβισμένος σε μια ζωή που δεν επέλεξε και που του την επέβαλαν μπορεί να οδηγηθεί στην παράνοια.
Το τέλος του μυθιστορήματος έχει ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως και ορισμένοι είδαν στον «φυσικό» θάνατο της Φραγκογιαννούς μια μορφή λυτρωτικής αναβάπτισης ή καθαρτικής αναγέννησης. Τι ερμηνεία θα έδινες εσύ αναφορικά με το τέλος της Φραγκογιαννούς;
Ναι, νομίζω πως θα συμφωνήσω απόλυτα με τις ερμηνείες που έχουν δοθεί. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Παπαδιαμάντης δεν παραδίδει την ηρωίδα του στην κρίση της ανθρώπινης δικαιοσύνης. Αντίθετα επιλέγει η Φραγκογιαννού να «χαθεί» μέσα στο «καθαρτήριο» νερό, να ξαναγίνει ένα με τη φύση. Μέσα εξάλλου από τον θάνατο που επιλέγει για την ηρωίδα του την οδηγεί στην «απελευθέρωσή» της.
Η τέχνη και πιο συγκεκριμένα το θέατρο πιστεύεις πως μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, να αφυπνίσει συνειδήσεις;
Το θέατρο και οι τέχνες εν γένει καλλιεργούν την ψυχή μας και τη φαντασία μας. Μέσα από το θέατρο οι άνθρωποι αποκτούν παιδεία και κοινωνική συνείδηση. Δεν ξέρω αν οι τέχνες μπορούν πράγματι ν’ αλλάξουν τον κόσμο μπορούν όμως ν’ αφυπνίσουν τον καθένας μας ξεχωριστά, ν’ ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και να μας ανοίξουν νέους ορίζοντες.
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη αν σου δινόταν η δυνατότητα να γνωρίσεις την ηρωίδα που υποδύεσαι τι θα της εξέφραζες;
Ως άνθρωπος νομίζω δε θα της έλεγα τίποτα. Με την ιδιότητά μου όμως της ηθοποιού που έχει προσπαθήσει να την ερμηνεύσει και να ταυτιστεί με την ψυχοσύνθεσή της, θα την αγκάλιαζα, γιατί θα ήθελα αυτό το στερημένο από αγάπη και τρυφερότητα πλάσμα, να αισθανθεί τη ζεστασιά και τη θαλπωρή που δε βίωσε.
Συνέντευξη: Eυθύμιος Ιωαννίδης
Ευχαριστώ θερμά την Τζώρτζια Βογιατζόγλου για την προσήνειά της και για την πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία μας και της εύχομαι καλή συνέχεια στην καλλιτεχνική της πορεία.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ
1 Trackback / Pingback