Η γνωστή Θεσσαλονικιά συγγραφέας των επιτυχιών, Σοφία Βόικου μίλησε στο stellasview.gr και στον Ευθύμιο Ιωαννίδη με αφορμή το νέο της βιβλίο «Το κορίτσι της ντροπής» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Σοφία είσαι μια καταξιωμένη συγγραφέας και το έργο σου έχει εν γένει εκτιμηθεί. Αλήθεια, πότε άρχισε για σένα το ταξίδι της συγγραφής και με τι έναυσμα;
Η γραφή ήταν πάντα τρόπος έκφρασης συναισθημάτων για μένα… ωστόσο το πρώτο μου βιβλίο, «Το κόκκινο σημάδι», το έγραψα λίγο μετά τα τριάντα πέντε… Περνούσα μία δύσκολη περίοδο τότε και η συγγραφή καθώς και η δημιουργία μίας δυναμικής ηρωίδας, όπως η Αργυρώ – Εύα, ήταν ο δικός μου τρόπος για να ξεφεύγω από τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Είσαι συγγραφέας μυθιστορημάτων, παραμυθιών, ενώ παράλληλα ασχολείσαι και με τη μετάφραση. Σκέφτηκες ποτέ πώς θα ήταν η ζωή σου δίχως τη γραφή;
Να κάνω μία διευκρίνηση… γράφω κυρίως μυθιστορήματα… δε μεταφράζω λογοτεχνικά κείμενα και τα παραμύθια που έχω γράψει έχουν γίνει στο πλαίσιο της επαγγελματικής μου δραστηριότητας στον χώρο της διαφήμισης. Λατρεύω τη γραφή, είναι ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας, όμως μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτήν… δεν μπορώ ωστόσο να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να διαβάζω… τα ταξίδια και η ανάγνωση βιβλίων είναι οι δύο μεγάλες μου αγάπες.
Ο Άμος Οζ γράφει στην «Ιστορία αγάπης και σκότους πως «μέσα από τα βιβλία μαθαίνεις την ποικιλομορφία και την πολυπλοκότητα της ζωής… Τα βιβλία σου ξεκλειδώνουν τα μυστικά του κόσμου… Σε ταξιδεύουν… Σου δείχνουν εναλλακτικές…». Πού θα μας ταξιδέψει το βιβλίο σου «Το κορίτσι της ντροπής» Σοφία;
Πού θα σας ταξιδέψει;;; Σίγουρα σε δύσκολες εποχές και καταστάσεις… Στην Κατοχική και στη μεταπολεμική Αθήνα. Στο κατεστραμμένο Βερολίνο λίγο πριν πέσει στα χέρια των Ρώσων. Στο Μόναχο της δεκαετίας του εξήντα και σ’ένα υπέροχο ήρεμο ψαροχώρι, το Μάρκεν της Ολλανδίας. Συνοδοιπόροι σας σ’αυτό το ταξίδι, η Λένη που ψάχνει να βρει τις ρίζες της, να μάθει από που προέρχεται και ο Γιόχαν που σε αντίθεση με τη Λένη, θέλει ν’αποκοπεί από τις ρίζες του με τρόπο βίαιο και αναπόδραστο.
Η ιδιότητά σου ως μυθιστοριογράφου εκτόπισε άραγε τη χαρά του αναγνώστη από μέσα σου; Σε έχει ωθήσει μήπως να έχεις μια ανατομική αντίληψη για τη λογοτεχνία;
Εάν αντιλαμβανόμαστε με τον ίδιο τρόπο την έννοια ανατομική αντίληψη για τη λογοτεχνία, αυτή την ώθηση την έχω από τις σπουδές μου στη γαλλική λογοτεχνία και όχι λόγω της συγγραφικής μου ιδιότητας. Όχι, η χαρά του αναγνώστη δεν έχει ξεφτίσει καθόλου. Η συγγραφή και η ανάγνωση είναι δύο διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους. Όπως είπα και παραπάνω, μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου κάποια στιγμή χωρίς να γράφω αλλά όχι χωρίς να διαβάζω.
Σοφία, πέρα από εγνωσμένη συγγραφέας είσαι συν τοις άλλοις και πετυχημένη διαφημίστρια. Ως άνθρωπος λοιπόν που αφουγκράζεται και αξιοποιεί τον παλμό του κόσμου πιστεύεις ότι τα ηχητικά και τα ηλεκτρονικά βιβλία θα καταφέρουν να ριζώσουν και να κατοχυρωθούν στη συνείδηση του ελληνικού αναγνωστικού κοινού;
Οι νέες γενιές είναι εξοικειωμένες με τις νέες τεχνολογίες, τα τάμπλετ, τα κινητά, τα e-readers οπότε είναι πολύ πιθανό να ριζώσουν για τα καλά στις νεότερες ηλικίες. Προσωπικά, παραμένω λάτρης του έντυπου βιβλίου γιατί έχω μια φετιχιστική σχέση με τα βιβλία μου… Μου αρέσει να τα βλέπω αφημένα σε διάφορα μέρη του σπιτιού, ν’ανοίγω στην τύχη σελίδες και να διαβάζω, να υπογραμμίζω αγαπημένες φράσεις, να επιστρέφω μετά από καιρό και να βλέπω τις σημειώσεις μου ή τις σημειώσεις του πατέρα μου…Ωστόσο δεν είμαι αρνητική στην ψηφιακή εξέλιξη… ο κόσμος προχωράει, το μέσο αλλάζει αλλά η απόλαυση της ανάγνωσης φαντάζομαι πως παραμένει η ίδια…
Τι θα έλεγες πως έχεις ξορκίσει με την επαφή σου με τη συγγραφή;
Τα προσωπικά μου σκοτάδια…
Ως μητέρα δύο παιδιών, τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνει ένας γονιός, για να αγαπήσει το παιδί του τα βιβλία;
Δεν πιστεύω στις μαγικές λύσεις ούτε στις συμβουλές… θεωρώ όμως πως εάν στο σπίτι διαβάζει ο γονιός και υπάρχουν πάντα εύκαιρα βιβλία, το παιδί έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να αγαπήσει το διάβασμα.
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη θέλεις να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας μια χρήσιμη συμβουλή που σου έδωσαν κάποτε;
Ω! δεν είμαι καθόλου των συμβουλών… θεωρώ πως ο καθένας παίρνει μόνος του τα μαθήματα της ζωής του … Το μόνο που θα μπορούσα να πω είναι πως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε οι επιλογές μας.
Συνέντευξη: Ευθύμιος Ιωαννίδης
Ευχαριστώ πολύ τη Σοφία Βόικου για τη συνομιλία μας και της εύχομαι καλή συνέχεια στη συγγραφική της πορεία.
Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο θα βρείτε εδώ
Κάντε το πρώτο σχόλιο