Η γνωστή ηθοποιός Δώρα Χρυσικού μίλησε στο stellasview.gr και στον Ευθύμιο Ιωαννίδη για την παράσταση «GRACE & GLORIE» που ανεβαίνει στο θέατρο Αυλαία και στην οποία συμπρωταγωνιστεί με την Αλεξάνδρα Παντελάκη.
Υποδύεσαι με περισσή δεξιοτεχνία την «Glorie», τη μία από τις δύο ηρωίδες του βραβευμένου (1997) Tom Ziegler. Ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά της γραφής του, τα οποία σε κέντρισαν και κατ΄επέκταση σε έπεισαν να δεχτείς να υποδυθείς στη σκηνή την ηρωίδα του; Πώς αντέδρασες, τι ένιωσες όταν πρωτοδιάβασες το έργο ;
Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω κάτι, για μένα πλέον ύστερα από 20 αισίως χρόνια στο θέατρο ο εκάστοτε ρόλος, το έργο είναι σαφώς ένα σημαντικό δέλεαρ, αλλά δεν είναι αυτό που βαραίνει περισσότερο στην απόφαση του να αποδεχτώ μία θεατρική πρόταση ή όχι . Πρωτίστως σκέφτομαι ποιοι είναι οι άνθρωποι που θα κληθούν να εργαστούν για την υλοποίηση αυτού του έργου, κοινώς με ποιους θα συνεργαστώ. Τα υποκείμενα δηλαδή. Άρα στη συγκεκριμένη περίπτωση ο ενθουσιασμός είχε περισσότερο να κάνει με τη συνεργασία μου με τον Γιάννη και την Αλεξάνδρα και λιγότερο με τον ρόλο της Glory που φυσικά παρουσιάζει ενδιαφέρον, ενώ αποτελεί πρόκληση για μία ηθοποιό.
Με ένα τόσο πλούσιο βιογραφικό, θα ήταν δύσκολο να σου ζητήσω να μου μιλήσεις για τις σπουδές και την καριέρα σου. Θα ήθελα όμως να μου αναφέρεις κάποιες στιγμές «σταθμούς».
Σίγουρα η μακρόχρονη ενασχόληση μου με τον χορό διαμόρφωσε μέσα μου μια πολύ συγκεκριμένη οπτική για την Τέχνη γενικότερα, βάζοντας την σε ένα πλαίσιο ως κάτι που χρειάζεται μεγάλη αφοσίωση και σκληρή δουλειά, απόλυτο δόσιμο και πειθαρχία. Και πάλι όμως εάν θέλω να μαι απόλυτα ειλικρινής αυτό που διαμόρφωσε την καλλιτεχνική μου ταυτότητα όσο βαρύγδουπο και εάν ακούγεται αυτό, είναι πάλι δύο πρόσωπα, μάλλον η επαφή και η καλλιτεχνική- ανθρώπινη συνάντηση μου με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και τον σκηνοθέτη Κοραή Δαμάτη. Πιο συγκεκριμένα, έδωσαν σχήμα και φωνή σ’ αυτό που ήθελα να είμαι με την ιδιότητα αυτού που ασχολείται με την υποκριτική και στον τρόπο που ήθελα να υπάρξω μέσα σ’ αυτήν τη δύσκολη μάχη με τα κείμενα και τις ζωές φανταστικών ηρώων. Με ένα τρόπο τους θεωρώ πνευματικούς πατεράδες μου. Επίσης, οι σπουδές μου στην Κλινική Ψυχολογία μου έδωσαν μια πιο λεπτομερή και βαθιά ματιά στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και σίγουρα μου κατέδειξαν την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Σε μια εποχή όπου η ενασχόληση με την τέχνη είναι ένας τομέας που δεν μπορεί να υποσχεθεί σταθερότητα και ικανοποιητικές οικονομικές απολαβές, ως καλλιτέχνης από πού πιστεύεις ότι πηγάζει αυτή η στροφή των νέων σε σπουδές, όπως το θέατρο για παράδειγμα;
Η ανάγκη να πατήσεις το σανίδι να εκτίθεσαι καθημερινά σε δεκάδες μάτια, να ντύνεσαι ζωές ξένες είναι ακόμα και για μένα σχεδόν ακατανόητη (χαχα). Αλλά όσο ακατανόητη και εάν είναι είναι ακόμα περισσότερο σαρωτική και μη διαπραγματεύσιμη. Και οι άνθρωποι που κάνουν Τέχνη το ξέρουν καλά αυτό. Είναι μια απόλυτη και ανελαστική ανάγκη έκφρασης. Να πεις μια ιστορία . Κι αυτή η διαδικασία είναι απελευθερωτική και λυτρωτική για τους νέους ανθρώπους. Και όσο και εάν το θέατρο είναι πλέον ένας πολύ επισφαλής εργασιακός χώρος παραμένει μια μήτρα που προσφέρει ομορφιά και δημιουργικότητα .
Ποια στοιχεία κατά τη γνώμη σου θα πρέπει να έχει ένας ηθοποιός για να σταθεί στο θέατρο, στον κινηματογράφο, την τηλεόραση; Ποια συμβουλή θα έδινες στους νέους που θα ήθελαν να ασχοληθούν με την υποκριτική;
Πραγματικά δεν ξέρω και σίγουρα δεν υπάρχουν έτοιμες συνταγές και εγώ είμαι ο πιο ακατάλληλος άνθρωπος να δώσω την οποιαδήποτε συμβουλή. Ειλικρινά δεν ξέρω είναι τόσο ρευστά όλα και οι επιταγές της αγοράς πάντα με απροσανατολίζουν και με μπερδεύουν. Δεν ξέρω λοιπόν τι πρέπει να κάνει ένας ηθοποιός για να έχει κάθε σεζόν δουλειά ίσως υπομονή, επιμονή, πίστη, ανθεκτικότητα, αντοχή και όραμα. Και γερό στομάχι.
Αυτήν την περίοδο βρίσκεσαι στη Θεσσαλονίκη. Ποια είναι η σχέση σου με την πόλη και το κοινό της;
Την πόλη σας την αγαπώ πολύ. Καταρχάς είναι μια κούκλα. Η χαρά μου είναι πάντα μεγάλη όποτε έρχομαι. Περπατάω με τις ώρες στην παραλιακή και χαζεύω τη θάλασσα. Στην Αθήνα ενώ έχουμε εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα σχεδόν ποτέ δεν τη βλέπω και μου λείπει επειδή κατάγομαι και από νησί βλέπεις. Οι πιο αργοί ρυθμοί, το φαγητό, η ζωντάνια της πόλης όλα είναι πράγματα που με γοητεύουν. Και το κοινό είναι ιδιαίτερα ζεστό και εκδηλωτικό.
Αν σου δινόταν αλήθεια η ευκαιρία να γνωρίσεις την ηρωίδα που υποδύεσαι τι θα της εξέφραζες;
Νομίζω θα την έκανα μια μεγάλη αγκαλιά και θα της έλεγα πως η ζωή είναι μια διαρκής έκπληξη αλλά πάντα παραμένει δώρο και καθημερινή διεκδίκηση.
Κλείνοντας τη συνέντευξη, στην ερώτηση τι σου έχει διδάξει το θέατρο στην προσωπική σου ζωή, τι θα απαντούσες;
Ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο όλα έχουν μια υπέροχη θνησιγένεια γι΄ αυτό δε χρειάζεται να παίρνουμε τον εαυτό μας πολύ στα σοβαρά· όλα μπορούν να είναι κι αλλιώς… Και πως η ανθρώπινη επαφή και διάδραση είναι το πάν.
Συνέντευξη: Eυθύμιος Ιωαννίδης
Ευχαριστώ πολύ τη Δώρα Χρυσικού για την προσήνεια και την απλότητά της και της εύχομαι καλή καλλιτεχνική πορεία.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση μπορείτε να βρείτε εδώ
Κάντε το πρώτο σχόλιο