Ήμασταν εκεί για εσάς. To stellasview.gr βρέθηκε στο Θέατρο της Μονής Λαζαριστών το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018 και παρακολούθησε την παράσταση «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα;». Μια σπουδαία παράσταση σε παραγωγή του ΚΘΒΕ να εντυπωσιάζει, σκηνοθετημένη από την Ελεάνα Τσίχλη, σε μια πιστή διασκευή του καταξιωμένου Σάιμον Στίβενς, του επίσης πασίγνωστου ομώνυμου μυθιστορήματος του Μαρκ Χάντον.
Το έργο
Ο Κρίστοφερ Mπουν είναι ένας έφηβος 15 χρονών, 3 μηνών και 3 ημερών ακριβώς. Γνωρίζει όλες τις χώρες του κόσμου με τις πρωτεύουσές τους, καθώς και όλους τους πρώτους αριθμούς μέχρι το 7.507. Δεν μπορεί να λέει ψέματα, απεχθάνεται το κίτρινο και το καφέ χρώμα, αγαπάει, ωστόσο, διαρρήδην το κόκκινο. Έχει επίσης μια καταπληκτική έφεση στις επιστήμες των μαθηματικών και της φυσικής, δε θέλει εντούτοις να τον αγγίζει κανείς, ενώ όταν εκνευρίζεται ή αγχώνεται λύνει γρίφους στο μυαλό του. Αντιμετωπίζει έτσι τις προσλαμβάνουσες που δέχεται με μια αξιοσημείωτη αντικειμενικότητα και ψυχραιμία, θαρρείς και λύνει ένα μαθηματικό πρόβλημα. Κυριολεκτεί πάντοτε με αποτέλεσμα ο απόλυτα ευθύς- δίχως ωραιοποιήσεις και επεξεργασία λόγος του- να φαντάζει συχνά αφοπλιστικός για τους γύρω του.
Καταβάλλει συνεχώς φιλότιμες προσπάθειες να προσαρμόζει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του στις συμβάσεις της καθημερινότητας, αλλά μονίμως προσκρούει στον αταλάντευτο τοίχο της αδυναμίας/αδιαφορίας των άλλων να αποδεχτούν τη διαφορετικότητά του. Δεν μπορεί ως εκ τούτου να είναι μόνος του με ξένους, ενώ έχει την ικανότητα να παρατηρεί με φοβερή ακρίβεια το περιβάλλον του και να το αναπαράγει μάλιστα με κάθε λεπτομέρεια, να περνάει συν τοις άλλοις ώρες μελετώντας τα αστέρια και να σκοντάφτει σε απλά πράγματα της καθημερινότητας. Ο ίδιος ισχυρίζεται βέβαια ότι έχει κάποια «προβλήματα συμπεριφοράς», ενώ η κοινωνία τον έχει κατατάξει ως άτομο, στην ευρύτερη κατηγορία των διάχυτων αναπτυξιακών διαταραχών, υψηλής εντούτοις λειτουργικότητας.
Με την ενθάρρυνση μάλιστα της δασκάλας του, ο δεκαπεντάχρονος Κρίστοφερ καταγράφει όλα τα στοιχεία της ζωής τους σ’ ένα βιβλίο, που θα γίνει και θεατρικό έργο για τη σχολική γιορτή. Ο τρόπος σκέψης του λοιπόν όπως και η συμπεριφορά του είναι διαφορετική από των συνομηλίκων του. Η παράσταση ξεκινάει και είναι 7 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα. Ο Κρίστοφερ βρίσκει νεκρό στη γειτονιά του – να κείτεται, καρφωμένο με ένα δικράνι- το σκυλί της γειτόνισσάς του Κ. Σίαρς. Λίγο αργότερα και αφού περνάει από ανάκριση στο αστυνομικό τμήμα, αποφασίζει να βγει μόνος στους δρόμους προκειμένου να διαλευκάνει το μυστήριο της δολοφονίας του Ουέλιγκτον, διότι είναι της εδραίας άποψης πως ο δολοφόνος του σκύλου πρέπει να βρεθεί και να τιμωρηθεί.
Παρά βέβαια τις έντονες και ρητές αντιρρήσεις του πατέρα του, αρχίζει τη δική του ιδιότυπη αστυνομική έρευνα, ψάχνοντας και ρωτώντας τους γείτονες, καταγράφοντας παράλληλα επισταμένα τα όσα ανακαλύπτει. Συνεπώς, ο συγγραφέας-αφηγητής της ιστορίας είναι ο ίδιος ο Κρίστοφερ, ο οποίος θα καταφέρει να λύσει τελικά το μυστήριο μέσα, ωστόσο, από μια διαδρομή-τελετή ενηλικίωσης, διανθισμένη από σκληρές αλήθειες και σημαντικές αποκαλύψεις για την οικογένειά του, με πολλή εντούτοις χαρά και αυτοπεποίθηση για την επίτευξη του στόχου του.
Η παράσταση
Η παράσταση σε σκηνοθεσία της Ελεάνας Τσίχλη μας παίρνει από το χέρι και μας βυθίζει στον σαγηνευτικό κόσμο του Κρίστοφερ και του έργου. Υπηρετώντας πιο συγκεκριμένα ένα δυνατό κείμενο δίχως περιττούς σκηνοθετισμούς ή τεχνάσματα καταφέρνει από την πρώτη στιγμή να εναρμονίσει τους χαρακτήρες με τον παραπάνω ιδιαίτερο χώρο, αγγίζοντας παράλληλα με περισσή ευαισθησία το λεπτό αυτό θέμα της διάχυτης αναπτυξιακής διαταραχής, που αποτελεί δυστυχώς ακόμη και σήμερα ταμπού στη χώρα μας. Η έμπειρη σκηνοθέτις κατάφερε να δημιουργήσει λοιπόν μια παράσταση με σταθερό ρυθμό, με διάχυτες και άκρως ενδιαφέρουσες ποιοτικές αλλαγές στη δράση και στα συναισθήματα των πρωταγωνιστών, με αξιοθαύμαστη αμεσότητα και απλότητα στον λόγο και με μία θωπευτική ζεστασιά επί σκηνής.
Αξιοποιώντας και δη αναδεικνύοντας συγχρόνως το χιούμορ που προκύπτει από τη διαφορετική αντίληψη του κόσμου που ξεδιπλώνεται ενώπιόν μας, επιχειρεί σταδιακά μια λυτρωτική συνάντηση, ώστε το διαχωριστικό φράγμα της σιωπής και δη της απροκάλυπτης αδιαφορίας να σπάσει για να ανοίξει επιτέλους ο πολυπόθητος δρόμος προς την αμοιβαία κατανόηση ώστε να καταστεί λίγο πιο σύντομος και αναμφίλεκτα αποτελεσματικός.
Με πολύτιμο αρωγό επίσης τους σαγηνευτικούς φωτισμούς της Στέλλας Κάλτσου και το προσεγμένο βίντεο των Αναστασία Φλωκατούλα και Γιώργου Σουμελίδη σε εξαίσια κοστούμια και υποβλητικά σκηνικά της Τίνα Τζόκα, όπου δεσπόζουν οι μεταλλικές ορθογώνιες παραλληλεπίπεδες κατασκευές -που παραπέμπουν πολύ εύστοχα στα ιδιαίτερα κουτάκια του μυαλού του Κρίστοφερ αναφορικά με το πώς ερμηνεύει τον κόσμο γύρω του- σε συνδυασμό με την υποβλητική και παιγνιώδη μουσική του Μάνου Μυλωνάκη, η Ελεάνα Τσίχλη έστησε μια εύρυθμη παράσταση με χιούμορ και άκρατη ευαισθησία που στηρίχθηκε πάνω σε μία λαμπρή και αναντίλεκτα σαρωτική ερμηνεία, αυτή του Βασίλη Ντάρμα.
Οι ερμηνείες
Ο νεαρός ηθοποιός έλαμψε κυριολεκτικά στον ρόλο του Κρίστοφερ, μαγνητίζοντας το κοινό με τα έξοχα κινησιολογικά μέσα του, αλλά και με την αξιοθαύμαστη ευκολία του να «περπατά» μέσα στο ιδιαίτερο μυαλό του ήρωά του. Γοήτευσε έτσι ο τρόπος με τον οποίο προσέγγισε κι ενσάρκωσε ο Βασίλης Ντάρμας τον ιδιαίτερο αυτόν χαρακτήρα, δημιουργώντας μας την αίσθηση πως παρακολουθούμε ένα μοναδικό one man show.
Η Μελίνα Γαρμπή πλάθει επίσης με πειστικότητα μια μητέρα (Τζούντι), που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανημποριά της να χειριστεί την κατάσταση, τα λάθη της και την πάντα αμφίθυμη συναισθηματικά σχέση που έχει αναπτύξει με το παιδί της, ενώ ο Ορέστης Παλιαδέλης ως πατέρας (Εντ) του Κρίστοφερ αποδεικνύεται το δίχως άλλο συνετή σκηνοθετική επιλογή. Η Γωγώ Παπαϊωάννου από την άλλη, ως δασκάλα, που διαβάζει μάλιστα και το τετράδιο-βιβλίο του Κρίστοφερ, υιοθετεί μια ουδέτερη στάση αφήγησης, ενδιαφέρουσα αναντίλεκτα θεατρικά, επιτυγχάνoντας έτσι μια αδιόρατη σχέση-σύνδεση με τον μαθητή της, ενώ οι ηθοποιοί που συμπληρώνουν τη διανομή: Μαριάννα Αβραμάκη, Χάρης Παπαδόπουλος, Θοδωρής Πολυζώνης, Αλκιβιάδης Σπυρόπουλος και Τουμανίδου Χρύσα αποδείχθηκαν σε γενικές γραμμές διεκπεραιωτικοί.
Συμπερασματικά
Το «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα» ; του Σάιμον Στίβενς, μια πιστή και πολυβραβευμένη διασκευή, του επίσης πολυβραβευμένου ομώνυμου μυθιστορήματος του Μαρκ Χάντον είναι ένα πληθωρικό έργο, που μιλά για τη διαφορετικότητα, για έναν άλλον κόσμο, τόσο διπλανό και τόσο μακρινό συγχρόνως. Η ιδιοφυΐα του έργου έγκειται άλλωστε στο γεγονός ότι παρουσιάζει την κοινωνία μέσα από το βλέμμα ενός διαφορετικού παιδιού, ενός ιδιαίτερου παιδιού, μια οπτική που ξαφνιάζει, αλλά και που κατορθώνει να αναγάγει το ανοίκειο σε οικείο, το ασυνήθιστο σε συνηθισμένο. Συγκινητική και μαγευτική συνάμα η παράσταση «Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα»; σκηνοθετημένη με πολύχρωμες εναλλαγές που συνιστούν επί της ουσίας ένα φαντασμαγορικό κρεσέντο, καταφέρνει το δίχως άλλο, όχι απλώς να συγκινήσει, αλλά πρωτίστως να καθηλώσει τους θεατές.
Κριτική: Eυθύμιος Ιωαννίδης
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ
2 Trackbacks / Pingbacks